Την Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ χοροστάτησε στον Όρθρο και προεξήρχε της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας στον ενοριακό Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου Λεβιδίου Μαντινείας, κατά την διάρκεια της οποίας τέλεσε την εις Διάκονον χειροτονίαν του Παναγιώτη Δημ. Σταμάτη, ο οποίος εισέρχεται στον έγγαμο Ιερό κλήρο της Ιεράς Μητροπόλεως μας.

Ο π. Παναγιώτης κατάγεται από το χωριό Λεβίδι και είναι απόφοιτος Γενικού Λυκείου.

Η χειροτονία του νέου διακόνου πραγματοποιήθηκε εν μέσω πολυπληθούς εκκλησιάσματος από το Λεβίδι και την γύρω περιοχή της Αρχιερατικής Περιφερείας Ορχομενού , αλλά και Λεβιδέων από την Αθήνα.

Στην ομιλία του ο νέος Διάκονος αναφέρθηκε με πολλή συγκίνηση στην ευλογημένη πορεία που τον οδήγησε στη μεγάλη απόφαση να Ιερωθεί και ευχαρίστησε θερμά όλους όσους τον στήριξαν στη ζωή του και τον χειραγώγησαν προς τούτο.

Ιεροδιάκονος Παναγιώτης Σταμάτης

Ο Ιεροδιάκονος Παναγιώτης Σταμάτης του Δημητρίου και της Μαρίας εγεννήθηκε εις το χωρίον Λεβίδι Αρκαδίας την 18ην Ιουλίου 1974. Τυγχάνει απόφοιτος του Γενικού Λυκείου Λεβιδίου. Την 1 Νοέμβριου 2014 ενυμφέυθη την Σταματίνα Παπαδοπούλου μεθ' ης απέκτησαν δύο τέκνα. Προ της χειροτονίας του ηργάσθη ως υδραυλικός. Εχειροτονήθη υπό του Σεβασμιωτατου Μητροπολίτου Μαντινείας και Κυνουριας κ.κ. ΑΛΕΞΆΝΔΡΟΥ Διάκονος την 28ην Ιανουαρίου 2018 εις τον Ιερόν Ναόν Τιμίου Προδρόμου Λεβιδίου.

Πριν την χειροτονία του ο ιερόδιακονος ομίλησε λέγοντας ....

Σταθμό στη ζωή μου, Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, αποτελεί αυτή η ιερή στιγμή, γιατί με την χάρη του Αγίου και Τριαδικού Θεού και δια της επιθέσεως των Τιμίων Αρχιερατικών σας χεριών, θα λάβω το υψηλό αξίωμα της Ιεροσύνης.

Οι δυνάμεις μου μικρές, το αξίωμα και οι υποχρεώσεις μεγάλες, όμως θαρρών εις το έλεος την αγάπη και την μακροθυμία του Κυρίου προσέρχομαι. Προσέρχομαι γιατί πιστεύω βαθιά ότι η χάρις του Θεού «τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί».

Προσέρχομαι εν ταπεινώσει και ως υπάκουος μαθητής θα ακολουθώ τις υποδείξεις σας και τα παραγγέλματά σας. Προσέρχομαι γνωρίζοντας ότι εμέ τον μικρό και άσημο, τον αδαή και ανάξιο, τον ανίσχυρο και αμαρτωλό με επέλεξεν ο Θεός, για να με κάνει διάκονο των Αγίων και φρικτών μυστηρίων Του και ταμειούχων της χάριτός Του.

Τι να υποσχεθώ αυτή την ιερά και μεγάλη στιγμή αναλογιζόμενος τις ευθύνες και το μέγεθος της αποστολής. Φοβούμαι μήπως φανώ ανάξιος του έργου και της διακονίας που αναλαμβάνω. Όμως με την χάρη του Θεού και τις δικές σας συμβουλές, θα αφιερώσω την ζωή μου στη διακονία του συνανθρώπου μου και του λογικού ποιμνίου που θα μου εμπιστευτείτε.

Είναι αλήθεια ότι αι ημέρες που ζούμε είναι δύσκολες και πονηρές. Οι ηθικές αξίες και η ηθική τάξη που έχει παραδοθεί από το Θεό τόσο στην Παλαιά όχι και στην Καινή Διαθήκη όχι μόνο αμφισβητούνται όχι μόνο διασαλεύονται αλλά κυριολεκτικά γκρεμίζονται.

Σ’ αυτή την εποχή την δύσκολη που η Ορθόδοξη Ελλάδα κινδυνεύει, που οι αξίες και τα ιδανικά και τα ιερά Σύμβολα καταπατούνται, σ’ αυτή την εποχή που οι δυνάμεις του σκότους της ανομίας και της διαφθοράς, εργάζονται πυρετωδώς, για την καταστροφή της πίστης και του γένους εισέρχομαι στις τάξεις του Ιερού Κλήρου.

Εισέρχομαι με την ακράδαντο πίστη ότι ο Θεός είναι Εκείνος που θα φέρει «επί γης Ειρήνη». Ο Θεός είναι Εκείνος που θα σώσει την πατρίδας μας. Ο Θεός είναι εκείνος που είπε για την Εκκλησία ότι «και πύλαι Άδου ου κατισχύσωσιν αυτής». Εγώ ταπεινά γονατίζω και προσεύχομαι.

Με αυτές τις σκέψεις και με συντριβή καρδίας εν ταπεινώσει και σεβασμό, προσέρχομαι προ του Αγίου Βήματος στην Αγιωσύνη σας και αφήνομαι στα τίμια αρχιερατικά σας χέρια, ώστε δια της επιθέσεως αυτών επί της κεφαλής μου, να λάβω την χάριν της Ιεροσύνης.

