Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και γνώση για όποιον επιλέξει να κινηθεί από το πρώτο χιόνι που ήδη έπεσε μέχρι την άνοιξη από τον ορεινό δρόμο που ξεκινά από το χιονοδρομικό του Μαινάλου και καταλήγει στην Βυτίνα.

Αναφερόμαστε στο ορεινό πέρασμα που ξεκινά από το χιονοδρομικό διασχίζει τα οροπέδια της Κάπελης και βγαίνει στη δυτική πλευρά του Μαινάλου πάνω από τη Βυτίνα. Το χιονοδρομικό του Μαινάλου είναι γεμάτο κόσμο αυτό τον καιρό που χαίρεται το χιόνι κάνοντας σκι, έλκηθρο ή πεζοπορία. Καθότι είναι το πλησιέστερο στην Αθήνα (σ.σ: μόλις 90 λεπτά στον πιο ασφαλή δρόμο της χώρας μας Αθήνα - Τρίπολη) έχει πάρα πολλούς επισκέπτες από Αθήνα. Ευτυχώς ο δρόμος από το Λεβίδι/Καρδαρά προς το χιονοδρομικό είναι πάντα ανοικτός και διατηρείται έτσι χάρη στην πολύ καλή δουλειά του τοπικού Δήμου.

Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει με το ορεινό πέρασμα που συνδέει τη Βυτίνα με το χιονοδρομικό. Ο δρόμος είναι επικίνδυνος, παγωμένος, δεν ανοίγεται τακτικά (σ.σ: τα τοπικά συμφέροντα βλέπετε) και εγκυμονεί πολλούς κινδύνους.  Τον διανύσαμε με 4κίνητο όχημα ειδικών προδιαγραφών μετά πολλών κόπων και βασάνων. Το αυτοκίνητό μας είχε ελαστικά μεικτών συνθηκών M+S. Τα πρώτα δυο χιλιόμετρα του δρόμου έχουν φρέσκο χιόνι πάνω σε πάγο και είναι πολύ στενά. Αν συναντηθείς με αντίθετα διερχόμενο αυτοκίνητο υπάρχει θέμα.

Όπερ και εγένετο. Κάναμε στην άκρη στο φρέσκο χιόνι σε ένα άνοιγμα. Ο αντίθετα διερχόμενος οδηγός είχε ένα δικίνητο αυτοκίνητο χωρίς αλυσίδες και με συμβατικά ελαστικά. Ήταν πανικοβλημένος και δεν ήξερε τι να κάνει. Κακώς, κάκιστα κατά την άποψή μας, δεν τον σταμάτησε κάποιος πριν μπει σ' αυτή τη διαδρομή και στην ταλαιπωρία. Στο πρόσωπό του ήταν εμφανής η αγωνία για το αν θα τα καταφέρει, η βόλτα και η διάθεσή του είχαν χαλάσει. Αφού μας φύλαξε όλους ο θεός του Μαινάλου, ο τραγοπόδαρος Πάνας, περάσαμε το διάσελο και ο δρόμος άρχισε να κατηφορίζει: "2α καθόλου φρένο και αριστερά αν γλιστρήσει γιατί δεξιά έχει γκρεμό" είναι η ενδεδειγμένη λύση. Μετά από 3 km κατηφόρας όπου ευτυχώς δεν είχαμε άλλη συνάντηση διασταυρωνόμαστε με το δασικό δρόμο που πάει στα οροπέδια της Κάπελης. Περνάει από ένα εκπάγλου καλλονής οροπέδιο, μπαίνει μέσα στο ελατοδάσος και βγαίνει στο εκκλησάκι του Αγ. Πέτρου - μεγάλη η χάρη του - πάνω από τη Βυτίνα. Είναι σαφές πως δεν έχει περάσει τίποτα τις τελευταίες μέρες, μαντεύεις τα όρια του δρόμου από τα δέντρα.

Το πιο επικίνδυνο κομμάτι είναι όπως το φαντάζεστε τα δυο τελευταία km ασφάλτου πάνω από τη Βυτίνα. Είχε ανοιχτεί πριν μέρες ο δρόμος, πάγωσε και πάνω στον πάγο είχε πέσει λίγο χιόνι ίσα για να κρύβει τη γυαλάδα. Αν πατήσεις φρένο θα σταματήσεις την άνοιξη! Παίρνουμε το δρόμο επιστροφής για το Λεβίδι που είναι παγωμένος σε πολλά σημεία. Στο ραδιόφωνο ακούμε για τα προβλήματα στο Αίγιο αλλά και στη Νεμέα. Άνθρωποι που μέσα στο μάτι της κακοκαιρίας αψήφησαν όλα όσα ακούστηκαν ή γράφτηκαν και ξεκίνησαν χωρίς κατάλληλο όχημα, κατάλληλα ελαστικά και/ή αλυσίδες να ταξιδέψουν. Αποτέλεσμα η αναίτια ταλαιπωρία εαυτού και αλλήλων. Οι συνθήκες απαιτούν σεβασμό και κατάλληλο όχημα/εξοπλισμό. Επίγνωση της άγνοιάς μας και περιορισμό των κινήσεών μας σε αυτά που μπορούμε και όχι σ' αυτά που θέλουμε. Πολύ προσοχή τις επόμενες μέρες θα έχει πάγο. Θυμίζουμε ότι τα πρώτα σημεία που παγώνουν είναι τα γεφύρια γιατί εκεί το οδόστρωμα δεν έχει την εξισορρόπηση από τη γεωθερμία του εδάφους. Καλό είναι οι τοπικές αρχές να μεριμνήσουν ώστε να είναι ανοικτός και ασφαλής ο δρόμος Βυτίνα - χιονοδρομικό.

Επιβεβλημένο έως ότου γίνει αυτό να υπάρχει αστυνόμευση για να μην ταλαιπωρούνται οι τουρίστες. Σε κάθε περίπτωση μην μπείτε σ' αυτό το κομμάτι αν δεν έχετε αλυσίδες, τετρακίνηση και καλή γνώση. Ακόμη κι έτσι όμως έχετε ν' ανησυχείτε για όσους το επιχειρούν χωρίς όλα αυτά.