«Μόλις χώρισα…Διότι και ο χωρισμός, περνάει τις φάσεις του.»

«Μόλις χώρισα…Διότι και ο χωρισμός, περνάει τις φάσεις του.»

Νοέμβριος 08, 2012 - 21:22

«Ο χωρισμός ακολουθεί τις ψυχολογικές και συναισθηματικές διαδικασίες του πένθους. Για να επανέλθει το άτομο που χωρίζει σε φυσιολογική κατάσταση χρειάζεται χρόνος ώστε να πραγματοποιηθούν οι διεργασίες επούλωσης της απώλειας. Όταν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία του χωρισμού τα συναισθήματα του ατόμου προς τον άλλο έχουν κατασταλάξει και η σχέση αποτελεί πλέον παρελθόν. Η πρώην σχέση δεν απασχολεί το άτομο για το παρόν αλλά δεν υπάρχουν ούτε μελλοντικά σχέδια για το άτομο αυτό…» και…ΑΣΕ ΜΑΣ ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ ΜΟΥ!!

Την άκουσα στερεοφωνικά πρωινιάτικα και είπα να το παίξω Τένια Μακρή, στο πιο αδύνατό της και στο πιο σικ της.

Αν ξεκινήσουμε έχοντας στην καούκα μας τη φράση : «όλοι χωρίσαμε (κάποτε) και όλοι πονέσαμε, και επιτέλους, χαλάρωσε, μάνα μου, διότι ούτε η πρώτη, αλλά ούτε και η τελευταία στο σύμπαν είσαι»,τότε όλα θα γίνουν πιο κατανοητά. Κατανοητά είπα, όχι απλά, διότι και ο χωρισμός όπως και το στιφάδο, δεν είναι απλό και ούτε και εύπεπτο.

 

Έχει και ο χωρισμός τις φάσεις του, μη νομίζεις. Και όχι, δεν έχω σπουδάσει Ψυχολογία, απλά έχω Phdστο αμόλημα…

 

Για πάμε σιγούλια-σιγούλια μπας και βγάλουμε άκρη..

 

Phase1: Έεεεελαααα, δεν το πιστεύωωω!!!

 

Κατά την οποία, δεν αντιλαμβάνεσαι τι έχει συμβεί, ή για να το πω καλύτερα, αρνείσαι την κατάσταση και δεν αντιμετωπίζεις το γεγονός. Ποιο γεγονός…? Χ ελόοοου,ότι ο Μήτσος ο λεβέντης ΣΕ ΑΜΟΛΗΣΕ!!(Διότι αν τον έστειλες εσύ, δεν βρίσκω λόγο να εξουθενώνω την φαιά ουσία μου και τον Ο4 σπόνδυλό μου για να σου βρίσκω λύσεις!). Στο θέμα μας. Κλασική αντίδραση της φτυσμένης τύπισσας: το παίζεις χαλαρουίτα, τάχα δεν τρέχει κάστανο, πας για καφέ, πας για δουλειά, και έχεις κόψει παροχή με τον υπόλοιπο κόσμο και…ερθ καλεί Sara..

 

Phase2: Και θέλω να τα σπάσω όλα!! Εναλλακτικά, «Να χαρώ εγώ επίπεδο!!».

 

Υγιέστατη φάση! Ξαφνικά βγαίνεις από την καταστολή, χαμπαριάζεις τι έχει γίνει και «σαν τον Σαμουήλ στο Κούγκι»…ΜΠΟΥΡΛΩΤΟ!!!

Αντιλαμβάνεσαι ότι έχει τελεσιδικήσει το στόρι και στα καλλιστεία της Μις Μιζέρια-Κατίνα, παίρνεις επάξια το στέμμα. Α! Και μια τσιντσιλά μούρλια, δώρο από τον Χουντάλα.

