Το είδος των ευρωβουλευτών εμφανίζεται εν όψει εκλογών ως περιοδεύων θίασος στις ελληνικές πόλεις. Αν μετρήσουμε τις φορές που τα τελευταία τέσσερα χρόνια οι εκπρόσωποί μας στο Ευρωκοινοβούλιο έχουν καταδεχτεί -ή έχουν κληθεί από τις τοπικές κομματικές τους οργανώσεις- να κοπιάσουν να μας πουν από πρώτο χέρι τι γίνεται τέλος πάντων εκεί στις Βρυξέλλες, θα διαπιστώσουμε ότι θυμούνται την ελληνική επαρχία μόνον όταν είναι να ζητήσουν την ελληνική ψήφο για να συνεχίσουν το ευαγές τους έργο ή για να το ξεκινήσουν, ως υποψήφιοι.

Βρέθηκα στις συνεντεύξεις Τύπου των υποψήφιων ευρωβουλευτών εδώ στην Τρίπολη, στο πλαίσιο κομματικών εκδηλώσεων. Κοινή επωδός ανεξαρτήτου χρώματος, ο κίνδυνος της ακροδεξιάς που απλώνεται στην Ευρώπη. Πέρα από αυτό, λίγες λέξεις για το πρόγραμμα καθενός, το πρόγραμμα του ευρωπαϊκού κόμματος στο οποίο εντάσσονται -και δώρο βιβλίο ολόκληρο με τις δράσεις τους (της κυρίας Ελίζας Βόζενμπεργκ υπερπολυτελές, μάλιστα).

Θα ήθελα να επισημάνω κάτι που, μέσα στον προεκλογικό κυκεώνα ανακοινώσεων, παροχών, λάσπης, πέρασε απαρατήρητο. Σε συνεδρίαση της Ευρωβουλής στις 14 Απριλίου, με απόντες 20 από τους 27 Έλληνες και Κύπριους ευρωβουλευτές, καταψηφίστηκε η πρόταση του ευρωβουλευτή και καθηγητή Νότη Μαριά να συζητηθεί και να εκδοθεί ψήφισμα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Υπέρ της πρότασης ψήφισαν οι ευρωβουλευτές Νίκος Χουντής, Κωνσταντίνος Παπαδάκης, Κωνσταντίνα Κούνεβα, Γιώργος Επιτήδειος, Λάμπρος Φουντούλης, Ελευθέριος Συναδινός. Οι υπόλοιποι δεν έδωσαν το «παρών», παρότι η πρόταση του κ. Μαριά ήταν γνωστή 10 ημέρες νωρίτερα.

Απάθεια; Προκλητική αδιαφορία; Είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν εκείνη την ώρα από το να παραστούν σε μια συνεδρίαση και να υποστηρίξουν, εν πάση περιπτώσει, την απόφαση της Ελληνικής Βουλής της 24ης Φεβρουαρίου του 1994; Να σταθούν στο ύψος της διεκδίκησης ενός εθνικού ζητήματος, ακόμα και να καταψηφίσουν, αν δεν πιστεύουν ότι πρέπει να αναγνωριστεί.

Αλλά να το γνωρίζουμε όλοι αυτό. Όχι να απουσιάζουν εντέχνως ή ατέχνως!

Ακόμα και οι της Νέας Δημοκρατίας, που βγήκαν στο Σύνταγμα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας και εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Μήπως οι Έλληνες ευρωβουλευτές περιόδευαν στην ελληνική επαρχία ζητώντας ψηφαλάκια;

Τελικά, η πρόταση του ανεξάρτητου ευρωβουλευτή Νότη Μαριά να εκδοθεί ψήφισμα και να προστεθεί το θέμα στην ημερήσια διάταξη της Κομισιόν καταψηφίστηκε, απόντων 20 από τους συνολικά 27 Έλληνες και Κύπριους ευρωβουλευτές.

Η αδιαφορία των Ελλήνων για τις ευρωεκλογές είναι πασιφανής. Κάτι η εχθρότητα απέναντι στην «κακή ΕΕ που ζητάει τα δανεικά πίσω και μας επιβάλλει μνημόνια», κάτι η δυσπιστία, κάτι τα πολλά προβλήματα που βαραίνουν τους ώμους του μέσου Έλληνα, ουδείς πείθεται ότι οι ευρωκάλπες είναι σημαντικές.

Ούτε, όμως, τα κόμματα παίρνουν στα σοβαρά την Ευρωβουλή: την κάνουν καταφύγιο κάθε «ιδεολογικού και κομματικού προδότη» που δεν έχει τα μούτρα να ζητήσει την ψήφο των πολιτών για τη Βουλή, βλ. Κουντουρά, βάζουν υποψηφιότητες-«φελλούς», βλ. Αλέξης Γεωργούλης (ο οποίος σε συνέντευξή του είπε ότι στην Ευρωβουλή θα διεκδικήσει το cash rebate, ό,τι κι αν νομίζει ότι είναι αυτό!).

(Ασφαλώς δεν υπάρχουν μόνον αυτού του είδους οι υποψήφιοι. Οφείλω να επισημάνω ότι οι κκ. Πλουμπίδης και Παπαδημούλης που απευθύνθηκαν στο κοινό της Τρίπολης προχθές έχουν αδιαμφισβήτητο επίπεδο και μίλησαν επί της ουσίας. Αλλά, όπως και οι συνάδελφοί τους από άλλα κόμματα,είναι σαν τη μύγα μες στο γάλα...)

Για την ιστορία, να υπογραμμίσουμε ότι η πρόταση του κ. Μαριά καταψηφίστηκε από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και τον κ. Βέμπερ, στο οποίο ανήκει ιδεολογικά η Νέα Δημοκρατία. Και ότι η ΝΔ δικαιολογήθηκε, όταν στριμώχτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, αναφέροντας σε ανακοίνωση ότι «η παρέμβαση του κ. Μαριά ήταν αποσπασματική και πρόχειρη και έγινε χωρίς να έχει προηγηθεί καμία προετοιμασία και ουσιαστική συνεννόηση με τους υπόλοιπους Έλληνες ευρωβουλευτές. Με τρόπο δηλαδή, κάθε άλλο παρά ενδεδειγμένο για την προώθηση των εθνικών μας θεμάτων». Τα ίδια είπε και η «τρισμέγιστη» Εύα Καϊλή, όταν ρωτήθηκε επ' αυτού.

Υπάρχουν «προϊστάμενοι» εις τας Βρυξέλλας, αμ, πώς;.. Και η απουσία είναι ασφαλής λύση.

Πάντως ποτέ τα τελευταία χρόνια δεν είχε γίνει «προετοιμασία και ουσιαστική συνεννόηση» για να προωθηθεί το εθνικό μας θέμα το συγκεκριμένο, και αν το δείτε να προωθείται, σφυρίξτε μου.

Συμπερασματικά: Ας μην μας επισκέπτονται ευρωβουλευτές και υποψήφιοι ούτε καν κατά την προεκλογική περίοδο. Ας πηγαίνουν, τουλάχιστον, στο Ευρωκοινοβούλιο. Κι ας καταψηφίζουν εθνικά μας θέματα εφόσον θεωρούν ότι τίθενται «αποσπασματικά».

Γνώμη τους, τιμή τους και καπέλο τους.

Γι' αυτό εκλέγονται, γι' αυτό πληρώνονται.

Για να συνεχίσουν να εκλέγονται, όμως, πρέπει και να απουσιάζουν κάτι φορές.

Σωστά;..

Γαλανιάδη Εύα