Στην Τρίπολη, κυκλοφορούν πολλά, καθώς λύνουν το πρόβλημα της μετακίνησης στις επαρχιακές πόλεις. Χάρη σε αυτό, δεν μπλέκεις στην κίνηση, δεν αργείς στα ραντεβού, γυμνάζεσαι και απολαμβάνεις βόλτες. Γρήγορα εξελίχθηκε σε άθλημα, αλλά η εμφάνισή του είχε διχάσει τον κόσμο -στην Ελλάδα δεν έτυχε της πιο ένθερμης υποδοχής, καθώς ο κόσμος προτιμούσε τις άμαξες για τις μετακινήσεις του και τα... ποδαράκια του στους γεμάτους λακκούβες χωμάτινους δρόμους.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Αλήθεια» της 29ης Ιανουαρίου 1870, ο βασιλεύς Γεώργιος Α' και ο Παύλος Δαμαλάς, ιατρός και δήμαρχος Πειραιώς, έφεραν τα πρώτα ποδήλατα στην Ελλάδα εκείνη τη χρονιά.

«Όταν εγίνετο εκείνο το περίφημον γνωμικόν που ομιλεί διά τα τρία μεγαλύτερα κακά του κόσμου, βεβαίως το ποδήλατον δεν είχε ακόμη εφευρεθή. Διότι αλλιώς θα ελέγομεν: 

Πυρ, θάλασσα, γυνή, ποδήλατον, κακά τέσσερα. 

Το τελευταίον, μάλιστα, είναι το μεγαλύτερον εκ των ανωτέρω κακών και κατά τους φιλοσόφους (Κοντ σελ. 235, Μπούχνερ σελ. 117, Σοπενάουερ, Die Podylate, σελ.178) αλλά και κατά τους κοινούς θνητούς, ιδίως τους Αθηναίους. Είναι δε κακόν τεράστιον το ποδήλατον, όχι τόσον διά τους μεταχειριζομένους αυτό, οι οποίοι πέφτουν την ημέρα κάθε δύο δευτερόλεπτα, όσον διά τους ατυχείς περιπατητάς των οδών.

Ανέρχεσαι αμέριμνος την οδόν Σταδίου, προσπαθών να διορθώσης το άνθος της μπουτουνιέρας σου ή ρίπτων πλάγια βλέμματα προς τη λατρευτήν κόρην των ονείρων σου, ήτις βαδίζει πλησίον, ή και προσέχων, τέλος, μήπως συναντήσης τον δανειστήν σου... αιφνιδίως αισθάνεσαι κτύπημα εις τα οπίσθια,

ωσάν σύγκρουσιν τρομεράν, και ανατρέπεσαι φαρδύς-πλατύς επάνω εις τα ταχύτατα στρώματα της σκόνης. Τι ήτο; Τίποτε. Το ποδήλατον, το απαλώς βαίνον, ο ανύποπτος και κρύφιος εχθρός, ο ελλοχεύων εις όλας τα γωνίας των αθηναϊκών οδών σου επετέθη και σου κατέστρεψεν, αν όχι άλλο τι, τα ρούχα όμως ασφαλώς». Το δημοσίευμα της εφημερίδας «Σκριπ», από τον Σεπτέμβριο του 1898, περιγράφει τα δεινά που έφερε το ποδήλατο στους αθηναϊκούς δρόμους και περιλαμβάνεται στο λεύκομα του Κυριάκου Ιωσηφίδη με τίτλο « Το ποδήλατο στην Ελλάδα, 1880-2012».

Ο ίδιος σε συνέντευξή του στη lifo.gr ανέφερε: «Τις πρώτες παρουσίες ποδηλάτων τις χρωστάμε είτε στους ξένους που έμεναν εκείνη την εποχή στην Ελλάδα, όπως στην Πάτρα, όπου λόγω του εμπορίου σταφίδας εγκαταστάθηκαν εκεί Άγγλοι έμποροι φέρνοντας μαζί τους τα ποδήλατά τους, είτε σε Έλληνες μετανάστες που επιστρέφοντας στην Ελλάδα για μόνιμη εγκατάσταση έφερναν κι εκείνοι τα δικά τους. Στην αρχή ήταν και λίγο θέμα μόδας, μια προσπάθεια να πλησιάσουμε και να γευτούμε τα αγαθά και τις ανακαλύψεις του έξω κόσμου. Όταν το ποδήλατο πέρασε στα χέρια του ευρέος κοινού, αποτέλεσε βασικό εργαλείο δουλειάς, είτε στην επαρχία είτε στο άστυ, εργαλείο αναψυχής και ψυχαγωγίας. Η τάση αυτή άρχισε όμως να «σβήνει» εξαιτίας της εμφάνισης από τη μια των μηχανοκίνητων οχημάτων (μοτοποδήλατα, μηχανάκια, αυτοκίνητα) και από την άλλη της επέλασης του ποδοσφαίρου».