Η κυβέρνηση πολύ θα ήθελε να τιμωρήσει συνολικά τα κανάλια και τις εφημερίδες που την εβδομάδα πριν από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος προπαγάνδιζαν ανοιχτά το «ναι» και που το μετέφραζαν ως «μένουμε Ευρώπη». Πολύ θα ήθελε να μπορούσε να τραβήξει το αφτί των μεγαλοεκδοτών και καναλαρχών που σύσσωμοι εργάστηκαν για να υπονομεύσουν την επίσημη θέση την οποία είχε λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση. Θυμάμαι να κόβεται στον αέρα ανταποκρίτρια του Mega από τις Βρυξέλλες η οποία ετοιμαζόταν να παρουσιάσει τις πολύ σημαντικές εξελίξεις εκεί, για να συνδεθεί το στούντιο με το Σύνταγμα και τη «μεγαλειώδη», όπως την χαρακτήρισε η παρουσιάστρια, συγκέντρωση του «Μένουμε Ευρώπη». Επίθετο που δεν ακούστηκε ποτέ από τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης για τη συγκέντρωση της απέναντι όχθης, αν και είχε και εκείνη κάμποσες δεκάδες χιλιάδες κόσμου.

(Πάντως, η κυβέρνηση κατόρθωσε το περίτρανο «όχι» του 60% να το κάνει «ναι», δίνοντας τέλος στον διχασμό που η ίδια επέβαλε. Από «ισχυρό χαρτί της διαπραγμάτευσης», το «όχι» στη συμφωνία κατέληξε να είναι «όχι, δεν θέλουμε αυτά τα μέτρα, θέλουμε κι άλλα, ακόμα πιο σκληρά». Και για άλλη μία φορά, μέσω της κρίσης που η ίδια η κυβέρνηση δημιούργησε στη χώρα, ενδυναμώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ που κέρδισε λίγο αργότερα τις εκλογές. Και αποδυναμώθηκε η χώρα...)

Όμως, είναι άλλο πράγμα οι ξυλιές στον πισινό που πολύ θα ήθελε να δώσει η κυβέρνηση σε κανάλια και εφημερίδες που δεν την στήριξαν και άλλο πράγμα μια δημοσιογραφική ένωση να τιμωρεί δημοσιογράφους επειδή εξέφρασαν γνώμη και πήραν θέση. Και μάλιστα εκείνους που πήραν θέση υπέρ της μιας πλευράς. Για την άλλη, τσιμουδιά... Οι δημοσιογράφοι του «Κόκκινου», στο απυρόβλητο. Γιατί, άραγε; Δεν προπαγάνδιζαν καταφανώς υπέρ του «όχι»;

Κάθε κανάλι, κάθε έντυπο, κάθε μέσο ενημέρωσης ανήκει σε έναν ή σε περισσότερους ανθρώπους που καλώς ή κακώς έχουν συμφέροντα και γραμμές. Αλλά και κάθε δημοσιογράφος έχει το δικαίωμα να εκφράζει τη θέση του, πόσω μάλλον σε μια κρίσιμη για τη χώρα περίοδο. Μπορεί να πει κάποιος ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των καναλιών και των εντύπων τους, αλλά και αυτό, μέσα στο παιχνίδι είναι. Μπορεί να μην τους θέλει η κυβέρνηση ούτε ζωγραφιστούς, αν και τα «νιάου» της γνωστής γάτας άλλα μαρτυρούν. Ωστόσο, η τιμωρία των αντιφρονούντων καναλιών δεν είναι δυνατόν να περνάει από την ΕΣΗΕΑ και την τιμωρία των δημοσιογράφων.

Το υπουργείο Οικονομικών, όμως, στο οποίο αναρτήθηκε πανό υπέρ του «όχι», από τους εργαζομένους, σε ποιον ανήκει; Ανήκει στην εκάστοτε κυβέρνηση ή σε όλους τους πολίτες; Ανήκει στους εργαζομένους του ή σε όλον τον κόσμο; Για αυτή την προπαγανδιστική, απαράδεκτη κίνηση, για αυτή την ασέβεια, ποιος τιμωρήθηκε; Τι δουλειά έχει μια δημόσια υπηρεσία, ένα υπουργείο, να προπαγανδίζει;

Κάτι τελευταίο: «Ο Πρόεδρος της Βουλής προτείνει ρήτρα διετούς εχεμύθειας στους βουλευτές για "εμπιστευτικές πληροφορίες και έγγραφα τα οποία περιέρχονται σε γνώση τους κατά την διάρκεια άσκησης των καθηκόντων τους". Το αξιοπερίεργο είναι ότι η ρήτρα δεν αφορά εμπιστευτικά ή διαβαθμισμένα έγγραφα, αλλά το σύνολο όσων έρχονται σε γνώση τους», αναφέρει «Το Βήμα». 

Έτσι θα πορευτούμε από εδώ και πέρα; Με εμπόδια και φραγμούς στην άσκηση της πολιτικής και της δημοσιογραφίας; Με ποινές και ρήτρες;

Η κυβέρνηση προπαγάνδισε, την ώρα που εμείς την είχαμε την είχαμε στείλει να διαπραγματευτεί και να λάβει μια απόφαση εξ ονόματός μας, και όχι για να μας πετάξει στα μούτρα το δικό της υπαρξιακό πρόβλημα και να δώσουμε εμείς απευθείας απάντηση στον Σόιμπλε. Και όταν δώσαμε την απάντηση, η κυβέρνηση έκανε το «όχι», «ναι». Οι εταιρίες δημοσκοπήσεων προπαγάνδισαν -πώς αλλιώς να εξηγηθεί το προβάδισμα που έδιναν στο «ναι». Οι δημοσιογράφοι προπαγάνδισαν. Αλλά η καλή προπαγάνδα είναι των Κόκκινων. Οι άλλοι τιμωρούνται, προς γνώσιν και συμμόρφωσιν. 

Κατά τα λοιπά, η ΕΣΗΕΑ τρίζει τα δόντια των μελών της, και οι φορολογούμενοι πληρώνουμε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το Μέγαρο του Ψυχάρη για να σωθεί από τη χρεοκοπία, λες και η σωτηρία του Ψυχάρη απασχολεί τον ελληνικό λαό. Πάντως, απασχολεί τον κ. Τσίπρα... Και ας μην έχουμε αυταπάτες: εξουσία και Τύπος τα βρίσκουν στο τέλος. Πάντα. Με θύμα την ελευθεροτυπία.

Γαλανιάδη Εύα