Διάβασα όσο μπορούσα για την υπόθεση της Ηριάννας Β.Λ., η οποία έχει καταδικαστεί σε 13 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» και της οποίας η αίτηση αποφυλάκισης έως τη δίκη της σε δεύτερο βαθμό απορρίφθηκε χθες Δευτέρα από το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών με τρεις ψήφους έναντι δύο.

Τρεις δικαστές ψήφισαν «όχι» για την αποφυλάκιση της νεαρής γυναίκας και έκριναν ότι δεν συντρέχουν λόγοι που να δικαιολογούν την αναστολή εκτέλεσης της ποινής που της έχει επιβληθεί. Επειδή, όπως πολύ σωστά έχει επισημανθεί, το σκεπτικό της απόφασης των δικαστών δεν το έχει δημοσιεύσει κανένας από τους παρευρισκομένους στη δίκη εχθές, ας αναρωτηθούμε για μια στιγμή: μήπως θα έπρεπε να το κάνει κάποιος από όλους εκείνους τους αλληλέγγυους που βρέθηκαν στο πλευρό της συναγωνίστριάς τους μέσα στο δικαστήριο; Αλλιώς, τι ακριβώς συζητούν και γιατί αφορίζουν όλους όσοι τολμούν να ψελλίσουν ότι πραγματικά εμπιστεύονται τη Δικαιοσύνη;

Λοιπόν, το σκεπτικό δεν το έχουμε μπροστά μας και, όπως λέει το φτωχό μου το μυαλό, δεν μπορούμε να κρίνουμε.

Επίσης, εφόσον έχουμε εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη, δεχόμαστε ότι υπάρχει και εδώ η περίπτωση της δικαστικής πλάνης. Και ότι, όπως σε κάθε περίπτωση δικαστικής πλάνης, αυτή μπορεί να αποδειχθεί ύστερα από χρόνια.

Λυπηρό για τη ζωή ενός νέου ανθρώπου, αλλά ή σέβεσαι τη Δικαιοσύνη ή όχι. Ενδιάμεσο δεν έχει.

Ως πολίτες, σύμφωνοι, είμαστε απογοητευμένοι που μεγαλοκαρχαρίες και μεγαλοναρκέμποροι ελευθερώνονται έως τη δίκη τους στο Εφετείο ή αποφυλακίζονται έχοντας εκτίσει ένα ελάχιστο μέρος από την ποινή τους.

Αλλά τι σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει όλοι να είναι έξω; 

Και φυσικά, αν είναι κάθε ένας από εμάς να γίνει δικαστής στα social media, ας προνοήσει ένα από τα πολλά μας πανεπιστήμια να εντάξει στο πρόγραμμα σπουδών του και αυτό: Η Νομική του Facebook για αρχάριους ή κάτι τέτοιο. Επίσης, ας οργανώσουμε λαϊκά δικαστήρια, όπου καθείς από εμάς –καθώς όλοι βλέπουμε CSI- θα κρίνει αν το γενετικό υλικό στον γεμιστήρα του όπλου που βρέθηκε σε γιάφκα μέσα στο πανεπιστήμιο μαζί με άλλον «ορφανό» οπλισμό είναι αρκετό ή όχι για να ενοχοποιήσει την κάθε Ηριάννα που επειδή είναι αριστούχος και έχει ξεκινήσει ένα διδακτορικό και εργάζεται με πρόσφυγες αυτομάτως δεν είναι και εγκληματίας.

Πιο χρήσιμο, βέβαια, θα ήταν να επισημάνει κάποιος στους υπουργούς μας ότι δεν μπορούν να είναι και υπουργοί και αλληλέγγυοι. Και συγκεκριμένα στον κ. Κοντονή. Ο οποίος, πάντως, παρά τις υπερασπιστικές του δηλώσεις για την Ηριάννα χθες, και τις εντελώς καταδικαστικές για την Ελληνική Δικαιοσύνη, έχει κατηγορηθεί από τους φίλους και υποστηρικτές της ότι δρα μεροληπτικά εναντίον της! Και κάποιος πρέπει να πει στον κ. Τσίπρα ότι αν η Νομοθετική εξουσία δεν κάνει καλά τη δουλειά της, δεν μπορεί να κατηγορεί τη δικαστική επειδή εφαρμόζει τους νόμους που η Βουλή ψηφίζει…

Πριν από ελάχιστες ημέρες συμπληρώθηκαν 25 χρόνια από τότε που ο Θάνος Αξαρλιάν έπεφτε νεκρός από τα πυρά της «17 Νοέμβρη». Όλο το Facebook θρήνησε, πολλοί χρήστες μάλιστα αναδημοσίευσαν τη σπαραχτική φωτογραφία με τον άτυχο νέο αιμόφυρτο και νεκρό στο πεζοδρόμιο. Και από κάτω, μηνύματα ελευθερίας για την Ηριάννα, η οποία έχει καταδικαστεί πρωτόδικα σε 13 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, δίχως στην πράξη κανείς χρήστης να είναι σε θέση να γνωρίζει τι ισχύει και τι όχι.

Οι ίδιοι άνθρωποι που θέλουν τη «17 Νοέμβρη» στη φυλακή και θρηνούν τον Αξαρλιάν, γίνονται γενετιστές, γίνονται νομικοί και δικαστές και αποφαίνονται ότι η Ηριάννα είναι αθώα, ενώ θεωρούν διαβλητή την απόφαση των δικαστών, δίχως καν να την έχουν διαβάσει.

Είναι καθήκον των φίλων, συναδέλφων και συνοδοιπόρων της να την υπερασπίζονται –συγκινητική η υπεράσπισή της από την καθηγήτριά της στο πανεπιστήμιο- δίχως πάντως να καταστρέφουν περιουσίες στην Αλεξάνδρας, όπως χθες. (Αλήθεια, τι θα έχει να πει ο υπουργός που αμφισβητεί και στενοχωριέται με τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης αν αύριο ο αναρχοαυτόνομος χώρος φυτέψει μια-δυο μολότοφ σε κανένα λεωφορείο ως αντίποινα για τη φυλάκιση της Ηριάννας;..)

Είναι καθήκον όλων μας να εμπιστευόμαστε τη Δικαιοσύνη. Είναι αναγκαίο για τη δημοκρατία, κυβερνητικέ εκπρόσωπε κύριε Τζανακόπουλε. Η θέση σου δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση τη δήλωση: 

«Η Δικαιοσύνη δημιουργεί την υπόνοια ότι κρίνει και σταθμίζει με κριτήρια πέραν της νομικής κρίσης. Είναι μια κακή εξέλιξη. Η χθεσινή απόφαση καταγράφεται στο ''μαύρο βιβλίο'' της ελληνικής Δικαιοσύνης».

Εύχομαι να δικαιωθεί το κορίτσι, εφόσον, φυσικά, αποδειχθεί στο Εφετείο ότι έχει δίκιο. Και να έρθει η κυβέρνηση στα συγκαλά της, που από τη μία διορίζει τη Θάνου νομική σύμβουλο του Πρωθυπουργού και από την άλλη βάλλει κατά του ΣτΕ και των δικαστών.

Γαλανιάδη Εύα