Άβολες αλήθειες για την Παιδεία

Άβολες αλήθειες για την Παιδεία

Απρίλιος 11, 2019 - 12:49
7 σχόλια

Μερικές άβολες αλήθειες για τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις -που στη χώρα μας συνοψίζονται μια χαρά στη φράση «ράβε-ξήλωνε, δουλειά να μην σου λείπει»- και την Παιδεία μας γενικότερα:

Καμία κυβέρνηση στη χώρα την τελευταία εικοσαετία δεν έκανε έναν σχεδιασμό εκπαιδευτικής πολιτικής με βάθος χρόνου, ξεκινώντας από το μηδέν, δηλαδή από το Νηπιαγωγείο, επιδιώκοντας τη συναίνεση της αντιπολίτευσης και δεσμεύσεις ώστε να δοθεί μια ευκαιρία να ωριμάσει η όποια μεταρρυθμιστική προσπάθεια για το καλό μαθητών, φοιτητών και ερευνητών και όχι για μικροπολιτικά οφέλη. Όλες οι κυβερνήσεις έκαναν και κάνουν παρεμβάσεις στην Γ' Λυκείου, στο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στο «παρά πέντε» των εξετάσεων ή αφού τα παιδιά της Β' Λυκείου έχουν μπει σε μια σειρά με την προετοιμασία τους και ανακατεύουν σχολές, τμήματα και εργασιακά δικαιώματα χωρίς σχεδιασμό, χωρίς πραγματική ανταπόκριση στις ανάγκες της κοινωνίας και της αγοράς, χωρίς λόγο, τελικά. Αν δεν αλλάξει συθέμελα το σύστημα, αν δεν αποφασίσουμε ότι θέλουμε αποφοίτους Λυκείου με γνώσεις και όχι φοιτητές που μπαίνουν με 3 και 4 σε οποιαδήποτε σχολή ενώ δεν ξέρουν καν ορθογραφία, είμαστε χαμένοι.

Την τελευταία εικοσαετία η «τοπική ανάπτυξη» ταυτίστηκε με την ίδρυση σχολών, τμημάτων, παραρτημάτων σε κάθε πόλη της χώρας. Για να δουλέψουν όλοι, να ενοικιάσουν όλοι τα ακίνητα που συσσώρευαν τον καιρό των παχιών αγελάδων, και παράλληλα τα παιδιά να σπουδάζουν στην πόλη καταγωγής τους, ει δυνατόν ένα-δύο μέτρα από το σπίτι τους. Τώρα, το αν τα τμήματα αυτά δεν έχουν διοικητικές υπηρεσίες, αν η Γραμματεία τους βρίσκεται σε άλλη πόλη, αν οι καθηγητές τους είναι «επισκέπτες» που αφήνουν στο πόδι τους μεταπτυχιακούς να κάνουν τις παραδόσεις και τους κυνηγάς με το τουφέκι για να τους βρεις, αυτά όλα είναι δευτερεύοντα.

Πολιτικές διαπλοκές σε κάθε βαθμίδα, σε κάθε Διεύθυνση Εκπαίδευσης, σε κάθε πανεπιστημιακό ίδρυμα, σε κάθε πόλη και περιφέρεια. Πρέπει να γίνει κανόνας ότι η Παιδεία δεν είναι δυνατόν να κρέμεται από την κάλπη. Από τις πουλημένες φοιτητικές ψήφους σε πρυτάνεις με αντάλλαγμα τη διαρροή θεμάτων σε μεγάλα ΑΕΙ ως τις λίστες υποψηφίων για εισαγωγή σε εγκεκριμένα μεταπτυχιακά προγράμματα κορυφαίων ιδρυμάτων -χωρίς εξετάσεις, ασφαλώς- όπου ονόματα μπαινοβγαίνουν ανάλογα με τις εντολές κάθε βουλευτή, όλα υπονομεύουν τον ποιοτικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

Αξιολόγηση. Όλων, ανεξαιρέτως.

Η βάση του «10». Το τι γνωρίζει ένας φοιτητής που μπαίνει σε οποιαδήποτε σχολή με 10, 9, 8, 7 και πάει... κατηφορίζοντας, το έχει συνοψίσει μια χαρά η Μαρία Ευθυμίου, καθηγήτρια στο ΕΚΠΑ, ως εξής: «Στην κοινωνία έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα χαμηλής απαιτητικότητας. Στα σχολεία όλοι οι μαθητές, έτσι κι αλλιώς, παίρνουν Α στο δημοτικό και 19 ή 20 στο γυμνάσιο, δουλέψουν δεν δουλέψουν, μάθουν δεν μάθουν. Ο απόφοιτος δημοτικού του σχολείου της γειτονιάς πριν από 40 χρόνια ήξερε πολύ περισσότερα από πολλούς αποφοίτους λυκείου σήμερα».

Αποτέλεσμα: Χρυσές δουλειές για τα «φροντιστήρια» στα οποία κάτοχοι διδακτορικού γράφουν τις μεταπτυχιακές εργασίες υποψήφιων α' και β' κύκλου, ώστε και αυτοί -χωρίς ουσιαστικά να ξέρουν τι έχουν παραδώσει ως εργασία και χωρίς να έχουν κοπιάσει για την «ειδίκευσή» τους- κάνουν την ίδια δουλειά τον επόμενο χρόνο αφότου αποφοιτήσουν. Γράφουν, δηλαδή, ξένες εργασίες...

