Εγκαίνια Κατώβρυσης στο χωριό Λίμνη (pics)

Εγκαίνια Κατώβρυσης στο χωριό Λίμνη (pics)

Οκτώβριος 15, 2019 - 09:05
0 σχόλια

Με ιδιαίτερες τιμές εγκαινιάστηκε η βρύση του χωριού μας (Κατώβρυση), μετά την ανάπλασή της την Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2019.

Τα παιδιά μας έκλεψαν και πάλι την παράσταση με τις εντυπωσιακές παρουσίες τους, φορώντας παραδοσιακές φορεσιές και δίνοντας διαφορετική εικόνα στην εκδήλωση και στην αρμονία του τοπίου.

Την σεμνή αυτή τελετή συντρόφευσαν οι ευχές της εκκλησίας μας. Ο πάτερ Δημήτριος Προκόπος έψαλε τον αγιασμό που η μέρα καλούσε με την συνοδεία ψαλμών του κ. Παρασκευά Γρ. Πετρόπουλου. Τα συγκινητικά λόγια του Ιερέα καθώς και οι ψαλμοί, αντήχησαν απ΄ άκρη σ΄ άκρη στο τοπίο, δίνοντας για λίγο στο χωριό μας διαφορετικό τόνο και χρώμα κάνοντάς το αλλιώτικο έστω και για κάποιες ώρες.
Τιμή για εμάς η παρουσία στην εκδήλωση του προέδρου της Τοπικής Κοινότητας Βλαχέρνας κ. Δημητρίου Κολλίντζα, του προέδρου των Απανταχού Βλαχερναίων κ. Ηλία Τσαρουχά καθώς και του Τοπικού Εκπροσώπου του χωριού μας κ. Βασιλείου Πετρόπουλου και τους ευχαριστούμε πολύ!

Οι χωριανοί σχεδόν όλοι καθώς και Αγαλαίοι που δεν κατοικούν στο χωριό αλλά ήρθαν μονάχα για την ημέρα, τίμησαν την εκδήλωση και αφού αντάλλαξαν ευχές μεταξύ τους, κεράστηκαν τα πολύ νόστιμα εδέσματα που έφτιαξαν γυναίκες του χωριού μας με αγάπη και μεράκι συνοδεύοντάς τα με κρασάκι και νερό φυσικά από την Βρύση μας και αργά το μεσημέρι αποχώρησαν όλοι ευχαριστημένοι κλείνοντας και αυτήν την πολύ σημαντική και ιδιαίτερη ημέρα για εμάς και το χωριό μας.

Ακολουθεί η ομιλία των εγκαινίων της προέδρου του Συλλόγου.

«ΚΑΤΩΒΡΥΣΗ»
«Σκύβε μετάλαβε από δω
δροσιά, ομορφιά και χάρη»

Πόσες φορές, περαστικοί, δεν έσκυψαν και δεν μετάλαβαν «δροσιά, ομορφιά και χάρη», από τούτην εδώ, καμάρι και στολίδι, μοναδική πιά για το χωριό μας, γραφική και ταπεινή Βρυσούλα; Πόσες φορές, διψασμένοι δουλευτές, εργάτες, ξυλοκόποι, στρατοκόποι και διαβάτες, στη φλόγα του καλοκαιριού δεν έσβησαν την κάψα τους, με το γάργαρο νερό της; Πόσες φορές, με το μουρμουρητό της τραγούδι, τους μύθους και τους θρύλους της, δεν υποδέχτηκε και δεν προέτρεψε να ξεδιψάσει με το τρεχούμενο νεράκι που ανέβλυζε από τα σπλάχνα της γης, τον περαστικό στο διάβα του;

«Διαβάτη πιέστο χορταστά
το δροσερό νερό μου,
και γείρε να ξεκουραστείς
στον ίσκιο τον δικό μου»

Το νερό είναι πηγή ζωής και προσωποποίηση της αφθονίας και του αστείρευτου πλούτου.

Οι πρόγονοί μας, πάντοτε έδιναν μεγάλη σημασία και αξία στο νερό. Για το χωριό μας, η χρησιμότητα της Βρύσης αυτής, δεν ήταν για πόση και πλύση μόνο, αλλά και τόπος συνάντησης των ανθρώπων ιδίως για τους νέους.
«Κι αν πάς Μαλάμω μ' για νερό
και ΄γω στη βρύση καρτερώ...»

