Τα μέλη του Α΄ Δημοτικού Συμβουλίου (communitá) της Τριπολιτσάς στα 1700.
Το 1687, τα βενετικά στρατεύματα, υπό την αρχηγία του στρατηγού Μοροζίνη, ολοκλήρωσαν την εκδίωξη των Οθωμανών από την Πελοπόννησο και άρχισε πια να παγιώνεται η εξουσία των Βενετών στο Μοριά. Ένα από τα μέτρα που εφάρμοσαν οι Βενετοί με σκοπό την διοίκηση της περιοχής αλλά και την προσέλκυση φιλικά διακείμενων προς αυτούς κοινωνικών ομάδων, ήταν η σύσταση τοπικών κοινοτήτων.
Οι Βενετοί, σε σχέση με τους οθωμανούς, ακολούθησαν διαφορετικό νομοθετικό πλαίσιο για την αυτοδιοίκηση των υπόδουλων ρωμιών. Στην οθωμανική αυτοκρατορία τα μέλη της χριστιανικής κοινότητας (millet) συνέρχονταν και εξέλεγαν κατ’ έτος τους αντιπροσώπους τους, οι οποίοι συνήθως τύγχανε να είναι και οι πιο ισχυροί οικονομικά παράγοντες της επαρχίας. Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των κοινοτήτων επιλαμβάνονταν της επίλυσης τοπικών ήσσονος σημασίας προβλημάτων, λειτουργούσαν ως επιδιαιτητές αστικών διαφορών μεταξύ των χριστιανών, και κυρίως, επιμέριζαν τους αναλογούντες φόρους στα χριστιανικά νοικοκυριά. Οι κοινότητες δεν αναγνωρίζονταν από τους οθωμανούς, ως νομικά πρόσωπα, παρά μόνο προσωπικά οι εκάστοτε εκλεγμένοι κοτσαμπάσηδες.
Αντίθετα, στο βενετοκρατούμενο ελληνικό χώρο, οι βενετικές αρχές δεν ακολούθησαν, για την αυτοδιοίκηση των ρωμιών, ανάλογες πολιτικές, αλλά σύστησαν διαφόρων τύπων συμβούλια που, όμως, δεν συγκροτούνταν σε πάνδημη λαϊκή βάση. Τα μέλη των κοινοτήτων αποτελούνταν από άτομα που πληρούσαν προϋποθέσεις και κριτήρια που είχαν προκαθορίσει οι Βενετοί. Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά του τρόπου αυτοδιοίκησης στις τουρκοκρατούμενες και τις βενετοκρατούμενες περιοχές. Η οθωμανική πραγματικότητα, ακολουθώντας και τη βυζαντινή πολιτική παράδοση, έδιδε θεωρητικά τη δυνατότητα σε όλους να μετέχουν των διαδικασιών συμμετοχής στα σώματα αυτοδιοίκησης, ενώ οι Βενετοί, ακολουθώντας τη δυτική πολιτική παράδοση, οργάνωναν την κοινωνία με βάση τις ιεραρχικές αντιλήψεις, την κληρονομικότητα και την διάρθρωση κοινωνικών τάξεων.
Όταν οι Βενετοί κατέλαβαν τον Μοριά το 1687, συνέστησαν τις κοινότητες, όργανα πολιτικής σε κατώτερο πολιτικό επίπεδο. Τα μέλη τους, υπεύθυνα για την επίλυση θεμάτων ήσσονος σημασίας, ήσαν άτομα που είχαν τότε κοινωνικοοικονομική δύναμη, είχαν συνδράμει τους Βενετούς στην προσπάθεια ανάκτησης ή ήσαν πρόσφυγες που είχαν καταφύγει από τουρκοκρατούμενες περιοχές στη νέα κτήση. Επίσης, τύγχανε να γίνονται μέλη των κοινοτήτων είτε με την παρέμβαση επιφανών μελών των κοινοτήτων είτε με την υπόδειξη των Βενετών αξιωματούχων. Σε σύγκριση με την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας, τα μέλη των κοινοτήτων ήταν τώρα πια ισχυρά, όχι μόνο διότι επιμέριζαν τις ποικίλες φορολογικές υποχρεώσεις στους κατοίκους των επαρχιών, αλλά και γιατί αναλάμβαναν κατώτερα αξιώματα, εξαιρούνταν οι ίδιοι των φόρων και των αγγαρειών, και, βέβαια, εξέλεγαν πια τους κατά τόπους επισκόπους και τους μητροπολίτες. Και επιπλέον, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, ότι στη βενετοκρατία δεν υπήρχε ο αντίστοιχος καδής και ο βοεβόδας που σε κατώτερο επαρχιακό επίπεδο αποτελούσαν τον αντίθετο πόλο της τοπικής ισχύος των προεστών.