Για όλα αυτά, ούτε λέξη. Τα φροντιστήρια από το Δημοτικό και οι κατά παραγγελία μεταπτυχιακές εργασίες είναι ο νέος προσοδοφόρος τομέας της παραπαιδείας. Περαστικά, λοιπόν, σε όλους όσοι έχουν φτύσει αίμα για να ολοκληρώσουν τις μεταπτυχιακές τους σπουδές, αλλά εξισώνονται σε μόρια με τους «έξυπνους» που πληρώνουν.

Εκατό τμήματα ανακάτεψε ο Γαβρόγλου στο τελευταίο πείραμα με την τριτοβάθμια εκπαίδευση.  Ένα παράδειγμα: Βάζει τμήμα Διαιτολογίας στη Γεωπονική Σχολή στην Καλαμάτα. Και τα εργασιακά δικαιώματα πώς θα καθοριστούν, όταν υπάρχει ολόκληρη Σχολή Επιστήμης Διαιτολογίας και Διατροφής; Πολύ σωστά έθεσε τα πράγματα ο Δημήτρης Νικολάου προχθές στο ΔΣ: Ιδρύονται άκριτα τμήματα, αλληλοεπικαλυπτόμενα και με ασαφή επαγγελματικά δικαιώματα.

(Απορία για αυτό το υποτίθεται ανεπιθύμητο και υποβαθμισμένο τμήμα ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας που θα ερχόταν στην Τρίπολη και δεν το δεχόταν ούτε το Ανοικτό Πανεπιστήμιο ούτε το Πατρών: τι δουλειά έχει το Ανοικτό Πανεπιστήμιο, με άλλες διαδικασίες εισαγωγής, να απορροφήσει ένα ΤΕΙ όπου η εισαγωγή γίνεται με εξετάσεις και δεν έχει δίδακτρα; Ενδεικτικό της προχειρότητας και της αντίληψης «έλα, μωρέ...» του υπουργού και της ομάδας των φωστήρων του.)

Να αγωνιστούμε όλοι μαζί για να μην υποβαθμιστεί το Πανεπιστήμιο στην Τρίπολη. Σύμφωνοι. Όχι, όμως, μόνο προεκλογικά. «Σεισμός» προχθές στο ΔΣ: παρατάξεις, υποψήφιοι, εκπρόσωποι κομμάτων... Και έχω ακόμα στα αφτιά μου σε περιφερειακό συμβούλιο πριν από μήνες τις διαβεβαιώσεις που είχαν δοθεί στους φοιτητές για τον απαράδεκτο δρόμο που οδηγεί στο Πανεπιστήμιο Τρίπολης, ακόμα ακούω τον κ. δήμαρχο να υπόσχεται το 2015 ότι θα προχωρήσει η ασφαλτόστρωση, ότι θα φωτιστεί επαρκώς ο δρόμος και διάφορα άλλα.

Όμως, στις διεκδικήσεις, πρώτοι. Αξέχαστη η φράση του κ. Παυλή: «Αρκετά δούλεψε το μαγαζάκι στην Αθήνα, καιρός να δουλέψουν και άλλα μαγαζιά», αναφερόμενος στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ναι, αυτό είναι το μαγαζάκι!) και στη διεκδίκηση ίδρυσης πολυτεχνικής σχολής εδώ.

Αυτή η αντίληψη περί «μαγαζιών» από τον τελευταίο δημοτικό σύμβουλο ως τους πρυτάνεις, τους υπουργούς Παιδείας και τους πρωθυπουργούς τρώει και καταστρέφει κάθε ελπίδα ουσιαστικής αναβάθμισης της εκπαίδευσης στη χώρα μας, μαζί με τη μηδενική αύξηση των πόρων για τη δημόσια και δωρεάν παιδεία.

Γαλανιάδη Εύα


7 Σχόλια

Το αγράμματο **ι Αλέκσης εμβληματικό παράδειγμα του είδους που πέρασε όλες τις βαθμίδες της μεταπασοκικής εκπαίδευσης και τώρα αγωνίζεται για την άλλη Ευρώπη που είναι εφικτή.

Σωστά τα γράφεις έχω μια γειτόνισσα που όλο αγοράζει πτυχία για να γίνει και υπουργός αχόρταγη και έχει τον άντρα της μια ζωή να τρέχει σε όλες τις δουλιές και το πιο κύριο τον έχει πείσει ότι είναι σπουδα'ια αυτή είναι η αλήθεια για τη παιδεία και πιοι προχωράνε

Παλεύουμε χρόνια να κρατήσουμε την ιδιωτική παιδεία έξω από την Ελλάδα και εκπορνεύουμε και εμπορευόμαστε την δημόσια μόνοι μας με κάθε τρόπο! Λες και είναι η μόρφωση των παιδιών μας τρόπος πλουτισμού των τοπικών κοινωνιών που αρμέγουν τους φοιτητές σαν προβατίνες...

Προσθήκη νέου σχολίου

Το ArcadiaPortal.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά, συκοφαντικά σχόλια και διαφημίσεις. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.