Σύμφωνα με την υφιστάμενη ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία (98/83/ΕΚ, ΚΥΑ Υ2/2600/01, ΔΥΓ2/Γ.Π. οικ. 38295/07, Υγειονομική Διάταξη ΥΜ/5673/57, Εγκύκλιος Υπουργείου Υγείας ΔΥ2/οικ. 11540/10 κλπ), η απολύμανση του πόσιμου νερού καθίσταται υποχρεωτική για όλες τις υδρεύσεις που εξυπηρετούν περισσότερους από 3.000 κατοίκους, καθώς στις περιπτώσεις όπου υφίσταται κίνδυνος για τη δημόσια υγεία από μικροβιολογικούς παράγοντες. Η χλωρίωση αποτελεί την πλέον αξιόπιστη και αποτελεσματική μέθοδο απολύμανσης του πόσιμου νερού εδώ και δεκάδες χρόνια. Το χλώριο προστίθεται στο νερό σε αέρια, υγρή ή στερεή µορφή και είναι το απολυµαντικό μέσο για το οποίο έχουµε την πληρέστερη επιστηµονική γνώση από οποιοδήποτε άλλο.

Η χλωρίωση είναι ιδιαίτερα αποτελεσµατική ενάντια στους παθογόνους µικροοργανισµούς που είναι πιθανόν να περιέχονται στο πόσιμο νερό, ενώ λειτουργικά είναι η πιο αξιόπιστη µέθοδος διασφάλισης της δημόσιας υγείας από μικροβιολογικούς κινδύνους, συνδυάζοντας υψηλούς βαθμούς απόδοσης με συγκριτικά χαμηλότερο λειτουργικό κόστος από οποιαδήποτε άλλη μέθοδο απολύµανσης. Το σημαντικότερο πλεονέκτημα της χλωρίωσης έναντι των υπολοίπων μεθόδων απολύμανσης (π.χ. όζον, υπεριώδης ακτινοβολία κλπ) είναι ότι παρέχει υπολειμματική δράση στο δίκτυο ύδρευσης, με αποτέλεσμα εκτός των δεξαμενών αποθήκευσης και διανομής ύδατος, να προστατεύεται το σύνολο του δικτύου ύδρευσης (σωληνώσεις) από πιθανή μόλυνση! Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που τις περισσότερες φορές οι υπόλοιπες μέθοδοι απολύμανσης πρέπει να συνδυαστούν τελικά με την χλωρίωση, αφού καμία από αυτές δεν μπορεί να απολυμάνει το νερό πέραν του σημείου στο οποίο εφαρμόζεται. Επιπλέον τεχνοοικονομικά η χλωρίωση είναι η πλέον συμφέρουσα μορφή απολύμανσης, μιας και για παράδειγμα: α). στην περίπτωση της χρήσης υπεριώδους ακτινοβολίας, θα απαιτούνταν αυξημένα κόστη επένδυσης, λειτουργίας και συχνή αντικατάσταση λαμπτήρων λόγω επικαθίσεων για την απολύμανση αυξημένης θολότητας υδάτων, ή νερών υψηλής σκληρότητας (περίπτωση νερών Δήμου Μεγαλόπολης) με ορατό τον κίνδυνο ανεπαρκούς απολύμανσης ακόμα και στο σημείο εφαρμογής, β). στην περίπτωση χρήσης όζοντος, θα απαιτούνταν υψηλότερα κόστη επένδυσης, λειτουργίας και ελέγχου των συστημάτων, καθώς και εξειδικευμένο μόνιμο προσωπικό.

Η χλωρίωση αποτελεί την πλέον εφαρμοζόμενη μέθοδο απολύμανσης όχι μόνο από το σύνολο των εταιριών ύδρευσης και αποχέτευσης στην Ελλάδα (Ε.ΥΔ.Α.Π., Ε.Υ.Α.Θ., Δ.Ε.Υ.Α.), αλλά και από τις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η χλωρίωση είναι η διαδικασία απολύμανσης του πόσιμου νερού (επιφανειακά και υπόγεια ύδατα) που χρησιμοποιείται κατά κόρον στην Αυστρία, Βέλγιο, Φινλανδία, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ισπανία, Σουηδία, Ελλάδα, κλπ.

Σύμφωνα με τις απαιτήσεις της νομοθεσίας, η χλωρίωση του νερού πραγματοποιείται με τέτοιο τρόπο ώστε να παραμένει μια μικρή ποσότητα υπολειμματικού χλωρίου για την αντιμετώπιση ενδεχόμενων μολύνσεων κατά τη διανομή του νερού στους καταναλωτές. Αυτή η μικρή ποσότητα του υπολειμματικού χλωρίου είναι εντελώς ακίνδυνη για την ανθρώπινη υγεία. Επιπλέον, αναφέρεται ότι η συγκέντρωση των παραπροϊόντων που είναι πιθανόν να σχηματιστούν κατά τη διαδικασία της χλωρίωσης (π.χ. οργανοχλωριωμένες ενώσεις), θα πρέπει να ελέγχεται, προκειμένου να τηρούνται οι ανώτερες επιτρεπτές τιμές. Σημειώνεται ότι η συγκέντρωση των παραπροϊόντων που μπορεί να σχηματιστούν κατά την χλωρίωση εξαρτάται από την ποσότητα του χλωρίου που προστίθεται στο νερό και από τη συγκέντρωση οργανικών ενώσεων στο νερό ύδρευσης.

Ο Δήμος Μεγαλόπολης, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των παραμέτρων που απαιτούνται για την επιλογή της βέλτιστης διαδικασίας απολύμανσης των υδάτων που χρησιμοποιούνται για ανθρώπινη κατανάλωση (πόσιμο νερό), χρησιμοποιεί την χλωρίωση για το σκοπό αυτό. Τα συστήματα χλωρίωσης που έχουν εγκατασταθεί σε διάφορες Τοπικές Κοινότητες και Οικισμούς του Δήμου, είναι τα πλέον εξελιγμένα και εκτελούν την χλωρίωση ανάλογα με την εισερχόμενη σε κάθε δεξαμενή παροχή νερού (Εικόνες 1,2-Ροαναλογικά συστήματα) και σύμφωνα με την ελάχιστη απαίτηση υπολειμματικού χλωρίου στο δίκτυο ύδρευσης (Εικόνα 3-Συστήματα ελεγχόμενης χλωρίωσης). Τα συστήματα αυτά ελέγχονται από αυτόματους μετρητές υπολειμματικού χλωρίου (Εικόνα 4), αλλά και εξειδικευμένο επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό. Επιπλέον, μηνιαίως γίνεται έλεγχος της αποτελεσματικότητας της απολύμανσης που υλοποιούν με μετρήσεις υπολειμματικού χλωρίου και εργαστηριακές αναλύσεις σε διαπιστευμένο ερευνητικό εργαστήριο. Τα ανωτέρω, διασφαλίζουν την επιθυμητή απόδοση της χλωρίωσης και την ελαχιστοποίηση πιθανών παραπροϊόντων της, αφού οι ποσότητες προστιθέμενου χλωρίου είναι οι ελάχιστες απαιτούμενες και τα νερά του Δήμου χαρακτηρίζονται από ανυπαρξία οργανικών ενώσεων.