Ο όρος «Δηλωσίες» καθιερώθηκε τον περασμένο αιώνα και κορυφώθηκε την δεκαετία του ‘50

Είχε στόχο τον εξευτελισμό των συνειδήσεων αφού ήταν το μόνο όπλο της αρχούσας τάξης και της κάθε λογής εξουσίας ενάντια στις ιδέες και στην αξιοπρέπεια των πολιτών, οι οποίοι έδιναν τον αγώνα τους με τους λόγους τους και το μυαλό τους, για μια κοινωνία διαφορετική.

Οι «δηλώσεις» των «αντιφρονούντων», ήταν η «απόδειξη» στα χέρια της εξουσίας. Ότι δηλαδή ο «δηλωσίας» απαρνιόταν τις ιδέες του και αυτή του η «δήλωση» εδημοσιοποιείτο, εάν τολμούσε και συνέχιζε να εκφράζει δημοσίως αυτά που πίστευε ενάντια σ’ αυτήν.

Παράλληλα, ο «δηλωσίας» ήταν και ο «δακτυλοδεικτούμενος» από τους συντρόφους του. Κάποιοι φρόντιζαν να μαθευτεί ότι είχε υπογράψει.

Φυσικά τις «Δηλώσεις νομιμοφροσύνης» δεν τις ζητούσαν με …αίτηση!

Για να την αποσπάσει η κάθε λογής εξουσία, έφτανε σε βασανισμούς (όχι μόνο συνειδήσεων αλλά και του σώματος. Ξύλο κ.λπ.), σε εκβιασμούς και οτιδήποτε άλλο ήταν στα μυαλά της διεστραμμένης αρχούσας τάξης.

Υπήρξαν φυλακίσεις και «πιέσεις» ακόμη και συγγενών (απολύσεις από τις δουλειές, απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και χαρακτηρισμοί «νομιμοφροσύνης») σε σημείο τέτοιο, ώστε όποιος δεν είχε «χαρτί φρονημάτων» να μην μπορεί ούτε… δίπλωμα οδήγησης να πάρει!

Σήμερα έχουμε καλύψει την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα και βλάπουμε να έχουν εμφανιστεί και πάλι οι «λογικές» των «νομιμοφρόνων» και των «δηλώσεων υπακοής».

Ψάχνουν με το ζόρι «δηλωσίες» και ζητούν δηλώσεις …υπακοής στο «σύστημα».

Αυτά που συμβαίνουν τώρα στη Νέα Δημοκρατία θυμίζουν εκείνες τις εποχές.

Πληθαίνουν τα «τελεσίγραφα», επαναφέρουν τα «πειθαρχικά» για διαγραφές και πιέζουν τα στελέχη για «δηλώσεις»… νομιμοφροσύνης.

Πιέζουν ακόμη και αυτούς τους οποίους απλά τους «υποψιάζονται», παρά το γεγονός ότι δεν έχουν την παραμικρή ανάμειξη στις διαδικασίες επιλογής υποψηφίων Περιφερειαρχών και Δημάρχων.

Τα γραφεία… προπαγάνδας έφτασαν στο σημείο να χαρακτηρίζουν ακόμη και τον ανεξάρτητο (κομματικά) υποψήφιο Περιφερειάρχη Πέτρο Τατούλη ως…αντάρτη! Για να είναι «αντάρτης» υποψήφιος ο Πέτρος Τατούλης πρέπει πρώτα να τον… γράψουν στη Νέα Δημοκρατία.

Εκτός και αν έχουν την αίσθηση ότι είναι ακόμη στη Νέα Δημοκρατία και του ζητήσουν να… στηρίξει (και αυτός) δημοσίως τον Δημήτρη Δράκο.

Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Στο Δήμο Μεσσήνης, όπου άλλαξε η προφορική επιλογή με την γραπτή, (μέσα σ’ ένα 24ωρο) και στη θέση του Δημάρχου Κώστα Σπυρόπουλου πήγε το «κόμμα» τον Στάθη Αναστασόπουλο, γίνονται σκηνές… απείρου κάλλους!

Έχουν ανάψει τα τηλέφωνα και οι… συστάσεις «νομιμοφροσύνης» έχουν γίνει… ανέκδοτο για όσους ξέρουν πρόσωπα και πράγματα. Στο Δήμο Μεσσήνης είχε εκλεγεί δήμαρχος ο «Σαμαρικός» Κώστας Σπυρόπουλος το 2006.

Ο Στάθης Αναστασόπουλος είχε «πειθαρχήσει» στο κόμμα «μπήκε» στο ψηφοδέλτιο ως υποψήφιος Βουλευτής (προκειμένου να κόψει σταυρούς από τον Γιάννη Λαμπρόπουλο) και ήταν (είναι ακόμη), Α’ Αντινομάρχης, αφού είχε εκλεγεί, με τον κ. Δράκο πρώτος σε σταυρούς στις Νομαρχιακές εκλογές του 2006 (με τη βοήθεια του Γ. Λαμπρόπουλου).

Τώρα σε καθημερινή βάση υπάρχουν δημοσιεύματα στήριξης προς τον κ. Αναστασόπουλο από τους… σύγχρονους «δηλωσίες».

Μόνο που οι «δηλώσεις» αυτές δεν έχουν να κάνουν με την… αποποίηση ιδεών όπως την δεκαετία του ’50!

Έχουν να κάνουν με την «πειθαρχία» προς το σύστημα, για να μην υποστούν τις… συνέπειες! Ή για να ζητήσουν αργότερα το… τίμημα της δήλωσης.

Ευτυχώς (;) που οι μηχανισμοί εξαφανίστηκαν.

Ευτυχώς (;) που η κοινωνία, μιλά χωρίς εξαρτήσεις και επιλέγει με (δήθεν) δημοκρατικές διαδικασίες τους… τοπικούς άρχοντες.

Πάντως οι πολίτες (του χαρακτηριστικού παραδείγματος της Μεσσήνης) έμαθαν ξαφνικά από τον κ. Μιχαλολιάκο, τον… εκλεκτό τους! Αυτόν δηλαδή που θα ψηφίσουν για Δήμαρχο! Και ας είναι από τα… Αρφαρά!

*Γράφει ο Νίκος Φλαούνας

πηγή:www.net-tv.gr

http://www.neapeloponnisos.gr/