Το εν Χριστώ βίωμα της γιορτής των Χριστουγέννων εκλείπει. Όσο περνάει ο καιρός, παντού στον κόσμο, και στη χώρα μας, τα Χριστούγεννα γιορτάζονται χωρίς Χριστό. Μέσα στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες της Δύσης η ευχή «Καλά Χριστούγεννα» έχει αντικατασταθεί από την πολιτικώς ορθή «Χρόνια Πολλά». Οι φάτνες καταργούνται από τους δημόσιους χώρους και ο Santa Claus με τα δώρα έχει την τιμητική του. Από μια γιορτή προσφοράς αγάπης τα Χριστούγεννα γίνονται μια ευκαιρία για ανταλλαγή δώρων, μια ευκαιρία για κατανάλωση: για να σκάσουμε από το φαγητό στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, να πιούμε στα μπαράκια σε πάρτι αντι-χριστουγεννιάτικα, να πάθουμε κατάθλιψη με την ησυχία μας στο σπίτι, μεγαλοποιώντας το συναίσθημα της ανεπάρκειάς μας και αρνούμενοι να σηκώσουμε το τηλέφωνο για να μιλήσουμε με τους δικούς μας ανθρώπους. Από μια γιορτή συνύπαρξης του ανθρώπου με τη φύση (τα ζώα που ζέσταναν τον Χριστό στη φάτνη αυτό συμβολίζουν) απαθείς διαβάσαμε χθες ότι στην Αρκτική η θερμοκρασία ήταν υψηλότερη κατά 30 βαθμούς.

Οι πιστοί χριστιανοί γιορτάζουν την έλευση του Θεανθρώπου στον κόσμο. Αυτό είτε το πιστεύει κάποιος είτε όχι. Αλλά η ιστορία της γέννησης του Χριστού μάς λέει ότι μια οικογένεια, κυνηγημένη, στην αγωνία της μια κρύα νύχτα του Μαρτίου (όχι του Δεκεμβρίου, παγανιστικοί λόγοι και άλλες, προηγούμενες γιορτές τοποθέτησαν τα Χριστούγεννα στην καρδιά του χειμώνα) βρήκε καταφύγιο στον ταπεινό στάβλο ενός βοσκού και έφερε στον κόσμο ένα παιδί, την ώρα που λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά ο Ηρώδης είχε διατάξει τη σφαγή χιλιάδων νηπίων. Η ιστορία μάς λέει ότι τα ζώα του στάβλου ζέσταναν το μικρο παιδί. Η ιστορία μάς λέει ότι τα παιδιά είναι η ουσία του κόσμου, το πιο πολύτιμο αγαθό του.

Ακόμα και αν δεν πιστεύουμε στον Θεό, η ιστορία της γέννησης του Χριστού διδάσκει αλληλεγγύη, αγάπη και πίστη σε έναν πιο δίκαιο κόσμο. Αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων, αλλιώς το μόνο που μένει είναι μια μετα-παρτιακή θλίψη και το βαρύ κεφάλι της επόμενης ημέρας.

Την ώρα που σφαγιάζονται παιδιά δίπλα μας, που κοιμούνται κρυωμένα σε ασφυκτικά γεμάτους καταυλισμούς, ας μιλήσουμε στα δικά μας παιδιά για τον μικρό Χριστό. Ας τους βάλουμε ένα κομμάτι ψωμί στα χέρια να το πάνε τα ίδια στον φτωχό γείτονα που έχει ανάγκη. Ας τους δείξουμε ότι τα Χριστούγεννα είναι μια ευκαιρία για γιορτή, αλλά και μια ευκαιρία να μάθουμε να προσφέρουμε. Ας φάμε λιγότερο, ας πάρουμε ένα δώρο λιγότερο, και ας δώσουμε ό,τι μπορούμε.

Κοιτάζοντας δίπλα μας, πολλοί μικροί Χριστοί έρχονται στον κόσμο κυνηγημένοι. Και επειδή οι κυβερνήσεις δεν θα το κάνουν ποτέ, ας βάλουμε εμείς τα παιδιά πάνω από όλα, και τα δικά μας και τα ξένα.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους, με πνεύμα, με αγάπη, με διάκριση. Μπορεί κάποτε τα Ευαγγέλια πράγματι να λάβουν τη θέση μύθων, όπως δήλωσε προχθές ο επικεφαλής μιας αθεϊστικής οργάνωσης, αλλά δεν θυμάμαι άλλον μύθο που να λέει:  «Επείνασα γὰρ καὶ  ἐδώκατέ  μοι  φαγεῖν, ἐδίψησα  καὶ ἐποτίσατέ  με, ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ  με, γυμνὸς  καὶ  περιεβάλετέ  με, ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με».

Γαλανιάδη Εύα