Τον τελευταίο καιρό, ελέω και των εκλογών που έχουν αρχίσει να «δείχνουν τα δόντια τους», οι Έλληνες πολίτες έχουμε γίνει μάρτυρες πολλών και θαυμαστών πραγμάτων στην πολιτική σκηνή, τα οποία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν με την πολύ εύηχη και ιδιαιτέρως περιγραφική λέξη «ξεπεσούρα».

Είναι πράγματι απειλητικές οι εκλογές που έρχονται. «Δαγκώνουν». Κυρίως την κοινή λογική. Διότι, προκειμένου τα κόμματα και οι εκπρόσωποί τους να κερδίζουν, συγκυριακά έστω, ψηφαλάκια για να μετρηθούν στις αμφιβόλου ποιότητας δημοσκοπήσεις που διενεργούνται πιο συχνά και από τις κληρώσεις των τυχερών παιχνιδιών -σκεφτείτε όταν μπούμε για τα καλά σε προεκλογική περίοδο τι έχει να γίνει!- φτάνουν στο σημείο να παρουσιάζουν συνεχώς το άσπρο ως μαύρο, να αλλάζουν θέσεις και απόψεις κατά πώς συμφέρει και να πετούν λάσπη το ένα στο άλλο, όχι πια με φτυάρι, αλλά με καρότσες ανατρεπόμενου φορτηγού.

Από κοντά και ο φιλοκυβερνητικός ή ο αντικυβερνητικός Τύπος. Έχουν δείξει όλες οι εφημερίδες τις προθέσεις τους και έχουν... βαφτεί αναλόγως.

Στις 5 Ιουλίου έκλεισαν τρία χρόνια από την ημέρα του δημοψηφίσματος που μας κόστισε κάπου 50 εκατ. ευρώ και την περηφάνια μας και στις 7 Ιουλίου είχαμε μια αναμέτρηση... γιγάντων με αφορμή την Ολομέλεια για την Οικονομία στη Βουλή που ζήτησε ο επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας. Ο Αλέξης Τσίπρας τον αποκάλεσε «τσάμπα μάγκα», ο Κυριάκος Μητσοτάκης απάντησε χαρακτηρίζοντας τον κ. Τσίπρα «ψεύτη» (τρις). Ό,τι ακούς και σε ένα καφενείο, δηλαδή. Ο Αλέξης Τσίπρας επέμεινε ότι τον Αύγουστο θα έχουμε καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ότι δεν θα έχουμε ποτέ έξοδο από τα μνημόνια με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Κάπου εκεί, ενεπλάκη γνωστή φιλοκυβερνητική εφημερίδα, η οποία παρουσίασε άρθρο, σύμφωνα με το οποίο ο κ. Μητσοτάκης παρακάλεσε τη Μέρκελ να επιμείνει να κοπούν οι συντάξεις τον Ιανουάριο του 2019, για ευνόητους λόγους.

Πριν από τις 7 Ιουλίου θα θυμάστε ότι είχαν συμβεί τα εξής «παράλογα»: Πρώτον, ο Πάνος Καμμένος, έχοντας το θάρρος της γνώμης του, δεν στηρίζει τη συμφωνία για τη Μακεδονία, αλλά ούτε την πρόταση μομφής υπερψηφίζει, αλλά ούτε θα στηρίξει την κυβέρνηση αν η συμφωνία έρθει στη Βουλή και αν περάσει η συμφωνία, ο Καμμένος θα πάει στον Προκόπη Παυλόπουλο και θα ρίξει την κυβέρνηση (ό,τι καταλάβατε, κατάλαβα).

(Μια σημείωση: επ' ευκαιρία της επετείου της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας, ο «ανεξάρτητος Έλληνας» Καμμένος πήρε την Τζούλη του α λα μπρατσέτα και ευχήθηκαν στον Αμερικανό πρεσβευτή στη μεγάλη καθιερωμένη δεξίωση. Και ύστερα από αυτό, ο Καμμένος θέλει να μας πείσει ότι τον ενοχλεί πολύ η «Βόρεια Μακεδονία» και ότι δεν θα κάνει ό,τι του πουν οι φίλοι μας οι Αμερικανοί...)

