Η χώρα χρειάζεται επενδύσεις. Σύμφωνοι. Κυρίως χρειάζεται να προσελκύσει επενδυτές. Πριν από την κρίση, συζητούσαμε δημόσια για το πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό και η συζήτηση επικεντρωνόταν στον εξορθολογισμό της φορολογίας, στην καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, στην άρση των πάμπολλων κωλυμάτων που το υδροκέφαλο Ελληνικό Δημόσιο ορθώνει εμπρός στους επίδοξους επιχειρηματίες - εταιρίες κολοσσούς. Σήμερα, δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της βαριάς οικονομικής κρίσης, η οποία όσες επικοινωνιακές προσπάθειες κι αν γίνονται, δεν έχει τελειώσει, ετοιμαζόμαστε ως κράτος να ισοπεδώσουμε τα πάντα, προκειμένου να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη μέσω των επενδύσεων.

Πριν από λίγες ημέρες δημοσιεύθηκε στο protagon.gr ένα άρθρο του Δημήτρη Ευθυμάκη με τίτλο «Οι επενδύσεις, ο Άδωνις και οι όμορφες γραμματείς». Ο αρθρογράφος αναφέρεται στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι ως παράδειγμα προς μίμηση, επειδή σε δείπνο αμερικανών επιχειρηματιών στην Ουάσινγκτον ο πρώην Ιταλός πρωθυπουργός πήρε το μικρόφωνο και τους είπε μόνο: «Σας καλώ να έρθετε και να επενδύσετε στην Ιταλία. Εγώ ως πρωθυπουργός σας εγγυώμαι τρία πράγματα: Ετήσιο κέρδος 15% στα λεφτά που θα επενδύσετε, καταπληκτικό ηλιόλουστο καιρό και πολύ όμορφες γραμματείς».

(Κάτι ήξερε ο «μπούνγκα-μπούνγκα» για την προμήθεια γυναικών, γραμματέων και άλλων, σε πολιτικούς και απλούς φίλους του. Σιχασιά.)

Και συνεχίζει: «Ήξερε λοιπόν (σ.σ. ο Μπερλουσκόνι) ότι οι λεφτάδες των καπιταλιστικών μητροπόλεων απαιτούν συγκεκριμένα πράγματα για να αποφασίσουν ένα επενδυτικό ταξίδι των χρημάτων τους (και των ίδιων φυσικά) προς την περιφέρεια: λίγα λόγια, σοβαρές προϋποθέσεις (αν όχι βεβαιότητα) κέρδους και καλοπέραση».

Και ρωτάμε εμείς: Τι προτείνει ο κ. Ευθυμάκης, ακριβώς; Να κατεβάσουμε ως και τα παντελόνια μας για χάρη των επενδυτών και της καλοπέρασής τους;..

Αν όλα αυτά τα «ανταλλάγματα» προς τους επενδυτές απαιτούν θυσία του πολιτισμικού, περιβαλλοντικού και κοινωνικού χαρακτήρα του ελληνικού κράτους, τι όφελος θα αποκομίσει η χώρα τελικά;

Οι συζητήσεις που γίνονται στη χώρα μας, και οι νομοθετικές ρυθμίσεις ακόμα χειρότερα, έχουν ένα βασικό κριτήριο: την προσέλκυση επενδύσεων χωρίς ρίσκο για τους επενδυτές και με το μικρότερο δυνατό κόστος για εκείνους.

Επίσης, γιατί πρέπει η Αττική να γίνει... Ντουμπάι, με δύο ακαλαίσθητους και ογκώδεις ουρανοξύστες που σε τίποτα δεν θυμίζουν Ελλάδα, επειδή οι επενδυτές στοχεύουν σε μια πελατεία που έχει συνηθίσει να εντυπωσιάζεται από ανάλογης αισθητικής κτίρια και πάντως σε έναν τόπο που δεν έχει τίποτα μα τίποτα να επιδείξει εκτός από άμμο ως εκεί που φτάνει το μάτι; Η Αττική έχει ταυτότητα, έχει χαρακτήρα, έχει ομορφιές. Έχει τον Παρθενώνα, το Σούνιο, το ιστορικό της κέντρο.

Οι επενδυτές δεν ενδιαφέρονται ούτε για τον πολιτισμό μας (διορθώνω: ενδιαφέρονται στον βαθμό που μπορούν να χτίσουν ξενοδοχειακές μονάδες εκεί όπου υπάρχουν αρχαιολογικοί χώροι) ούτε για την ευημερία των εργαζομένων στη χώρα μας ούτε για το περιβάλλον και την αλλοίωση ή καταστροφή του.

Στο κάτω-κάτω, για αυτούς η κατάσταση θα είναι win-win.

Το ελληνικό κράτος πρέπει να τους κάνει να ενδιαφερθούν.

Και προς ώρας η κυβέρνηση δεν έχει ψελλίσει ούτε λέξη.

Αλλιώς θα μιλάμε πλέον για κανονικό ξεπούλημα του τόπου μας στο όνομα της ανάπτυξης που η -οποιαδήποτε, στην τελική- κυβέρνηση θέλει να πιστωθεί.

Μιας κυβέρνησης -της οποιασδήποτε, επαναλαμβάνω- που της αρκούν μόνον οι αριθμοί, οι οποίοι σπάνια αναφέρονται στην πραγματική οικονομία.

Δεν είδαμε να υπάρχει κάποια προετοιμασία στο υπουργείο για θέματα όπως μισθοί, εργασιακές σχέσεις, κάποιους όρους ώστε να προσλαμβάνονται ντόπιοι στις επιχειρήσεις που θα έρθουν, να προτάσσονται περιβαλλοντικοί όροι, να ορθώνονται προβληματισμοί επάνω στην αλλοίωση του ελληνικού τοπίου και πολιτισμού.

Εν ολίγοις: Ναι, η χώρα χρειάζεται επενδύσεις. Αλλά δεν μπορεί να πλασσάρεται ως ξέφραγο αμπέλι με τελάλη τον κ. Γεωργιάδη και με σύνθημα το «περάστε, κόσμε»...

Να σημειώσουμε εδώ ότι ο αιγιαλός και η παραλία του Αγίου Κοσμά στο Ελληνικό δίνεται στην εταιρία που έχει αναλάβει την ανάπλαση. Και μπορεί να αποσύρθηκε το επαίσχυντο νομοσχέδιο για τη χρήση αιγιαλού που προκάλεσε αντιδράσεις, αλλά προβλέπουμε ότι όλος αυτός ο τόπος θα «αξιοποιηθεί» προς όφελος της εταιρίας και με εισιτήριο για τους λουόμενους.

Για τους επενδυτές σημασία έχει το κέρδος. Για το ελληνικό κράτος, σημασία πρέπει να έχει το δημόσιο συμφέρον. Για να διασφαλιστεί το τελευταίο, πρέπει να τεθούν όρια από την ελληνική κυβέρνηση. Αλλιώς δεν θα ενδιαφέρεται για την ευημερία των πολιτών, αλλά για την ευημερία των επενδυτών.

Και δεν θα έχει καμία αξιοπιστία η Ελλάδα. Το φτηνό κρέας, εξάλλου, το τρώνε τα σκυλιά.

Γαλανιάδη Εύα