Στο κατάμεστο Μαλλιαροπούλειο Θέατρο Τρίπολης το Σάββατο 21 Ιουλίου, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης ακριβώς 90 ετών από τον θάνατό του, η Θεατρική Ομάδα Τρίπολης «ζωντάνεψε» στη σκηνή τον πάντοτε επίκαιρο λόγο του σπουδαίου ποιητή Κώστα Καρυωτάκη, ο οποίος γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 30 Οκτωβρίου 1896.

Στο κείμενό της η Γεωργία Δάλκου, «ψυχή» της Θεατρικής Ομάδας Τρίπολης και βαθιά γνώστρια του Καρυωτάκη, με αφορμή την επέτειο από τον θάνατό του μίλησε για την ταραγμένη εποχή στην οποία έζησε (1896-1928) και που μοιάζει σε κάποιες πτυχές της με τη δική μας: Ελληνοτουρκικός πόλεμος 1897, εγκαθίδρυση του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, επαχθής δανεισμός, πολιτειακή και κυβερνητική αστάθεια, Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, εθνικός διχασμός, καταστροφή της Σμύρνης. Με τη χρήση οπτικοακουστικού υλικού -φωτογραφίες, βίντεο, αποσπάσματα από συνεντεύξεις- με ποιήματά του αλλά και πτυχές της ιστορίας του σπουδαίου μας ποιητή αποδοσμένες δραματικά, το έργο του Καρυωτάκη, οι στίχοι του και τα ανατριχιαστικά επίκαιρα πεζά του που παρουσιάστηκαν από τους ηθοποιούς της ομάδας, επικοινωνήθηκαν στο κοινό, που δεν παρακολούθησε άλλη μια εκδήλωση ανούσιας παράθεσης εγκωμιαστικών επιθέτων για τον τιμώμενο, αλλά μια εκδήλωση στην οποία το παρελθόν μας συνομίλησεμε το παρόν, με όχημα τον λόγο του Καρυωτάκη που τόσο νωρίς είχε αντιληφθεί πώς λειτουργεί αυτός ο κόσμος...

Ιδιαίτερη αναφορά, όπως είναι φυσικό, έγινε στις περιπέτειες του πατρικού του σπιτιού στην Τρίπολη, όσο και της προτομής του, έργο του μεγάλου γλύπτη Μιχάλη Τόμπρου, η οποία επί πολλά έτη ήταν ξεχασμένη και ανευρέθη πρόσφατα, ύστερα από επίμονες κρούσεις της ΘΟΤ, αλλά χρειάζεται καινούρια βάση για να σταθεί.

Η εκδήλωση έκλεισε με την ευχή η προτομή του Κώστα Καρυωτάκη να τοποθετηθεί σε κάποιο σημείο της πόλης μας όπως της αξίζει, και με τη φωνή του Θανάση Κωσταβάρα να απαγγέλλει το ποίημα «Ο Κώστας Καρυωτάκης στην οδό Σταδίου»:

Είδα τον Κώστα Καρυωτάκη στο δρόμο.
Μέρα μεσημέρι, απάνω στην κίνηση, τον είδα ολοζώντανο.
«Τι περιμένεις», μου είπε όπως τον κοίταζα άφωνος.
«Το βλέπεις κι ο ίδιος, σ’ έναν κόσμο χαλασμένο
δεν υπάρχει χώρος για ομορφιά, δεν υπάρχει χώρος για τ’ όνειρο.
Γι’ αυτό πάμε να φύγουμε», πρόσθεσε και με πήρε από το χέρι.
«Κάπου θα βρούμε ένα ‘κάπου’ να σταθούμε.
Να πούμε δυο λόγια της καρδιάς, να πιάσουμε και κάνα τραγούδι
από κείνα της άλλης ξενιτιάς τα λιανοτράγουδα
που κάποτε τ’ άκουγαν και δακρύζαν οι άνθρωποι».

Έτσι είπε μα ήρθε ένα κύμα και τον άρπαξε
Την ώρα που ανοίξαν τα φανάρια.
Κι εγώ δείλιασα όταν εκείνος προχώρησε.
Και τα δαιμονισμένα αυτοκίνητα
μπήκαν ανάμεσά μας και μας χώρισαν.

Κι ούτε που φώναξα τ’ όνομά του
ούτε που έψαξα μέσα στο πλήθος
στάθηκε αρκετό για να τον φέρω πάλι κοντά μου.

Άκουσα μόνο έναν ξερό κρότο.
Κι είδα έναν λυπημένο Άγγελο
ν’ ανεβαίνει στον ουρανό.
Και να σκορπίζει, λιώνοντας σε πολύχρωμες νιφάδες, το σώμα του.

Κι ο κόσμος τότε μου φάνηκε για λίγο αλλιώτικος.
Σαν να είχαν γυρίσει τα χρόνια.
Κι οι δρόμοι να είχαν γεμίσει από δέντρα βαθύσκιωτα.

Και κάποιος σαν να τραγουδούσε από κάπου.

Και το βαθύ μεσημέρι
μοσκοβολούσε.
Σαν να το είχαν ποτίσει με μύρο.
Και να το είχαν ραντίσει με αγίασμα.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο τέως δήμαρχος Τρίπολης Γιάννης Σμυρνιώτης, ο πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Τρίπολης Γιώργος Θεοδωρακόπουλος και η αντιπρόεδρος του Ελληνικού Παραρτήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γυναικών κυρία Εύη Τατούλη.