Για τους νέους και τις νιές, η Κατώβρυση στάθηκε ορόσημο στην αγάπη και τον έρωτα. Η νιότη νιώθει αλλιώς τη ζωή και στο περιβόλι της ψυχής του νέου, ριζώνει εύκολα η αγάπη και ο έρωτας, τραγουδώντας ταυτόχρονα μαζί με το ψιθύρισμα του κρυσταλλένιου νερού της «Βρύσης».

«Πήγα στη βρύση κι έκατσα μ' ένα λαμπρό φεγγάρι,
δεν είδα την αγάπη μου νερό να ρθεί να πάρει
κι ανοίγει τα χειλάκια της και σιγανά μου λέει:
-απόψε στην «Κατώβρυση» θα 'ρθώ ν’ ανταμωθούμε».

«Κατώβρυση», θεμέλιο κάθε δραστηριότητας, έπαιξε πρωταρχικό ρόλο κι έλαβε μεγάλο μέρος στην ζωή των κατοίκων του χωριού μας από εκείνα τα χρόνια. «Το νερό της άξιζε περισσότερο κι από χρυσάφι». Το κουβαλούσαν για τα νοικοκυριά και για τα ζώα, την στιγμή που δεν υπήρχε νερό στο χωριό και ήταν το κεντρικό σημείο υδροδότησής τους.

Χτισμένη εδώ στο τέλος της κάτω γειτονιάς, στην κάτω μεριά του χωριού μας και μαρτυρίες κατοίκων αναφέρουν ότι το όνομά της το πήρε από το σημείο όπου είναι χτισμένη.

Εδώ, κοπέλες λυγερές, ψηλές, λιγνές, κοντούλες και γιομάτες, με λαμπαδοχυμένη μέση, γαϊτανοφρύδες και μαυρομάτες κι άλλες ξανθές με χρυσανθένιες πλεξούδες, κατηφόριζαν στη Βρύση, με ελαφιού σβελτάδα. Άλλες με τη βαρέλα και το καδί στον ώμο κι άλλες με μπόγο μαλλιά και ρούχα, πλεκτά και υφαντά για πλύσιμο, να πλένουν, να λευκαίνουν στα κρύα τα νερά της, απλώνοντάς τα στους τριγύρω φράχτες, στου ήλιου τις αχτίδες να στεγνώσουν.

Μιλάει το νερό στη βρύση με τη δική του γλώσσα και γλυκοχαιρετάει με το κελάρυσμά του. Το νερό της βρύσης είναι ποίηση.
Ποιος ποιητής, ποιος μουσικός, με ποιες λέξεις θα σου τραγουδήσει το τραγούδι της βρύσης;
Ποιος ζωγράφος και με τι χρώματα θα ζωγραφίσει τη μαγεία της αδιάκοπης τραγουδίστρας βρύσης;
Μονάχα στην ξενιτιά δεν υπάρχουν τέτοιες βρύσες, μας λέει ο ποιητής:
…..δεν θα ιδείς εκεί περίλυπε διαβάτη
να τραγουδάει το κρουσταλλένιο μας νερό…

Το βουητό από το κρουσταλλένιο νερό της βρύσης του χωριού μας, δεν το ακούν στην ξενιτιά, δεν το ακούν μα το έχουν έννοια. Έννοια και σκέψη την κάθε μέρα, έννοια και σκέψη την κάθε στιγμή. Οι ξενιτεμένοι μας που ποτέ δεν λησμόνησαν τον τόπο τους, που ποτέ δεν λησμόνησαν το χωριό μας, που ενώ είναι μίλια μακριά, το μυαλό τους είναι εδώ… στο σπίτι τους, στη μάνα, τον πατέρα, τους προγόνους τους, στην εκκλησιά του χωριού μας, στα καφενεία που περνούσαν τα βράδια τους μικρά παιδιά με κοντά παντελονάκια, στα σοκάκια της γειτονιάς που πρωτομπουσούλησαν, στα μονοπάτια και τις στράτες του χωριού μας που πρωτοπερπάτησαν, στο σχολειό που έμαθαν τα πρώτα τους γράμματα, στα χωράφια που η μάνα, τους έσερνε κοντά, χωρίς να έχει άλλη επιλογή, γιατί έπρεπε να θερίσει και να μαζέψει θημωνιές, στις γειτονιές και στα παιχνίδια που πρωτόπαιξαν σε τούτο το χωριό, στις φιλίες και στον πρώτο τους έρωτα, στα πηγάδια του χωριού μας που καθρέφτιζαν το πρόσωπό τους στο νερό, προσμένοντας τα βράδια τις νεραΐδες να καθίσουν δίπλα στο μαγκάνι, στη βρύση του χωριού μας, την Κατώβρυση που το παιχνίδι και η ανεμελιά τους έφτανε μέχρι εδώ, μέχρι εδώ, στην κάτω γειτονιά.

Κατώβρυση, η αστείρευτη ετούτη Βρυσομάνα του χωριού μας, που στη σκέψη του Θανάση Κολοκυνθά, γιού της Αγγελικής Πετροπούλου, ήταν. Έννοια του το χωριό της μητέρας του, θέλω να προσφέρω για το χωριό μου, θέλω κι εγώ να προσφέρω κάτι, κάτι στο ελάχιστο μου έλεγε, στη μνήμη των παππούδων μου Παρασκευά και Μαρίας Πετροπούλου. Και ναι, «οι πράξεις έχουν δύναμη», θέλησε να αναπλάσει και να διατηρήσει το ιστορικό αυτό μνημείο στο χωριό της μητέρας του, για να μην το καταστρέψει ο χρόνος.

Τελευταία φορά που πέρασε από τούτον εδώ το δρόμο, τον τρόμαξε η εικόνα της πελώριας συκιάς που έτρωγε τα σωθικά της βρύσης και προσπαθούσε να την καταπιεί ολάκερη, κι έτσι πρότεινε στην ανάπλασή της για να διατηρηθεί.

Μετά από αρκετά τηλεφωνήματα του Θανάση από Αμερική όπου κατοικεί, σεβόμενη πάντα την μία και μοναδική του επιθυμία, την ανωνυμία έως το τέλος, ενημέρωσα τον τότε εκπρόσωπο του χωριού μας κ. Τρυφωνόπουλο Ηλία για την πρόταση και επιθυμία του Ομογενούς μας, προκειμένου στην ανάπλαση της βρύσης και αφού είχα την σύμφωνη γνώμη του προέδρου, ξεκίνησαν από την μεριά μου όλες οι νομότυπες διαδικασίες με την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι και αφού αιτήθηκα τα απαραίτητα, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα είχαμε την θετική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Τρίπολης για την ανάπλασή της. Αμέσως μετά ξεκίνησε η διαδικασία ολοκλήρωσης του έργου αφού ο ίδιος ήρθε σε τηλεφωνική επαφή με εργολάβο της περιοχής κι έδωσε το έργο όπου και ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του έτους 2017, ταυτόχρονα με την άντληση πόσιμου νερού από το κεντρικό δίκτυο του χωριού μας σε αυτήν την βρύση μονάχα.

Η μέρα η σημερινή καθυστέρησε τόσο διότι, η επιθυμία του χορηγού ήταν να παρευρίσκεται στην τελετή των εγκαινίων, η μητέρα του ή ο ίδιος που τελικά αυτό δεν κατέστει ως τώρα δυνατό.
Σήμερα παρόντων όλων μας, καθώς και της μητέρας του Θανάση, με αυτή την λιτή και σεμνή τελετή εγκαινιάζουμε την Βρύση του χωριού μας, την Κατώβρυση, μετά την ανάπλασή της, με την μικρή αυτή εκδήλωση μνήμης στους προγόνους τους Παρασκευά και Μαρίας Πετροπούλου κι ευχόμαστε για τους αγαπημένους τους ανθρώπους: ας είναι «αιωνία τους η μνήμη» και το χώμα της Αγαλαίϊκης γης που τους σκεπάζει να είναι ελαφρύ.

Ο Θανάσης Κολοκυνθάς, ο οποίος δεν γεννήθηκε στο Άγαλι, όμως το Άγαλι το νοιώθει δικό του, δικό του χωριό και το πονά. Τον ευχαριστούμε θερμά! για την αξιέπαινη πράξη του, να αναπλάσει την βρύση του χωριού μας, κόσμημα αυτό της κάτω γειτονιάς, στέλνοντάς του την αγάπη μας, μαζί με την αμέριστη ευγνωμοσύνη όλων μας, προσφέροντάς του στο ελάχιστο, πολύ μικρό δώρο, σύμβολο εκτίμησης και ευχαριστίας, εικόνα της Παναγιάς, με την ευχή, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΟΔΗΓΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ, επίσης η ίδια ευχή να συνοδεύει και να συντροφεύει ολόκληρη την οικογένειά σου Θανάση. Την δε μητέρα του Αγγελική, την ευχαριστούμε κι αυτή θερμά για την παρουσία της! και για την τιμή που μας έκανε, να είναι σήμερα κοντά μας, προσφέροντάς της σε ένδειξη εκτίμησης, μια αγκαλιά λουλούδια μαζεμένα με αγάπη από την Αγαλαίϊκη γη.