Δεύτερον, η κυβέρνηση, εντελώς συμβιβασμένη πλέον με τα «θέλω» των δανειστών, αφού άκουσε τα καλύτερα λόγια για το κλείσιμο της αξιολόγησης, δέχτηκε τα συγχαρήκια και τα διαφημίζει παντού, ως μεγάλη επιτυχία.

Από το «go back, madame Merkel», φτάσαμε ο Αλέξης Τσίπρας να είναι το αγαπημένο παιδί της καγκελαρίου και να παρουσιάζει ως επιτυχία στα μάτια των Ελλήνων πολτών αυτό που παρουσίαζε ως βδέλυγμα της κυβέρνησης Σαμαρά το 2014, ως αντιπολίτευση. Οι κακοί εταίροι έγιναν οι καλύτεροι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, που μεθοδικά και προσεκτικά από αριστερό, έστω και στα χαρτιά κόμμα, γίνεται ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό.

Τρίτον, η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη και το «λούσιμο» στον Πιερ Μοσκοβισί, τον οποίον αγαπούσε, κάποτε, ιδιαιτέρως και συμβούλευε τον Τσίπρα, εκείνες τις ταραγμένες ημέρες του 2015, να τον ακούσει. Τώρα που ο Μοσκοβισί είπε στη Βουλή μας μάλιστα ότι ίσως υπάρξει αλλαγή στη συμφωνία για τις συντάξεις, και ότι ίσως δεν περικοπούν, η κυρία Μπακογιάννη σχολίασε ότι «δεν έδωσε δείγματα σοβαρότητας» ο Επίτροπος Οικονομικών και ότι δεν πρέπει να παίζει επικοινωνιακά παιχνίδια στις πλάτες των συνταξιούχων.

(Δεν πρέπει να παίζει παιχνίδια ο κ. Μοσκοβισί, αν δεν παίζει προς το συμφέρον μας, δηλαδή.)

Τέταρτον, ύστερα από τρία χρόνια αντιληφθήκαμε ότι οι δανειστές είναι δημοκράτες -και ασφαλώς η γνώμη τους μετράει, εφόσον μας συγχαίρουν. Δεν θέλουμε πια να αλλάξουμε την Ευρώπη, αλλά θέλουμε να είμαστε κομμάτι αυτής της ίδιας Ευρώπης που μας έλεγε το 2015 να μην ψηφίσουμε «όχι» στο δημοψήφισμα, διότι δεν θα ήταν φρόνιμο. Τότε, το λέγαμε παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας και στις δημοκρατικές μας διαδικασίες. Σήμερα, που περάσαμε με επιτυχία το τεστ, αφήνουμε τους δανειστές να απευθύνονται στον ελληνικό λαό από το βήμα της Βουλής. Και με θράσος απαιτούμε από τους πολίτες να ξεχάσουν ό,τι τους λέγαμε και να γράψουν την κασέτα από την αρχή.

Πέμπτον, το επικοινωνιακό ξεζούμισμα του Σκοπιανού εκ μέρους του κόμματος της ΝΔ έφθασε μέχρι του σημείου να ζητήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας για να έρθει η συμφωνία με τα Σκόπια στη Βουλή προτού εγκριθεί. Η ΝΔ ήταν πάντοτε θεσμικό κόμμα. Τώρα γίνεται κόμμα εξωθεσμικών κύκλων; Είναι δυνατόν να ζητεί ο επικεφαλής της να λειτουργήσει ο ΠτΔ εξωθεσμικά, μόνο και μόνο για να κερδίσει το κόμμα ό,τι μπορεί από τους ψηφοφόρους που δεν θέλουν να ονομαστούν τα Σκόπια «Βόρεια Μακεδονία»;

Παράλληλα, κυβέρνηση διατυμπανίζει τη μονιμοποίηση 30.000 συμβασιούχων η οποία βρίσκεται «στα σκαριά». Ξαφνικά, επίσης, βρέθηκαν χρήματα: με το πρόγραμμα «ΦιλόΔημος», περίπου 1 δισ. ευρώ διατίθενται για έργα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, από εκεί που δεν είχαμε χαλίκι για να κλείσουμε μία λακκούβα. 

Προεκλογικά, πάντοτε υπάρχουν χρήματα. Και πάντοτε γίνονται μονιμοποιήσεις...

Κοινώς, τίποτα δεν έχει αλλάξει εδώ, τρία χρόνια μετά την «επανάσταση». Οι παρεμβάσεις των πολιτικών προσώπων -και των βουλευτών του Νομού μας- εξαντλούνται σε ευχολόγια, στολισμένα με πολλές χαιρετούρες, και με μπόλικες Επερωτήσεις στη Βουλή για τα ίδια και για τα ίδια.

Την ίδια ώρα που το ΙΟΒΕ δίνει στη δημοσιότητα την έκθεσή του για την εκπαίδευση και την εργασία στη χώρα μας, σύμφωνα με την οποία οι άνεργοι απόφοιτοι ανώτατης εκπαίδευσης και μεταπτυχιακών ή διδακτορικών σπουδών ανέρχονται στους 250.000-260.000, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας διοργανώνει ενημερώσεις σε όλη την Ελλάδα για την επιχειρηματικότητα που θυμίζουν μάλλον κομματικές συνάξεις παρά αφορμή για τη διατύπωση ιδεών και ρηξικέλευθων προτάσεων και η κυβέρνηση εξαντλείται στην παροχολογία και στις υποσχέσεις.

Την Τετάρτη πραγματοποιείται στην Τρίπολη η Παμπελοποννησιακή Συνδιάσκεψη για τα 100 χρόνια ΓΣΕΕ. Κατά τη συνέντευξη Τύπου για την παρουσίασή της, ακούσαμε κάτι λίγα για αυτοκριτική, αλλά κυρίως ακούσαμε πολλά για ποιητές, και τραγούδια, και για μεγάλα λόγια μεγάλων ανδρών που συντροφεύουν το εργατικό κίνημα.

Με ενδιαφέρον αναμένουμε τις ομιλίες των βουλευτών Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠαΣοΚ, Γιώργου Παπαηλιού (για το εργατικό δίκαιο την εποχή των μνημονίων) και Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου (για την πολιτική και τον συνδικαλισμό), αλλά και της αντιπροέδρου του Ελληνικού Παραρτήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γυναικών Εύης Τατούλη (για τη γυναίκα στη σύγχρονη αγορά εργασίας).

Μέχρι στιγμής, στην κούρσα που έχει αρχίσει, για τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας, σημασία έχει το επικοινωνιακό παιχνίδι και το ποιος θα κερδίσει τις εντυπώσεις. Και δεν φαίνεται να έγιναν σοφότερα από την κρίση της τελευταίας τριετίας. Εκτός κι αν είναι σοφία να διαγράφεις τον Μίχαλο από την παράταξη επειδή τόλμησε να συγχαρεί την κυβέρνηση για τη συμφωνία με το Eurogroup, σε μια εξαιρετικά κοντόφθαλμη κίνηση που σκοπό είχε να δείξεις πόσο αυστηρός είσαι, δίνοντας παράλληλα το μήνυμα ότι πρώτα πρέπει να είναι κάποιος νεοδημοκράτης και μετά να εκπροσωπεί σωστά τον θεσμικό του ρόλο ως επιμελητηριακός πρόεδρος!

Πέρασε ένας οδοστρωτήρας από πάνω μας, όλα αυτά τα χρόνια, που έφερε στην επιφάνεια παθογένειες δεκαετιών οι οποίες καλύπτονταν επειδή υπήρχε χρήμα. Ωστόσο, αλλαγή πορείας καμία: η ΝΔ κάνει ό,τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση και ο ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνει τη νέα του προπαγάνδα, ευρωπαϊκών προδιαγραφών, από θέση εξουσίας αυτή τη φορά. Και στα δύο κόμματα, υπάρχουν πολιτικές φωνές που υπεραμύνονται της συναίνεσης και της συνεργασίας, αλλά δεν ακούγονται.

(Λεπτομέρεια: η καλύτερη αντιπολίτευση και των δύο είναι ο ίδιος ο εαυτός τους.)

Γαλανιάδη Εύα