O Σαμαράς πιστεύει πως ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις για την αποχώρηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από την «επίβλεψη» της Ελλάδας.
Ο Τσίπρας μετράει ανάποδα για την ώρα που θα ηγηθεί κυβέρνησης
Ο Βενιζέλος μετράει ώρες γενικά...

Και πάμε τώρα στα σοβαρά ζητήματα αφού ως συνήθως τους διαφεύγει η ουσία.
Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε διαδικασία αποεπένδυσης: με άλλα λόγια, χάνει το παραγωγικό της δυναμικό, διότι πολλές επιχειρήσεις έπαψαν να λειτουργούν, άρα τα πάγια κεφάλαιά τους έχουν χαθεί οριστικά.
Η απώλεια αυτή συνιστά ακρωτηριασμό του παραγωγικού κορμού με μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες δυσμενείς επιπτώσεις. Μεσοπρόθεσμα επιδεινώνεται περαιτέρω η παραγωγικότητα της εργασίας, στο μέτρο που οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου είναι αυτές που φέρνουν στην παραγωγική διαδικασία τις νέες τεχνολογίες και τις νέες μορφές οργάνωσης της παραγωγής και αντί αυτών βλέπουμε να ανοίγουν μόνο καταστήματα εστίασης και καφέ.

Οι αλλεπάλληλες δε μειώσεις μισθών δεν βελτιώνουν την παραγωγικότητα ούτε την ανταγωνιστικότητα, αυτό είναι πια κατεγεγραμμένο και μετρημένο.
Στο παρόν βλέπουμε ήδη τα αποτελέσματα του μοντέλου, ανεργία σε διεθνώς ιστορικά υψηλά, μια χαμένη γενιά, μισθοί στα 400 ευρώ, συντάξεις στα 350, ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου, προνοιακές δομές και δημόσια παιδεία υπό κατάρρευση, ενώ να μην ξεχάσουμε να αναφέρυμε τo brain drain και τη δημογραφική φθίση.

Η ουσία λοιπόν είναι η «ανάσταση» της οικονομίας και της κοινωνίας και όχι ο τσακωμός για το ποιος έχει βρει το πιο παραγωγικό χρηματόδεντρο.