Η Κοινότητα της Τριπολιτσάς που κάλυπτε τα όρια της επαρχίας συστήθηκε το 1696 και τα μέλη της κατάγονταν από την πόλη της Τρίπολης, ενώ υπήρχαν και ελάχιστοι ξένοι από την Ρούμελη, οι οποίοι είχαν πολεμήσει κατά των Οθωμανών στην Ρούμελη, όπως οι καπεταναίοι Μανής, Γούναρης, Πετρούτσος. Παραθέτουμε παρακάτω τα ονόματα των μελών της Κοινότητας που περιέχονται σε μια απόφαση της Κοινότητας το 1700 για την εκλογή του μεϊντάνη της επαρχίας. Επίσης, σε άλλο έγγραφο της ίδιας χρονιάς καταγράφονται οι ισχυροί επαγγελματίες της πόλης, οι οποίοι ωστόσο δεν ήσαν μέλη του Συμβουλίου, οι αυτοαποκαλούμενοι Ποπολάνοι.
Παρατηρούμε επίσης, πως στα χρόνια αυτά, οικογένεια με το επώνυμο Σέκερη δεν απαντάται στην πόλη, η οικογένεια Κουγιά υπήρχε τότε στην Τρίπολη χωρίς κάποια κοινωνική, οικονομική ισχύ, σε αντίθεση με την οικογένεια Άρβαλη, ενώ θυμίζουμε, όπως είναι γνωστό, πως η μεγάλη οικογένεια Βάρβογλη εγκαταστάθηκε στην Τρίπολη από τις Σέρρες μετά το 1715 και την έλευση των Οθωμανών.
Τα μέλη της Κοινότητας.
Διαμαντής Σπαής, Θανάσης Πετρούτσος, Μήτρος Μεζηλτζής, Στάθης Γούναρης, Αναγνώστης Κολινιάτης, Αθανάσης Κρεντηράς, Δήμος Τακιατζής, Αναγνώστης Κυρήκου, Σωτήρχος Καρώρης, Γεωργάκης Μπογιατζής, Γιάνος Μαυρόλεμος, Μαρίνος Κοντολίας, Παναγιώτης Άρβαλης, Γιάννης Μπεκρής, Παρασκευάς Ρωμανός, Γιάνος Σύρος
Φράγκος Τεριακλής, Γιάννης Καραδήμας, Νίκος Μάνος, Γεώργος Κράσης, Γιάνης Καντηλόρας [Κανδηλώρος], Πανούσης Σπαής, Αναγνώστης Καζαντζής δημόσιος συμβολαιογράφος.
Οι ποπολάνοι της Τρίπολης, από τα ονόματα τους ενίοτε προκύπτει το επάγγελμα τους.
Παναγιώτης Σταματέλος, Κωσταντής Ταμπάκης, Σπηλιώτης Θαλασσινός, Αποστόλης Τραγής, Γιάνος Καρύδης (πολλοί Καρυδαίοι από τότε στου Μπασιάκου), Κασίδος Γιώργος, Πανούσης Παπα Γιάννης, Γιάνος Βούτσος, Γιάννης Παπαστενιτζιώτης, Σωτήρος Πασουμακτσής, Δημήτρης Σταχτιάρης, Αναγνώστης Κοπίτας, Θανάσης Μουρήκος, Φιλιμπούτζης, Παναγιώτης Ταμπατζής, Χαρίτος Πασουμακτσής.
Πηγή:Οδός Αρκαδίας