Από το astrosnews.gr

Του Ν. Πολυμενάκου
Η διαχρονική  παρουσία του ανθρώπου στον τόπο μας, τουλάχιστον, από τη Νεολιθική περίοδο,  σε συνδυασμό με τη δημιουργική του πορεία , μας κληροδότησε ένα πλούσιο και αξιοθαύμαστο  σύνολο έργων τέχνης, πολλά από τα οποία σήμερα κοσμούν τα Μουσεία της χώρας μας, αλλά και του εξωτερικού, ενώ τα περισσότερα σίγουρα συνεχίζουν να παραμένουν θαμμένα στους δεκάδες  μοναδικούς, ανεξερεύνητους , αναξιοποίητους και εγκαταλελειμμένους στη μοίρα τους αρχαιολογικούς μας χώρους, ευθύνη που βαραίνει όχι  τους αρχαιολόγους μας και τις Αρχαιολογικές Υπηρεσίες που καταβάλλουν  υπεράνθρωπες προσπάθειες σε αντίξοες και δυσμενείς συνθήκες, αλλά  τις κυβερνητικές πολιτικές.

Κυριάκος Χασαπογιάννης- Παναγιώτης Καμπύλης – Ηλίας Σακαλής.

Στη βαθιά γνώση της ιστορίας της περιοχής μας, στην αγάπη και το ενδιαφέρον για τον τόπο μας, στο όραμα, στο ανήσυχο πνεύμα τους, στις ευαισθησίες τους, στον αγώνα και την αγωνία τους, στη μακροχρόνια ανιδιοτελή τους προσφορά, οφείλει το  Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους την ίδρυσή  του, τη συνέχεια , τη δυναμική του εξέλιξη και πορεία. Οι αείμνηστοι Κυριάκος Χασαπογιάννης, Παναγιώτης Καμπύλης και ο κ. Ηλίας Σακαλής (εκπαιδευτικοί-φιλόλογοι) λειτούργησαν και υπηρέτησαν ως Έκτακτοι Επιμελητές Αρχαιοτήτων της Επαρχίας Κυνουρίας ( άμισθοι !). Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το ρόλο και την προσφορά τους, έχουμε υποχρέωση να τιμήσουμε κάποτε τον αγώνα και το έργο τους.

Γιατί είναι σήμερα επιτακτική η ανάγκη  δημιουργίας ενός σύγχρονου  Μουσείου ;

-Γιατί το υπάρχον κτήριο είναι πολύ μικρό και  κρίνεται σήμερα ως ανεπαρκές για να φιλοξενήσει και να αναδείξει τον πλούτο των αρχαιολογικών ευρημάτων της Κυνουρίας, με αποτέλεσμα πολλά από αυτά να παραμένουν  στους αποθηκευτικούς χώρους, χωρίς το κοινό να έχει τη δυνατότητα να τα γνωρίσει, ενώ  ένας μεγάλος αριθμός φιλοξενείται σήμερα σε γειτονικά Μουσεία, αφού ήταν αδύνατο  να βρεθεί χώρος στο Μουσείο Άστρους (θα επιστραφούν ποτέ άραγε;). Είναι επίσης βέβαιο πως πολλά αρχαιολογικά ευρήματα από την περιοχή μας, τα οποία μεταφέρθηκαν,  με την πρόφαση της συντήρησης, σε γειτονικά Μουσεία, ουδέποτε θα επιστρέψουν.  Τι θα γίνει επίσης με τους αρχαιολογικούς θησαυρούς, που στο μέλλον θα εντοπίσει  η αρχαιολογική σκαπάνη  στους αναρίθμητους αρχαιολογικούς χώρους του τόπου μας; Θα τα «εξορίσουμε» και αυτά;

-Γιατί η παλαιότητα και τα τεχνικά χαρακτηριστικά του κτηρίου κάθε άλλο παρά  διασφαλίζουν και αναδεικνύουν  τα εκθέματα. Το  ξύλινο δάπεδο των αιθουσών  αδυνατεί να ανταποκριθεί σε υπέρβαρα εκθέματα, που σήμερα παραμένουν στις αποθήκες. Και αν  εξαιτίας μιας ρωγμής, το Μουσείο παραμένει κλειστό εδώ και επτά χρόνια (Ελλάς το μεγαλείο σου…), τι να περιμένουμε άραγε στο μέλλον;

– Γιατί δεν είναι εύκολη η προσέγγιση των λεωφορείων . Πολλές φορές έχουμε γίνει μάρτυρες τουριστικά λεωφορεία να  μην πραγματοποιούν την προγραμματισμένη τους επίσκεψη στο Μουσείο, όταν μάλιστα μεταφέρουν ηλικιωμένους.

-Γιατί  το υπάρχον κτήριο όχι μόνο δε διευκολύνει την πρόσβαση ατόμων με κινητικά προβλήματα, αλλά την καθιστά αδύνατη.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη ο χώρος που ενδείκνυται για τη δημιουργία ενός σύγχρονου, λειτουργικού και δυναμικού Μουσείου είναι ο χώρος δίπλα στη Έπαυλη του Ηρώδη του Αττικού. Δεν είναι μόνο το ότι ένας πλούσιος αριθμός των εκθεμάτων προέρχεται από την Έπαυλη και το παρακείμενο Ασκληπιείο. Το σημαντικό είναι ότι ένα Μουσείο θα προσδώσει αλλά και θα κερδίσει αίγλη και επισκεψιμότητα, από έναν αρχαιολογικό χώρο που αποτελεί το πιο σημαντικό Ρωμαϊκό μνημείο στη χώρα μας. Από ένα τέτοιο εγχείρημα είναι βέβαιο ότι κερδισμένα δε βγαίνουν και δεν επωφελούνται  μόνο τα Δολιανά ή το Άστρος, αλλά συνολικά ο Δήμος μας.  Το υπάρχον και ιστορικό κτήριο της Σχολής Δημ. Καρυτσιώτη  θα μπορούσε να μετατραπεί σε Μουσείο Β’  Εθνοσυνέλευσης, μια ακόμη ιστορική δυναμική του τόπου μας που σημαντικά θα μπορούσε και αυτή να συμβάλει στην τουριστική μας ανάπτυξη και την οποία δεν έχουμε αξιοποιήσει, στο βαθμό  των δυνατοτήτων και της σημασίας της.

ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΥΛΗ ΤΟΥ ΗΡΩΔΗ ΤΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ…