Φιλαράκια μου καλά και αγαπημένα, γεια σας!

Δυστυχώς τα κοσμικά γεγονότα έχουν εκλείψει στην πόλη μας και οι κοκέτες της υπαίθρου δεν έχουν πού να βάλουν τις γούνες τους.
Αχ, αυτή η ναφθαλίνη τρώει γούνες και γουνάκια, γιατί τίποτα αξιόλογο δεν γίνεται σε καιρούς μνημονίου. Πάνε οι καλές εποχές που οι μεγαλοκυρίες φορτώνονταν κοσμήματα και μετάξια και έκαναν εμφανίσεις όλο αίγλη στις εκδηλώσεις.

Ησυχάστε, όμως: τα γούνινα παλτό αερίστηκαν και πήγαν στην κοπή της γαλάζιας πίτας, αλλά ο Βασίλης ήταν κουρασμένος, βρε παιδιά, ήθελε να καθήσει στο τραπέζι και όχι να στέκει ορθός στο βήμα.
Κουρασμένος ή... βαρεμένος;

Καλέ, σαν στρουμφοχωριό ήταν εκεί μέσα, πολλά τα γαλάζια στελέχη, αλλά και όχι μόνο. Και εσύ, βρε Κωστάκη, όλους τους μνημόνευσες, αλλά μήπως ξέχασες κάποιον, αν θυμάμαι καλά, και ο Πετραν ήταν κάποτε βουλευτής.

Το ενδιαφέρον όμως φιλαράκια μου δεν ήταν τα ονόματα των καλεσμένων, καθώς λίγο-πολύ οι ίδιοι και οι ίδιοι, το ενδιαφέρον πέφτει στη χωροθέτηση. Τι δεν καταλαβαίνετε; Οι παρέες χωρίστηκαν και άλλες, νέες παρέες εμφανίστηκαν, φίλοι από τα παλιά.. Ακόμα δεν μπορώ να πω παραπάνω αυτή τη στιγμή.

Είμαι σίγουρος, ότι βρήκατε πολλούς και μη γαλάζιους, γαλαζοπράσινους θα το έλεγα, καλέ, δεν λέω για τη Διαμαντοπούλου, για τους δικούς μας λέω.
Η παρουσία που σίγουρα έλειψε και σίγουρα σχολιάστηκε ήταν του Αντρέα. Καλέ, πού πήγε το μυαλό σας, όχι, φυσικά και έχει ακόμα φίλους, είχε στείλει και επιστολή.

Το μήνυμα από αυτή την εκδήλωση θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν το «εμπρός για πίσω», όπως έλεγε και ο Πόπωτας.

Τα ίδια και τα ίδια: γραβάτες, χειραψίες, χειροκροτήματα, φυσικά ο αείμνηστος Καραμανλής, υποσχέσεις και μη, μεγάλα και μικρότερα λόγια και φυσικά Κάλαντα.

Κάτι άκουσα για γάτες και ποντίκια, κάτι άκουσα και ποδοβολητά, κάτι άκουσα ότι κάποιοι έχουν την πλάτη στον τοίχο, αλλά ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως δύο... άρχοντες μπορούν να παίζουν τέτοια παιχνίδια.
Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας! Και το άλλο ταιριάζει: ό,τι δεν φτάνει ο  Μήτσος, το κάνει κρεμαστάρια.
Φτάνουν τώρα φιλαράκια του οι παροιμίες και τα παραμύθια και πάμε σε κάτι σχετικό αλλά πιο σοβαρό.

Ένα πουλάκι μου είπε ότι τα σκουπιδαριό ακολουθεί τη μη νόμιμη οδό, αλλά ξέρετε, την άλλη την παράνομη και ότι παράνομα και χωρίς αιτία πέφτουν στη χωματερή οι σακούλες. Να είναι αλήθεια αυτό, φαντασματάκια μου, μέσα στα λημέρια των Κολοκοτρωναίων; Κοντός ψαλμός, αλληλούια.

Καλέ, εσείς εκεί στη Γορτυνία, μας ακούτε; Καλέ εσείς, τι περιμένετε για να κάνετε κάτι; Να γίνετε Πύργος; Άραγε πόσοι τόνοι με σκουπίδια να βρίσκονται στη μαγευτική ορεινή Αρκαδία όπου χιλιάδες επισκέπτες εκδράμουν.

Τέλος να ευχηθούμε καλό ταξίδι στον ψηλό, έμαθα ότι πάει Κύπρο με δόξα και τιμή και με λιμουζίνα. Καλέ, γιατί δεν κλείσατε μια ιδιωτική πτήση για τον άνθρωπο, να μην κουραστεί; Αλλά είπαμε, δεν τον πάμε και για γαμπρό, άσε που με τόσα έξοδα του Μήτσου για τους δικηγόρους πού να περισσέψουν για γλέντια...

Αντί να λέμε μας τα έφαγαν οι γιατροί, εμείς εδώ στην πόλη θα λέμε ότι μας τα έφαγαν οι δικηγόροι.