Το σύνηθες μέσο πάνω στο οποίο οι άνθρωποι αποτυπώνουν τις σκέψεις τους είναι το χαρτί. Ωστόσο, υπήρξαν διάφορες περιπτώσεις που έμειναν στην ιστορία, ακριβώς επειδή κάποιοι συνάνθρωποί μας σκέφτηκαν «αντισυμβατικά» και χρησιμοποίησαν γι αυτό ένα μάλλον ασυνήθιστο μέσο.

Καθώς ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος όδευε προς το τέλος του, στις 9 Οκτωβρίου, 1944, λίγους μήνες πριν τη Διάσκεψη της Γιάλτας, ο Τσώρτσιλ με τον Στάλιν συναντήθηκαν στην τέταρτη Διάσκεψη της Μόσχας. Εκεί, αποφασίστηκε ο διαχωρισμός την νοτιοανατολικής Ευρώπης σε σφαίρες επιρροής.

Όπως αναφέρει ο Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματά του: «Η στιγμή ήταν κατάλληλη για μπίζνες. Ας διευθετήσουμε (προτείνει στο Στάλιν) τις υποθέσεις μας στα Βαλκάνια» και σε μια χαρτοπετσέτα έγραψε: Ρουμανία: 90% σοβιετική επιρροή, -10% δυτική επιρροή, Ελλάδα: 90% δυτική - 10% σοβιετική, Γιουγκοσλαβία και Ουγγαρία 50% - 50% και Βουλγαρία: 75% σοβιετική – 25% δυτική. «Την έσπρωξα προς το Στάλιν που στο μεταξύ είχε ακούσει τη μετάφραση. Υπήρξε μια μικρή σιωπή. Στη συνέχεια, πήρε το μπλε μολύβι του, το επικύρωσε και μας το επέστρεψε».

Λίγα χρόνια αργότερα, το Δεκέμβρη του 1974 ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγο Άρθουρ Λάφερ (Arthur B. Laffer), δειπνώντας με τους Donald Rumsfeld και Dick Cheney, επιτελείς του τότε Αμερικανού Προέδρου Ford, προσπαθούσε να τους εξηγήσει πως η αύξηση των φορολογικών συντελεστών δεν επιφέρει αυτόματα και την αύξηση των φορολογικών εσόδων. Έτσι, πάνω σε μια χαρτοπετσέτα, σχεδίασε αυτό που αργότερα θα διδασκόταν στους φοιτητές οικονομικών (άρα και σ’ εμένα) ως η «Καμπύλη Laffer». Μια καμπύλη η οποία απεικονίζει πως όχι μόνο δεν αυξάνονται τα φορολογικά έσοδα αν αυξήσουμε το φορολογικό συντελεστή, αλλά από ένα σημείο και μετά, τα έσοδα μειώνονται καθώς κανείς δεν είναι διατεθειμένος να δουλέψει για να κερδίσει πιο λίγα.

Η σκυτάλη παραδίδεται στο γνωστό συγγραφέα Έρνεστ Χεμινγουέη. Δυο φίλοι του, ο χρονογράφος John Robert Colombo και ο συγγραφέας Arthur Clarke βάζουν 10 δολάρια στοίχημα με το διάσημο συγγραφέα πως δε θα κατάφερνε να γράψει μια ολόκληρη ιστορία με έξι μόνο λέξεις. Ο Χέμινγουέη, παίρνει μια χαρτοπετσέτα που είχε μπροστά του και γράφει πάνω της το μικρότερο διήγημα στον κόσμο: «Προς πώληση. Παιδικά παπούτσια. Εντελώς Αφόρετα»!!!

Από μια λίστα με ανθρώπους που έγραψαν κάτι σε μια χαρτοπετσέτα δε θα μπορούσε να λείπει η ελληνική εκπροσώπηση, με το δικό της, ακόμα πιο ανορθόδοξο τρόπο.

Πριν το ξέσπασμα τις οικονομικής κρίσης, στα πλαίσια μιας συνόδου, η τότε υπουργός οικονομικών της Γαλλίας Κριστιν Λαγκαρντ ενημερώνει τον έλληνα ομόλογό της πως τα δημοσιονομικά στοιχεία της χώρας έχουν εκτροχιαστεί και του εφιστά την προσοχή. Μην ανησυχείς τη διαβεβαιώνει ο έλληνας υπουργός και σε μια (λαδωμένη, όπως ανέφερε η Κριστίν) χαρτοπετσέτα της γράφει τα μέτρα που σκοπεύει να πάρει για την τόνωση των δημοσιονομικών εσόδων. Η Κριστίν άναυδη αναφωνεί πως αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα! Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους μας!

Τέλος, ο μύθος αναφέρει πως όταν ο ιδιοκτήτης ενός μπιστρώ στη Μαδρίτη πρότεινε στον Πάμπλο Πικάσο αντί να πληρώσει το λογαριασμό να του κάνει ένα σχέδιο πάνω σε μια χαρτοπετσέτα, αυτός απάντησε πως δε σκόπευε να αγοράσει το μαγαζί!

Υ.Γ. Προς τους δασκάλους που διάβασαν αυτό το άρθρο: Αν την επόμενη φορά που ζητήσετε από τα παιδιά να βγάλουν μια κόλλα χαρτί για να γράψουν διαγώνισμα, δείτε κάποιο πιτσιρίκο να βγάζει μια χαρτοπετσέτα, έχετε το νου σας!!! 

Βαγγέλης Μπουρολιάς