Τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στον χώρο του Ελληνικού μπάσκετ ανήκουν στα στην σφαίρα της παράνοιας μιας και τα όρια της γραφικότητας έχουν ξεπεραστεί πια για τα καλά και με κάθε επισημότητα.

Μέχρι τώρα στο επίκεντρο του τρολαρίσματος των ομαδικών αθλημάτων της χώρας μας αναφορικά πάντα με τα κακώς κείμενα ήταν το Ελληνικό ποδόσφαιρο έχοντας δώσει είναι αλήθεια στους φιλάθλους όλα τα δικαιώματα για να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή σε ότι έχει να κάνει με οργανωτικά θέματα, τρόπο αντίληψης αλλά και κακή νοοτροπία και φιλοσοφία σε όλα τα επίπεδα.

Και επειδή οι παθογένειες του Ελληνικού ποδοσφαίρου δυστυχώς θα μας απασχολούν με τον έναν η τον άλλο τρόπο και στο μέλλον έπειτα από πολλές προσπάθειες και το Ελληνικό μπάσκετ βρίσκεται υπό συνθήκες εργαλοιοποίησης από τους "υπεύθυνους" βαδίζοντας σε μονοπάτια τέτοια που κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι άλλο μπορεί να δούμε στην πορεία (αν δεν τα έχουμε δει όλα!).

Τραβάμε ολοταχώς προς τα τέλη Ιουλίου και ενώ σε όλες τις λίγκες της Ευρώπης οι ομάδες κάνουν τον προγραμματισμό τους και ασχολούνται με μεταγραφές, ανανεώσεις και την στελέχωση των ρόστερ τους στην Ελλάδα και την περιβόητη Basket League το σκηνικό έχει μετατραπεί σε παζάρι καλοκαιρινό για το ποιος τελικά θα συμμετέχει στην κορυφαία κατηγορία, ποιος θα μείνει, ποιος θα πουλήσει το ΑΦΜ, ποιος θα συγχωνευτεί με ποιον και άλλα τέτοια ωραία που αποτελούν αφορμή να αναρωτιέσαι: "Τι γίνεται ρε φίλε εδώ;"

Σε μια από τις πιο κλασσικές ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου την "Μανταλένα" η Αλίκη Βουγιουκλάκη κάπου στις αρχές του 1960 υποδύεται τον ρόλο της φτωχής κοπέλας που ψάχνει για το μεροκάματο της με την βάρκα του πατέρα της με την ατάκα που έμεινε στην ιστορία "άλλος με την βάρκα μας".

Στην περίπτωση μας όμως ισχύει το "άλλος με την Basket League" και αντί για την αείμνηστη σπουδαία μας ηθοποιό Αλίκη Βουγιουκλάκη υπάρχει η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης και βέβαια οι ομάδες πυροτεχνήματα τύπου Κύμης, Χολαργού κ.α. που βγάζουν στο σφυρί το ΑΦΜ τους και περιμένουν πελάτες για να το πουλήσουν.

Κύμη και Χολαργός είναι δύο από τα πιο δυνατά παραδείγματα ομάδων που έβγαλαν στο σφυρί τα ΑΦΜ τους και μαζί την ιστορία τους ως σωματεία και την μπασκετική τους υστεροφημία παζαρεύοντας την θέση που κατέκτησαν με κόπο και θυσίες μέσα στο παρκέ σε αγωνιστικό επίπεδο την περασμένη χρονιά με πιθανούς εξαγοραστές με την μορφή πελάτη της Basket League. Διότι κάπως έτσι κινείται το πράγμα... ομάδες πυροτεχνήματα, ομάδες αλα καρτ και με ημερομηνία λήξεως που ανεβαίνουν χωρίς όραμα και προοπτική και στην πορεία να διαλυθούν. 

Αυτή την στιγμή που γράφουμε με πόνο και απορίες τούτες εδώ τις γραμμές δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ποιες θα είναι τελικά οι ομάδες που θα απαρτίζουν το πρωτάθλημα της νέας χρονιάς στην κορυφαία κατηγορία του μπάσκετ της πατρίδας μας.

Η ΕΟΚ έχει βγει στη γύρα και ψάχνει με πρόσφατο παράδειγμα την Καστοριά που αρνήθηκε να ανέβει στην Basket League με την Καρδίτσα να έχει σειρά μέχρι να βρεθεί κάποιος που τελικά θα πει το ναι και θα ανέβει μπας και ολοκληρωθεί η διαδικασία του καταρτισμού της λίγκας, μπας και γίνουν τελικά γνωστές και οι υπόλοιπες κατηγορίες και πως θα απαρτίζονται μέχρι τελικά το επόμενο καλοκαίρι να ψάχνουμε άλλους και άλλους, να ψάχνουμε πρόθυμους που πουλάνε τα ΑΦΜ τους σε περίπτωση που πέσουμε και πάει λέγοντας.

Άραγε πως να αισθάνονται αυτοί (γιατί υπάρχουν και τέτοιοι) που παλεύουν με τις ομάδες τους μέσα στα παρκέ να βρουν την δική τους θέση στο χώρο του Ελληνικού μπάσκετ χωρίς να περιμένουν κάποιο δωράκι από του πουθενά ;

Αφού ολοκληρώσουμε τα ντιλαρίσματα με τα ΑΦΜ και τις τράμπες με τις συγχωνεύσεις της Κύμης και του Χολαργού ας ελπίσουμε ότι θα βρεθεί η ομάδα που θα βουλώσει την κενή τρύπα στην κατηγορία (διότι κάτι τέτοιο ψάχνουν). Αν πάλι δε βρεθεί ας κρατήσουμε κανέναν που υποβιβάστηκε... το ίδιο είναι!

Η μετατροπή του πάλε ποτέ κορυφαίου πρωταθλήματος της Ευρώπης σε τσίρκο θα έπρεπε να επιφέρει συγκεκριμένες ευθύνες και γενναίες αποφάσεις. Επειδή όμως αυτά σε αυτή την χώρα είναι ουτοπικά, τουλάχιστον ας μας προβληματίσει.