Αυτή την μεγάλη στιγμή επιτρέψτε μου να πω λίγα λόγια για την κλίση μου και λίγα λόγια ευχαριστίας.

Από μικρό παιδί μεγάλωσα και ανδρώθηκα στην Εκκλησία, ο Τίμιος Πρόδρομος του Λεβιδίου είναι ο ιερός τόπος και σαν παιδί διακόνησα στο Ιερό Βήμα βοηθώντας τον π. Κωνσταντίνο στις λειτουργίες και που για πολλά χρόνια υπηρετώ σαν ιεροψάλτης. Μέσα στον Ιερό Ναό του Τιμίου Προδρόμου γεννήθηκε αυτός ο μυστικός πόθος που σήμερα εκπληρώνεται.

Ευχαριστώ απ’ αυτή τη θέση όλους όσοι με βοήθησαν μέχρι τώρα στη ζωή μου, στην πρόοδό μου και στην πνευματικήν μου προκοπή.

Αυτή την ώρα την σπουδαία και μεγάλη την μοναδική για μένα, αυτήν την ώρα της προσωπικής μου Πεντηκοστής, θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στον μακαριστό πατέρα μου Δημήτριον Σταμάτη, τον απλό και ακέραιο άνθρωπο και να τον ευχαριστήσω για ότι έκανε για μένα. Ας είναι αιωνία η μνήμη του κι και ας τον αναπαύει ο Θεός εν χώρα ζώντων και εν σκηναίς δικαίων.

Πιστεύω πως ετούτη τη στιγμή είναι μαζί μας και προσεύχεται για μένα.

Ευχαριστώ την μητέρα μου Μαρία για ότι έκανε μέχρι τώρα, για τον αγώνα και την αγωνία της για την ανατροφή μου, για την αγάπη και το αδιάπτωτο ενδιαφέρον που έδειξε και δείχνει για μένα και την οικογένειά μου.

Ευχαριστώ την αδελφή μου Φανή και την οικογένειά της.

Ευχαριστώ την σύζυγό μου, που δέχθηκε την απόφασή μου να γίνω κληρικός και στήριξε την επιλογή μου, ίσως γι’ αυτή της την αποδοχή και την μελλοντική διακονία της έχει παίξει ρόλο και η καταγωγή της από Λευϊτικό γένος.

Ευχαριστώ πάντας τους κατά σάρκα συγγενείς μου. Ευχαριστώ τους δασκάλους μου και τους καθηγητάς μου και όλους όσους με βοήθησαν και συνεργάστηκαν μαζί μου στον αγώνα της ζωής και της πνευματικής προκοπής μου. Ευχαριστώ τους αιδεσιμωτάτους Ιερείς του Λεβιδίου, τους ιεροψάλτες και όλους όσους κατά καιρούς συνεργαστήκαμε στον Τίμιο Πρόδρομο.

Ευχαριστώ τον π. Κωνσταντίνο Πανουσόπουλο, από τον οποίο πολλά διδάχθηκα κατά την μαθητεία μου στον Τίμιο Πρόδρομο. Τον ευχαριστώ για την αγάπη του και για ότι έχει κάνει για μένα από την παιδική μου ηλικία μέχρι τώρα.

Θερμές ευχαριστίες στον πρωτοσύγκελό μας π. Θεόκλητο και στον π. Ιωάννη Σουρλίγγα, τον π. Αλέξανδρο Παπαδόπουλο για το ενδιαφέρον τους και την εμπιστοσύνη τους στο ταπεινό πρόσωπό μου. Μνησθείει Κύριος της αγάπης αυτών.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στον αείμνηστο π. Ιωάννη Κατσαρό, τον απλό και αθόρυβο Ιερέα και εργάτη του Ευαγγελίου του Κυρίου, που πολλά με δίδαξε με το λόγο του αλλά περισσότερο με τον τρόπο του. Ας είναι αιωνία η μνήμη του και ας προσεύχεται στο υπερουράνιο θυσιαστήριο υπέρ ημών.

Άφησα για το τέλος εσάς Σεβασμιώτατε γιατί χάρη στην Σεβασμιώτητά σας, βρίσκομαι τώρα προ των βαθμίδων του Ιερού Βήματος προ της Αγίας Τραπέζης, όπου ο Κύριός μας «θυσιάζεται υπέρ της του Κόσμου Ζωής και Σωτηρίας». Εσείς αναθερμάνατε με την αγάπη σας και τους λόγους σας τον παλαιόν μου πόθο για την Ιεροσύνη. Με τις υποδείξεις σας γίνατε για μένα πηγή εμπνεύσεως. Σας ευχαριστώ Σεβασμιώτατε και θα σας είμαι ευγνώμων σε όλη μου τη ζωή!

Στηρίξτε Σεβασμιώτατε τα πρώτα μου βήματα στην Ιεροσύνη, βοηθήστε στην δύσκολη πορεία μου σαν στοργικός Πατέρας.

Και νυν Δέσποτα έχεις τον δούλον σου, προσέρχομαι φόβω και τρόμω εν συναισθήσει της αναξιότητός μου και της αμαρτωλότητός μου, «θαρρών εις το έλεος και την ευσπλαχνίαν» του Κυρίου, προσέρχομαι και γονατίζω κάτω από τα Αρχιερατικά σας χέρια για να λάβω τον πρώτο της Ιεροσύνης βαθμό.

+π.Ι.Σ