Αν είσαι «κιουρία», θα μείνεις μόνο στην εκτόξευση απειλών τύπου : «θα σου κάνω, θα σου δείξω», αν πάλι είσαι της βαρβακείου, θα επεκταθείς σε ανακαίνιση ναών και παρεκκλησίων, αφού κατεβάσεις εικονίσματα και μανουάλια. Ενδεχομένως να ανακαλύψεις και νέες τάσεις του φενγκ σούι σχετικά με το interiordesignτου σπιτιού σου ( γιατί όχι και του σπιτιού του Μήτσου), και να θρυμματίσεις όλα τα τασάκια CostaBodaκαι StudioΝ24. Εννοείται ότι προηγουμένως έχεις σπάσει τα τηλέφωνα (κατά προτίμηση μεταμεσονύκτιες ώρες), έχεις στείλει όλο το πακέτο προσφοράς σε μηνύματα της What’sUPκαι έχεις κάνει μια οσκαρική ερμηνεία στο ρόλο της Κατερίνας Χέλμη…Μήτσοοοο, μη φύγειιιιιιιις, θα φαρμακωθώώώώ!!

 

Phase3: Ένα Lexotanilβρε παιδιά, και γρήγορα!

Και αφού στο προηγούμενο στάδιο την είδες Λασκαρίνα η μπουρλοτιέρισσα και τραγούδησες αφηνιασμένη Ξύλινα Σπαθιά (που τα θυμήθηκα και φτούνα φτου!),«αδρεναλίνη, κανένας δε θα μείνει…»,ε, κάποτε και εκείνη η ρημάδα η αδρεναλίνη πέφτει και voilà  lamiserie! Κανείς δε θα σε αγαπήσει ποτέ ξανά, δε θα είσαι ποτέ ξανά ευτυχισμένη, θα μείνει στο ράφι δίπλα στη Noisettaμε δυο γατιά Περσίας συντροφιά και τη μάνα σου να σε πρήζει που έμεινες γεροντοκόρη!!! ΜΩΡΗ ΣΥΝΕΛΘΕ!!!!!!!!!

 

Phase4: Ο ΟΗΕ και οι κυανόκρανοι.

 

Κουκλίτσα μου, Okσε παράτησε, Okχώρισες δεν απομπαντάβωσες και συνεπώς αντιλαμβάνεσαι (Αλληλούια!) ότι όλα αυτά που σκέφτεσαι είναι μπαρμπουτσαλιές ολκής και έτσι δεν προχωράς με τη ζωή σου και ότι στα τσακ είσαι να πάρεις πόδι  και από τη δουλειά, γιατί η φάση «η Οδύσσεια μιας χωρισμένης» και η καταθλιψάρα σου, believeme, σε έχουν κάνει αντιπαραγωγική και σπαζαρ@@δω (σόρρυ κιόλας), οπότε αρχίζεις τη διαπραγμάτευση με τον εαυτό σου. Πού έφταιξες, τι έκανες, τι δεν έκανες και …για πάρτο αλλιώς γιατί βρήκες μάντρα.

 

Phase5: Μα σε ξεπέρασα, αλήθεια (?), σε ξεπέρασα!

Και όταν το σώσεις με την αυτοψυχοθεραπεία, και όταν η διαπραγμάτευση τελειώσει, κάποτε ο πόλεμος με τον εαυτό σου, οφείλει να λήξει. Λευκή σημαία το λοιπόν, πλήρης αντίληψη της κατάστασης, αποδοχή της νέας τάξης πραγμάτων (βλ. ο Μήτσος πέθανε, ο Μήτσος πάει) και υιοθέτηση τους statusquo(σαν φεστιβάλ της ΚΝΕ-Οδηγητή ακούγομαι, Βαγγελίστρα μου!).

Θρήνησες, πένθησες, ήπιες, ξαναήπιες, έβρισες, σκόρπισες κατάρες, τις πήρες όλες πίσω, ολοκληρώθηκε το αρχαίο δράμα, η κάθαρση έρχεται… και γκόου του χελ ρε Μήτσο!

 

Βέβαια σανconclusión, φαντάζομαι ότι ο καθένας/ καθεμία διαμορφώνει τις φάσεις προσωπικά και ότι δεν είναι απόλυτα παγιωμένες.

Προσωπικά τους τιμώ και τους κλαίω τους «μακαρίτες» και με παίρνει τέρμινα να ντώσω και ψυχή και μυαλό.

Αυτό όμως που είναι πέραν πάσης αμφιβολίας και έχει διαπιστωθεί και προσωπικά και γενικά και πανανθρώπινα και επιστημονικά  και ό,τι θέτε, είναι ότι κάθε σχέση αρχίζει με χαρά…αλλά τελειώνει με Καρρά…

 

Sara &Mara Co.

 

Tags: