Αφού επήγεν ο Κολοκοτρώνης με τα στρατεύματά του εις την Ζαράκοβαν, μετά το γεύμα τα επήρεν ο ίδιος με όλους τους καπεταναίους και επήγεν εις τα Τρίκορφα, όπου δεν φαίνεται η Τριπολιτσά, τους έδειξεν εκεί τας θέσεις και έκαμαν ταμπούρια. Αυτά λέγονται τα πρώτα ταμπούρια, διότι έκαμαν και άλλα ύστερα, έως ότου επήγαμεν εις τον Άγιον Βλάσην. Αφού λοιπόν τους έδειξε την θέσιν, οι στρατιώται και οι καπεταναίοι άρχισαν όλοι και έκτιζαν ταμπούρια, αλλά τα καλλίτερα έκτισαν οι Λαγκαδινοί το σώμα των Δεληγιανναίων, όσοι ήσαν με τον Αθανάσιον Κίντζον,  διότι όλοι ήσαν κτίσται, οι δε άλλοι στρατιώται του τμήματος των Δεληγιανναίων ήσαν εις την πολιορκίαν του Λάλα με τον Δημήτριον Δεληγιάννην, οι οποίοι μετά την φυγήν των Λαλαίων εις Πάτρας ήλθαν και αυτοί εις την πολιορκίαν της Τριπολιτσάς...." 

Φωτίου Χρυσανθόπουλου ή Φωτάκου, Απομνημονεύματα περί της ελληνικής Επαναστάσεως, Εν Αθήναις 1899, τόμ. Α΄, σελ. 174 

"....Άμα φάγανε, πήρε τους αξιωματικούς του και πήγαν στα Τρίκορφα- μισή ώρα απ' τη Τρίπολη κι αγνάντια της. Τους έδειξε μια γραμμή, σκεπασμένη, που δεν μπορούσαν να τη βλέπουν οι Τούρκοι από την πολιτεία:

- Να εδώ θα πάτε να φέρετε τα παλικάρια σας, να φτιάξετε ταμπούρια.

Έφερναν το στρατό∙ άρχισαν το έργο με ζήλο μεγάλο.....
.........

Το έργο κάτου προχωρούσε. Επιστατούσε ο ίδιος. Οι Λαγκαδιανοί, το σώμα των Δεληγιανναίων, με το Θανάση Κίντζο έχτιζαν τα ταμπούρια τους μ' αληθινή μαστοριά. Ο Κολοκοτρώνης τους παίνεσε.

- Είμαστε χτίστες, οι περσότεροι, του είπανε, γελώντας,  οι άλλοι δε νογάνε. 

Είχανε τ' άρματα παρέκει πυραμίδες∙ και πήγαιναν και ρχόνταν και κουβαλούσαν πέτρες. Έμοιαζαν μερμηγκιά.

Ο ήλιος έγερνε∙ το έργο είχε τελειώσει....."

Λογοτεχνική απόδοση του παραπάνω αποσπάσματος του Φωτάκου βρίσκεται στο βιβλίο του Σπύρου Μελά, Ο Γέρος του Μοριά, εκδ. Μπίρη, έκδ. 4η, σελ. 227

Άνθη της Πέτρας