Το περίπτερο του Πάτση, ένα από τα τρία των Τροπαίων, βρισκόταν σε ένα μικρό μπαλκονάκι, απέναντι από το καφενείο του Άρη και του Λελέ. Το εμπόρευμά του ήταν σχεδόν αποκλειστικά τσιγάρα και γενικά είδη καπνιστού, σπίρτα, πίπες matzik life, τσιαμακόπετρες, υπήρχαν ακόμη Αυστριακοί αναπτήρες πετρελαίου και φθηνοί bic. Μερικές τσίχλες, καραμέλες του λαιμού και μπισκότα συμπλήρωναν το λιτό περιεχόμενο του περιπτέρου.

Πελάτες του ήταν κυρίως οι θαμώνες των δύο αυτών καφενείων που κάνανε δυο βήματα και έπαιρναν τα τσιγάρα τους ή βάζανε απλά μια φωνή από τα τραπέζια τους, "Πάτση πιάσε ένα PALLAS κατοστάρι και ρέστα από δεκάρικο". Ο περιπτεράς πήγαινε στο τραπέζι του παίκτη, με το ένα χέρι έδινε πακέτο και ρέστα ενώ ταυτόχρονα με το άλλο έπαιρνε τα χρήματα.

Το περίπτερο όπως είπαμε βρισκόταν πάνω σε ένα μικρό μπαλκονάκι που αιωρούνταν ανάμεσα στο βράχο που εξείχε πάνω από τα πέτρινα σκαλοπάτια και στον μαντρότοιχο στήριξης του δρόμου.

Η σκιά του περιπτέρου από τα δεξιά και το πλατάνι που βρισκόταν ακριβώς μπροστά του, δημιουργούσε μια εξαιρετική "καβάντζα" που παρ' ότι μετά βίας χωρούσε στριμωχτά ένα στρογγυλό τραπεζάκι και τρεις καρέκλες, ήταν περιζήτητη από τους νεαρούς.

Στο αριστερό μέρος του περιπτέρου υπήρχε ακόμη ένα μικρός χώρος που χωρούσε επίσης ένα τραπεζάκι με δυο καρέκλες, Αυτό το χώρο ο Πάτσης τον θεωρούσε ζωτικό του χώρο, τραβώντας την καρέκλα του μισή μέσα και μισή έξω από το περίπτερο τον είχε εξελίξει με τον καιρό σε πεδίο μάχης δηλωτής και ξερής. Θυμάμαι συχνό του συμπαίκτη τον Νταρμονικόλα, τον Γιώργη τον Κούκο, τον Γρίβα και άλλους φίλους ή με αργοπορημένους παίκτες που έμειναν εκτός τετράδας στα καφενεία.

Η δεινότητα του παίκτη και η φήμη που απέκτησε προσέλκυσε με τα χρόνια και νεότερους επίδοξους παίκτες και πληθώρα θεατών που έπαιρναν ενεργά μέρος στις μάχες σαν σχολιαστές και αβανταδόροι. Τελικά, χωρίς υπερβολή, ο χώρος μπορεί να περιγραφεί καλύτερα σαν χώρος παράδοσης εντατικών μαθημάτων δηλωτής, ξερής και συναφών παιγνίων.

(ΠΗΓΗ: Νίτσος Θεόδωρος, «Όμορφα χρόνια» στο Facebook)