Mια από τις πιο συχνές φράσεις που ακούγεται σε ελληνικές στοιχηματικές παρέες μετά από βραδιές όπου τα φαβορί δεν επιβεβαιώνται ή σημειώνονται αποτελέσματα εξωπραγματικά για την κοινή λογική είναι ότι «οι στοιχηματικές εταιριες έστησαν τα ματς για να πάρουν τα λεφτά των παικτών». Αν ρωτήσεις τους ίδιους τους bookmakers θα σου απαντήσουν ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη αδικία από αυτή τη φράση. Διότι στην πραγματικότητα οι ίδιοι όχι μόνο δεν στήνουν αγώνες, αλλά και λόγω της δουλειάς τους είναι οι μεγαλύτεροι πολέμιοι των στημένων αγώνων.

Ας το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή: Στο στοίχημα υπάρχουν «ύποπτοι» αγώνες. Η βρωμιά είναι παρούσα, όπως και σε οτιδήποτε άλλο σχετίζεται με μεγάλα χρηματικά ποσά. Η νύχτα, η τηλεόραση, η σόουμπιζ, τέλος πάντων οτιδήποτε λειτουργεί ως προσφορά υπηρεσιών και τα χρήματα θεωρείται ότι «βγαίνουν εύκολα», προσελκύει μεγάλο αριθμό ανθρώπων και τακτικών με στόχο το εύκολο και όσο το δυνατόν πιο σίγουρο κέρδος.

Όποιος παίζει στοίχημα και θεωρεί ότι όλα είναι αγγελικά πλασμένα, καλύτερα να αλλάξει παιχνίδι. Αλλά από εκείνο το σημείο, μέχρι να υποστηρίξει κάποιος ότι όλα τα παιχνίδια είναι στημένα, υπάρχει τεράστια διαφορά.

Οι εγγυήσεις του μπουκ

Χωράει λίγη παραπάνω ανάλυση: Ο μπουκ, όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις στη στήλη αυτή, έχει κόψει και ράψει το παιχνίδι του προκαθορισμένου στοιχήματος στα μέτρα του. Δεν χρειάζεται να συμβεί κάτι απίθανο για να βγει κερδισμένος. Έχει τη εγγύηση της γκανιότας. Διαθέτει και πολλά όπλα για να αποτρέψει τη δική του χασούρα σε περίπτωση ενός μεγάλου ποσού σε συγκεκριμένη επιλογή, που μπορεί να του χτυπήσει το καμπανάκι ότι μπορεί κάτι να συμβαίνει στο συγκεκριμένο ματς. Μπορεί από το να μην δεχτεί το στοίχημα μέχρι να τοποθετήσει όριο πονταρίσματος, να αντασφαλίσει το στοίχημα σε άλλον μπουκμέικερ ή στο ανταλλακτήριο.

Αυτοί οι τρόποι φτάνουν και περισσεύουν. Δεν χρειάζεται να διακινδυνέψει την ίδια του την υπόσταση με το να εμπλακεί ο ίδιος σε υπόθεση στημένου ματς μόνο και μόνο για να κερδίσει συγκεκριμένα ποσά από συγκεκριμένους παίκτες.

Κερδισμένος σε βάθος χρόνου

Ο μπουκμέικερ, βέβαια, είναι ο πρώτος που ενοχλείται επαγγελματικά από οποιαδήποτε «βίαιη» παρέμβαση στη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Τέτοια παρέμβαση είναι ένα στημένο ματς. Δεν καταστρέφεται, βέβαια, όταν πληρώνει ακόμα και μεγάλα ποσά σε επιλογές που δεν είναι εύκολο να επιβεβαιωθούν, αλλά γνωρίζει ότι έτσι καταστρατηγείται ο νόμος των πιθανοτήτων. Σ’ αυτό το νόμο είναι βασισμένο όλο το παιχνίδι του στοιχήματος που εγγυάται στον μπουκμέικερ ότι σε βάθος χρόνου αυτός θα είναι ο κερδισμένος. Αν σε τακτά χρονικά διαστήματα ο νόμος αυτός καταπατάται από τον παίκτη, το κέρδος του μπουκ μειώνεται.

