Λιμποβίσι το χωριό των Κολοκοτρωναίων
Στο ιστορικό και ξακουστό Λιμποβίσι, χωριό των Κολοκοτρωναίων, μπορεί κανείς να φτάσει από τρεις διαφορετικές αλλά εξίσου όμορφες και εντυπωσιακές διαδρομές. Η πρώτη είναι μέσω Χρισοβιτσίου (ασφάλτινη οδός), η δεύτερη στρίβοντας αριστερά στη διασταύρωση που συναντάμε στο 21 χιλιόμετρο της επαρχιακής οδού Τρίπολης –Αλωνίσταινας - Βυτίνας (βατός χωματόδρομος για τα πρώτα χιλιόμετρα που στη συνέχεια γίνεται ασφάλτινος).Ο τρίτος δρόμος προσέγγισης του Λιμποβιτσίου είναι η συνέχει της ασφάλτινης οδού Βυτίνας – Ελάτης. Η διαδρομή και στις τρεις περιπτώσεις περνά από ελατόδασος και είναι εξίσου όμορφη και εντυπωσιακή.
Ακολουθώντας τη χωμάτινη οδό διασχίζουμε βοσκοτόπια τα οποία ειδικά στις αρχές του καλοκαιριού είναι διάσπαρτα από κυψέλες μελισσών για τη συλλογή εκλεκτού ελατίσιου μελιού. Ανηφορίζοντας το τοπίο γίνεται τελείως ορεινό και τα έλατα κυριαρχούν.
Φτάνοντας στη διασταύρωση όπου συναντάμε την ασφάλτινη οδό οι ταμπέλες μας οδηγούν αριστερά στο Αρκουδόρεμα και δεξιά στο Λιμποβίσι.
Το Αρκουδόρεμα, ένα αδούλωτο κεφαλοχώρι που λειτούργησε κατά την Τουρκοκρατία ως καταφύγιο των Ελλήνων, ήταν κατοικημένο μέχρι το 1930-31 -όπως οι τελευταίοι κάτοικοί του Παπαντωνόπουλος και Παπαηλιόπουλος μαρτυρούν - και διοικητικά ανήκε στην Πιάνα. Έως σήμερα σώζονται ερείπια σπιτιών βαθιά μέσα στην ρεματιά καθώς και η όμορφη και καλά αναπαλαιωμένη ομώνυμη βρύση. Το σπουδαιότερο όμως κτίσμα είναι η εξαιρετική εκκλησία της Παναγίας του Αρκουδορέματος (καμαροσκέπαστη, μονόκογχη βασιλική), χτισμένη το 1719, με μοναδικές τοιχογραφίες των Γιώργου και Παναγιώτη Κουλιδά και σπάνιες επιγραφές που ειδικοί αρχαιολόγοι έχουν αναλάβει την προστασία και αξιολόγησή τους.
Η διαδρομή είναι κυριολεκτικά μαγική καθώς τα έλατα σκεπάζουν το δρόμο με τα φυλλώματά τους και κρατούν σκιά στον ταξιδιώτη μέχρι να φτάσει στη βρύση και να ξεδιψάσει με το γάργαρο νερό της.
Επίσης μέσα στα έλατα αλλά σαφώς πιο ανηφορική είναι η διαδρομή για το Λιμποβίσι, το χωριό στο οποίο έζησε η οικογένεια του και ο σπουδαίος στρατηγός, ο μεγάλος αγωνιστής, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Το χωριό εγκαταλείφθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και σήμερα σώζονται μερικά μόνο ερείπια, διάσπαρτα μέσα στο βουνό.
Το 1990, με δωρεά του αύμνηστου Π. Αγγελόπουλου, ανακαινίστηκε με εξαιρετική καλαισθησία, με την ίδια αρχιτεκτονική και διαρρύθμιση (διώροφο, με εσωτερική ξύλινη σκάλα και το τζάκι στον 1ο όροφο) το σπίτι του μεγάλου αρχηγού της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Λειτουργεί ως μουσείο και η σπουδαία προσωπικότητα του «Γέρου του Μοριά» και των αγώνων του κυριαρχεί παντού. Στον προαύλιο χώρο ο επιβλητικός ανδριάντας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ξεχωρίζει με το λευκό μάρμαρο μέσα στο πράσινο και την πέτρα.
Δίπλα μια τεράστια λιθόστρωτη πλατεία με την πέτρινη, παραδοσιακή κρήνη στο κέντρο της, δίνει την αίσθηση πως το μέρος αυτό είναι ακόμη ζωντανό! Απέναντι, ναός αφιερωμένος στο όνομα του Τιμίου Προδρόμου, στέκει στην άκρη του δρόμου αγναντεύοντας τις ελατοσκέπαστες κορυφές του Μαινάλου.
Σ’ αυτόν το υπέροχο τόπο με την τόσο σπουδαία ιστορική αξία πραγματοποιείται κάθε χρόνο στις 28 και 29 Αυγούστου, μεγάλο πανηγύρι στο οποίο τιμάται ο Θ. Κολοκοτρώνης και παραδοσιακή ορχήστρα με χορευτικά συγκροτήματα φροντίζουν για τη διασκέδαση των παρευρισκομένων. Στον ίδιο χώρο πραγματοποιούνται και αθλητικά γεγονότα όπως τα Λιμποβίσια (αγώνες δρόμου 14 χλμ. κάθε δύο χρόνια) καθώς και το Ράλυ Αντίκα Ακρόπολις.
Στην άκρη της πλατείας η Δημοτική Αρχή έχει κατασκευάσει ένα καλαίσθητο κτίριο, σε απόλυτη αρμονία με τον περιβάλλοντα χώρο που προτίθεται να το λειτουργήσει σαν δημοτικό αναψυκτήριο.