Το προηγούμενο Σάββατο στο Πνευματικό Κέντρο Τρίπολης διοργανώθηκαν την ίδια ημέρα και περίπου την ίδια ώρα δύο πολυπληθείς εκδηλώσεις.

Στην επάνω αίθουσα, δεκάδες γονείς και παιδιά παρακολουθούσαν μια χριστουγεννιάτικη εκδήλωση. Στο αμφιθέατρο κάτω, οι ΝΟΔΕ της Περιφέρειας Πελοποννήσου είχαν διοργανώσει κομματική εκδήλωση για την παρουσίαση του κ. Νίκα ως υποψήφιου περιφερειάρχη, παρουσία του προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη.

Η συρροή του κόσμου ήταν απίστευτα μεγάλη. Όταν τελείωσε η εκδήλωση στον κάτω όροφο, την οποία και παρακολούθησα, πρέπει να πέρασαν πάνω από πέντε λεπτά για να κατορθώσω να βγω από τη μοναδική ανοικτή πόρτα σε ολόκληρο το κτίριο, δηλαδή εκείνη του ισογείου. Ο κόσμος έσπρωχνε, διαγκωνιζόταν για να περάσει. Έξω έβρεχε, και αρκετοί συμπολίτες μας στέκονταν μπροστά στην πόρτα για να μην βραχούν, εμποδίζοντας τους άλλους να βγουν.

Επισημαίνω: Αυτή ήταν η μοναδική ανοικτή πόρτα, όταν πάνω από χίλια άτομα βρίσκονταν στους εσωτερικούς χώρους του Πνευματικού και άλλα τόσα απέξω...

Η επάνω πόρτα του Πνευματικού Κέντρου είναι κλειστή. Όχι μόνο κλειστή, αλλά και σφραγισμένη, επειδή εξακολουθεί να λειτουργεί η έκθεση ρωσικών εικόνων του Δημήτρη Ταλαγάνη. Μπροστά στην πόρτα έχουν τοποθετηθεί, εδώ και κάτι μήνες, νοβοπάν για τη διαμόρφωση του χώρου της έκθεσης.

(Αλήθεια, αυτή η έκθεση έχει επισκεψιμότητα; Αμφιβάλλω. Είναι πλέον ανοικτή ή έχει ξεμείνει εκεί ώστε όταν μας επισκέπτονται υψηλοί προσκεκλημένοι να έχουμε κάτι να τους δείξουμε; Ή μήπως θα μείνει.... εσαεί στον χώρο; Και για ποιον λόγο; Οι εκθέσεις, όσο καλές και να είναι, κάποτε πρέπει να τελειώνουν. Δεν είναι μόνιμες εγκαταστάσεις, ιδίως όταν για να λειτουργούν, σφραγίζονται πόρτες...)

Και γεννάται το ερώτημα: Ποιος δίνει τις άδειες; Ποιος υπογράφει, δηλαδή, ποιος τέλος πάντων είναι υπεύθυνος, ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη της διοργάνωσης δύο μεγάλων εκδηλώσεων στο Πνευματικό Κέντρο, που παρακολούθησε πλήθος κόσμου, με μία πόρτα μόνο ανοικτή;

Σε περίπτωση που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ερχόταν στην ώρα του, οι δύο εκδηλώσεις θα τελείωναν την ίδια ώρα. Μπορείτε να φανταστείτε όσοι ήσασταν εκεί και ξέρετε από πρώτο χέρι πόσος πολύς ήταν ο κόσμος τι θα γινόταν αν γονείς, παιδιά και ως επί το πλείστον άνθρωποι κάποιας ηλικίας από το ακροατήριο του Μητσοτάκη προσπαθούσαν να βγουν από τη μία και μοναδική ανοικτή πόρτα.

Φανταστείτε, ακόμα χειρότερα, να συνέβαινε κάτι έκτακτο, όπως αν ξεσπούσε φωτιά. Αν κάποιος χρειαζόταν ιατρική βοήθεια. Αν συνέβαινε κάποιο ατύχημα. Θα ήταν δυνατόν ασθενοφόρο ή πυροσβεστικό όχημα να προσεγγίσει τον χώρο;

Η προχειρότητα, η ασυνεννοησία, η τραγική έλλειψη κοινής λογικής και η απίστευτη ανευθυνότητα και ανωριμότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε τα πράγματα εδώ κάτω, ενδεχομένως κάποτε να μας κοστίσουν πολύ ακριβά.

Όποιος βάζει την υπογραφή του για παράληλες πολυπληθείς εκδηλώσεις -και μάλιστα η μία διοργανωμένη «στο πόδι», μέσα σε μια-δυο μέρες-, όποιος γεμίζει το Πνευματικό Κέντρο με κόσμο που σε μια έκτακτη ανάγκη δεν θα μπορεί να βγει έξω, αν, ο μη γένοιτο, συμβεί κάτι, όποιοι δίνουν τις άδειες για τη διοργάνωση μεγάλων εκδηλώσεων όπως να 'ναι, αρκεί να ικανοποιηθεί το πρόγραμμα του κάθε πολιτικού αρχηγού, του κάθε κόμματος ή του κάθε φορέα, ας το ξανασκεφτούν την επόμενη φορά.

Δεν είναι δυνατόν πάντοτε οι πολίτες και η ασφάλειά τους να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, όταν πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα -αλλά και προϋπόθεση- για τη διοργάνωση μεγάλων εκδηλώσεων.

Γαλανιάδη Εύα