Γι’ αυτό και οποιαδήποτε έρευνα έχει γίνει για στημένα ματς προκύπτει και ξεκινάει από στοιχεία που δίνουν οι ίδιες οι εταιρείες στοιχημάτων στις διωκτικές αρχές. Για να θεωρηθεί ύποπτος ένας αγώνας πρέπει να έχουν πονταριστεί είτε μεγάλα ποσά σε ένα σημείο, είτε μικρότερα (αλλά πάντως πολύ μεγαλύτερα από τα συνηθισμένα) σε μία εξέλιξη που εκ πρώτης όψεως θεωρείται απίθανη και γι’ αυτό ο μπουκμέικερ της δίνει σχετικά μεγάλη απόδοση επιβεβαίωσης.

Ο συνασπισμός των στοιχείων

Σ’ αυτό το σημείο οι μπουκ όλου του κόσμου έχουν συνασπιστεί. Τόσο στην καταγραφή αυτών των ασυνήθιστα μεγάλων στοιχημάτων, όσο και στην ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ τους και με τις διωκτικές αρχές. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι οι παίκτες αναγκάζονται να δίνουν τα πλήρη στοιχεία τους στις εταιρείες που παίζουν, όσοι εμπλέκονται σε τέτοιου είδους παιχνίδια «στοχοποιούνται» απ’ όλες τις εταιρείες και πολύ δύσκολα γίνονται δεκτοί για να τοποθετήσουν στοιχήματα σε άλλες.

Αν μπορεί να υπάρξει ένας αντίλογος σ’ αυτό, είναι ο εξής: Η έρευνα των αρχών έχει θεσμοθετηθεί από στοιχεία που της δίνουν οι μπουκ με δική τους πρωτοβουλία, αλλά δεν έχει γίνει το αντίθετο, έστω για τα μάτια του κόσμου. Να έχουν το δικαίωμα, δηλαδή, και παίκτες να επικαλεστούν στοιχεία των εταιρειών για να ξεκινήσει έρευνα για κάποια παιχνίδια που έχουν «φορτωθεί» σ’ ένα σημείο υπέρ του δέοντος και τελικά το σημείο δεν επιβεβαιώθηκε. Έτσι θα μπορεί και ο παίκτης να έχει τη (θεωρητική, πάντα) δυνατότητα να προκαλέσει έρευνα για αποτελέσματα που ευνόησαν τον μπουκ και δεν τον ζημίωσαν.

Καλύτερα να μην γνωρίζεις…

Ο μπουκμέικερ, λοιπόν, έχει να χάσει πολύ περισσότερα από τους στημένους αγώνες παρά να κερδίσει. Στην ουσία είναι και ο μοναδικός σίγουρα χαμένος της υπόθεσης. Και κάποιοι παίκτες, βέβαια, μπορούν να διαμαρτυρηθούν ότι έχασαν τα χρήματά τους αν είχαν ποντάρει σε διαφορετικό αποτέλεσμα απ’ αυτό που είχε συμφωνηθεί να επιβεβαιωθεί, αλλά σύμφωνα με το νόμο των πιθανοτήτων αν ο παίκτης είτε δεν γνωρίζει τίποτα, είτε δεν ασχολείται καθόλου με τη φημολογία περί στημένων ματς, κάποιες φορές θα χάσει τα λεφτά του, αλλά θα υπάρξουν και κάποιες που θα ευνοηθεί από το αποτέλεσμα του «κανονισμένου» ματς!

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα σκεφτείτε ότι όλοι οι μπουκ του κόσμου συνωμότησαν για να σας παραπλανήσουν και να σας πάρουν το 20ευρο από την τσέπη, καλείστε να ηρεμήσετε και να σκεφτείτε πιο ψύχραιμα. Αν ο γενικός κανόνας λέει ότι ο μπουκ κερδίζει και ο παίκτης χάνει, ποιος ο λόγος να θέλει ο μπουκ να αλλάξει την κατάσταση;

ΠΗΓΗ