Τα τελευταία χρόνια οι συνθήκες ζωής των γυναικών στη χώρα μας βελτιώθηκαν σημαντικά, κυρίως χάρη στους πολύχρονους αγώνες του γυναικείου κινήματος, στις ριζικές μεταρρυθμίσεις στο οικογενειακό και εργατικό δίκαιο που έγιναν από την Κυβέρνηση Αλλαγής του Ανδρέα Παπανδρέου και στο πλαίσιο προστασίας γυναικών από την έμφυλη βία που θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά από την Κυβέρνηση του Γιώργου Α. Παπανδρέου και αυτό μας γεμίζει περηφάνεια. 

Όμως ο δρόμος για την ουσιαστική ισότητα είναι ακόμη μακρύς και δύσκολος.

Οι γυναίκες σηκώνουν άνισα το βάρος της οικονομικής κρίσης και πλήττονται πολλαπλά από τα πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας, την ανασφάλεια στην εργασία, τις ακραίες ανισότητες, τις ελλιπείς δωρεάν υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας, τον κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. 

Έχουν να αντιμετωπίσουν το σεξισμό, τις συστηματικές αδικίες που προσπαθούν να τις αφήνουν στο περιθώριο, αναλαμβάνουν σχεδόν αποκλειστικά τη φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων και την εργασία στο σπίτι, είναι εκείνες που εγκαταλείπουν καριέρα και εργασία για χάρη της οικογένειας και δεν έχουν ισότιμη εκπροσώπηση στα κέντρα λήψης αποφάσεων με συνέπεια να μη συμμετέχουν στη διαμόρφωση των σημαντικών αποφάσεων που τις αφορούν. 

Η έμφυλη βία είναι μια διαρκής απειλή ακόμη και για τη ζωή τους. Κινδυνεύουν από την ενδοοικογενειακή βία, το trafficking, τις γυναικοκτονίες, τους βιασμούς.

Πολλές φορές δεν καταγγέλλουντις εναντίον τους εγκληματικές πράξεις γιατί φοβούνται το στιγματισμό και τη δημόσια διαπόμπευση ή νοιώθουν πως δεν προστατεύονται από το νόμο και πως οι ένοχοι δεν θα τιμωρηθούν. Όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του βιασμού, όπως ορίζεται στο άρθρο 336 του Ποινικού Κώδικα που σήμερα δεν αναγνωρίζει την απουσία συναίνεσης στο σεξ ως βιασμό, συμβάλλοντας στην ατιμωρησία των ενόχων. Ένας ορισμός που πρέπει να αναθεωρηθεί ώστε να συμβαδίζει με τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.

Οι συνθήκες ζωής είναι πολύ χειρότερες για τις γυναίκες με πολλαπλές διακρίσεις, όπως οι γυναίκες πρόσφυγες που είναι εκτεθειμένες στη σεξουαλική κακοποίηση στους καταυλισμούς των προσφύγων, οι γυναίκες σε μονογονεϊκές οικογένειες ή οι γυναίκες Ρομά. 

Σήμερα χρειαζόμαστε περισσότερες γυναίκες ενεργές στα Σωματεία, την Πολιτική, στο γυναικείο κίνημα και τους συλλογικούς αγώνες για να δυναμώσουμε τις φωνές μας στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των γυναικών και την αντιμετώπιση των διακρίσεων. 

Σήμερα χρειαζόμαστε γυναίκες και άνδρες συνειδητά στον αγώνα ενάντια στις έμφυλες ανισότητες.

Τα τελευταία χρόνια εντυπωσιάζουν οι μαζικές κινητοποιήσεις γυναικών σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως στην Αμερική κατά της σεξιστικής πολιτικής του Προέδρου Τράμπ, στην Πολωνία κατά της απαγόρευσης των αμβλώσεων ή στην Ισπανία με αφορμή την περσινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας όπου στις μαζικές διαδηλώσεις συγκεντρώθηκαν 5,5 εκατομμύρια γυναίκες. 

Το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών ενόψει της 8 Μάρτη, Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας αλλά και κάθε μέρα τιμά τις γυναίκες που διαχρονικά αγωνίστηκαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται για να γίνει πράξη η ουσιαστική ισότητα των φύλων, χτίζοντας έναν πιο δίκαιο κόσμο χωρίς διακρίσεις

Το Δίκτυο Γυναικών του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών συμμετέχοντας στην Παγκόσμια Φεμινιστική Απεργία της 8 Μάρτη, διοργανώνει μαζί με άλλες φεμινιστικές οργανώσεις και εργατικά σωματεία μαζική κινητοποίηση και καλεί όλες τις εργαζόμενες στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, τις επιχειρηματίες, αγρότισσες, φοιτήτριες, μαθήτριες, όλες τις γυναίκες να σταματήσουν την εργασία και τα μαθήματα, να μην προχωρήσουν σε αγορές και να απέχουν από τις ενδοοικογενειακές υποχρεώσεις την ημέρα αυτή.

Καλεί όλες τις γυναίκες  στη φεμινιστική συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος την Παρασκευή, 8 Μάρτη στις 2 μμ, για να φωνάξουμε όλες μαζί 

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ

• στην ανισότητα των αμοιβών και στα εμπόδια ανέλιξης μόνο και μόνο επειδή είμαστε γυναίκες 
• στην επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και στις απολύσεις εγκύων 
• στην αυξημένη ανεργία και φτώχεια των γυναικών 
• στη σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας
• στην αποκλειστική ανάληψη από τις γυναίκες όλων των υποχρεώσεων μέσα στο σπίτι
• στον έμμεσο αποκλεισμό μας από τα κέντρα των πολιτικών και οικονομικών αποφάσεων
• στις διακρίσεις με βάση το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό
• στην έμφυλη βία και στις δολοφονίες γυναικών

ΟΧΙ άλλη Ελένη, Αγγελική, Αδαμαντία, Ανδριάνα, Ζωή