Ο Θανάσης, δεύτερο παράδειγμα προς μίμηση μετά την οικογένεια του Γιάννη Φίλη, που προσέφεραν τόσα για εμάς και το χωριό μας, χαρίζοντάς μας το Πολιτιστικό Κέντρο Λίμνης και τώρα ο Θανάσης την ανάπλαση της Κατώβρυσης. Μακάρι να συνεχίσουν και στο μέλλον να μας σκέπτονται το ίδιο, όπως και σήμερα, οι ξενιτεμένοι μας. Ευχόμαστε να είναι γεροί και δυνατοί όλοι τους, να πηγαινόρχονται καλά στα σπίτια τους και να μπορούν να προσφέρουν στο χωριό μας, κι εμείς εδώ! Κρατώντας το χωριό μας ζωντανό!!! θα τους περιμένουμε πάντα με αγάπη και θα πούμε σήμερα εδώ…. ταπεινά ευχαριστούμε! εκ μέρους όλων των Αγαλαίων, σε όποια γωνιά της γης κι αν βρίσκονται, με την δέσμευση ότι θα κάνουμε ότι μπορούμε για το χωριό μας, την φροντίδα του, την καθαριότητά του, την ανάπτυξη και ανάδειξή του, όλοι μαζί! αφήνοντας πίσω μας όλα, σε μια προσπάθεια από κοινού, μαζί με το νέο μας εκπρόσωπο Βασίλη Πετρόπουλο. Όλοι μαζί! Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι, να κάνουμε το μικρό χωριό μας μεγαλύτερο στο χάρτη και ακόμα πιο όμορφο απ΄ ότι είναι σήμερα.
Θανάση! Θερμά σας ευχαριστούμε όλους! όλους τους ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΥΣ ΜΑΣ, που ενώ βρίσκεστε στην μακρινή την ξενιτιά, η ψυχή και η σκέψη σας είναι εδώ...... εδώ στο χωριό μας… η έννοια σας ΠΑΝΤΑ το Άγαλι.

Εγώ με σεβαστό υποκλίνομαι και σήμερα εδώ! σε σένα, την μητέρα σου, καθώς και στη μνήμη των προγόνων σου! δεσμευόμενη ότι θα είμαι εδώ, συνδετικός κρίκος με την ομογένεια και τις ρίζες σας, να δεχτώ κάθε προσφορά σας, και να παλέψω μαζί με όλους για το χωριό μας! γι΄ αυτό που του πρέπει! Για το μέλλον που του αξίζει! Για ένα Άγαλι αλλιώτικο από τ΄ άλλα χωριά. Το Άγαλι είναι χωριό μικρό αλλά ζωντανό κι έτσι θα παραμείνει!!!!!

Επίσης θερμά ευχαριστούμε τον Ιερέα κ. Δημήτριο Προκόπο που είναι πάντα εδώ, πάντα κοντά μας! με την παράκλησή μας να μας συνοδεύουν πάντα οι ευχές του καθώς και οι ευχές τις εκκλησίας μας.
Ευχαριστούμε τον πρόεδρο της Βλαχέρνας κ. Κολλίντζα Δημήτριο και τον πρόεδρςο του Συλλόγου των Απανταχού Βλαχερναίων κ. Ηλία Τσαρουχά που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας και έφτασαν σήμερα έως εδώ.

Επίσης όλους εσάς που είστε σήμερα! και πάντα εδώ! Δίπλα μας! με την στήριξη όλων σας προχωράμε συνεχώς μπροστά, ανταποδίδοντας σας σήμερα, κερνώντας σας όλους ένα κρασί, εδώ στη βρύση του χωριού μας, ευχόμενοι: όλοι μαζί και σε άλλα με υγεία!

Κλείνοντας, εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου και προσωπικά, «ΘΕΡΜΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ», όλες και όλους όσους βοήθησαν με όποιον τρόπο στην μικρή αυτή εκδήλωση του Συλλόγου, τιμώντας σήμερα το ιστορικό αυτό μνημείο του χωριού μας την «Κατώβρυση».

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε
Ευχαριστώ από καρδιάς!!!

Κείμενο: Κατερίνα Κουρή

Ειδήσεις: 

Προσθήκη νέου σχολίου

Το ArcadiaPortal.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά, συκοφαντικά σχόλια και διαφημίσεις. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.