Ορισμένες σκέψεις. Η ατμόσφαιρα θυμίζει το καλοκαίρι του 1974. Τότε ήρθε κάτω ένα καθεστώς που, σε επίπεδο εισοδήματος δεν είχε πλήξει τόσο άγρια το σύνολο σχεδόν του πληθυσμού. Ο γέρος Καραμανλής πήρε σχεδόν το 55 τοις εκατό στις πρώτες εκλογές της μεταπολίτευσης. Τώρα, με κοινοβουλευτικές διαδικασίες και μια σειρά νόμων και πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, σταδιακά γλιστρήσαμε σε ένα καθεστώς οικονομικά και κοινωνικά καταστροφικό. Αυτουργοί, πέρα από τα εκτελεστικά όργανα, οι βουλευτές που ψήφισαν όλα τα νομοσχέδια της συγκυβέρνησης και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αύριο ψηφίζουμε. Δεδομένης της έκτασης της καταστροφής και της κοινωνικής απελπισίας, το ποσοστό του νικητή θα μπορούσε να ξεπεράσει το ρεκόρ του 1974. Οι Ευρωπαίοι μας κοιτούν, από το αυριανό αποτέλεσμα εξαρτώνται πολλά, και για τους ίδιους. Θα αναγκαστεί να κατανοήσει η Μέρκελ και οι υπόλοιποι κυβερνώντες ότι υπάρχει ένα όριο στην αντοχή των λαών. Η άμετρη εφαρμογή του νεοφιλελευθερισμού, πέραν των κοινωνιών, κατεδαφίζει και τα κομματικά σχήματα. Η Ν.Δ. σαν έκφραση της κεντροδεξιάς εξαφανίστηκε. Έχασε την επιρροή της στην ελληνική κοινωνία. Ο Σαμαράς κλείνει την πόρτα. Η παρουσία ενός κεντροδεξιού σχήματος είναι αναγκαία. Ποιο από τα υπάρχοντα κόμματα μπορεί να πάρει τη θέση της; Όταν το διεφθαρμένο πολιτικό οικοδόμημα της Ιταλίας γκρεμίστηκε κάτω από τα χτυπήματα των εισαγγελέων, εμφανίστηκε ένας Μπερλουσκόνι να καταλάβει τη θέση των χριστιανοδημοκρατών με τα κανάλια του. Αυτό ήταν εκφυλισμός. Θα δούμε το Ποτάμι στη θέση της Ν.Δ. στη χώρα μας; Ή τους "έγκλειστους" του Κορυδαλλού; Ακόμα χειρότερα. Και γι' αυτό θα απολογηθεί η Ν.Δ. και ο Σαμαράς, αν όχι στον ελληνικό λαό, στην Ιστορία. Δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθώ με τον Μπένι, τον Κουβέλη ή το Γιωργάκη. Μια λέξη για το ΚΚΕ: Όσοι αναρωτιούνται γιατί το ΚΚΕ συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο μάλλον δεν έχουν καταλάβει ότι δεν είναι ακριβώς κόμμα, είναι εταιρεία. Εταιρεία διαχείρισης των συμβόλων του "Μαρξισμού - Λενινισμού" καθώς και των συμβόλων του "Ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος" του οποίου η Ιστορία είναι πλούσια, ιδίως συναισθηματικά. Όπως κάθε εταιρεία δε, έτσι και αυτή τείνει προς το μονοπώλιο... Ή με άλλα λόγια, επιδιώκει την μονοπωλιακή εκμετάλλευση της σχετικής αγοράς.