Έληξαν στο Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ οι εργασίες της συνόδου της G20 της γνωστής πλέον λέσχης των είκοσι ηγετών των χωρών του πλανήτη με τις ισχυρότερες και αναδυόμενες οικονομίες, με τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Παγκόσμιας Τράπεζας που είναι ανεπίσημα μέλη της, για να επαναλάβουν τη δέσμευσή τους στο να μην αποσυρθούν τα έκτακτα μέτρα στήριξης της παγκόσμιας οικονομίας με την επανεκτύπωση της συνταγής που μειώνει το κοινωνικό κράτος καθώς και να αποφασίσουν για ένα νέο ρόλο της στον έλεγχο του παγκόσμιου οικονομικού μηχανισμού.

Ωστόσο στην ατζέντα της συνόδου δεν υπήρξε θέμα για συζήτηση αναφορικά με τα αίτια που προκάλεσαν την οικονομική κρίση γιατί απλά γνωρίζουν ότι προήλθε από τις δομές και τη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος.
Έτσι στα πλαίσια αυτής της συνόδου οι 20 ηγέτες συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας αρχικομισάριου Μπαρόζο που εκπροσωπούσε το επίσης μέλος της G 20 Ευρωπαϊκή Ένωση, συμφώνησαν και αποφάσισαν :
1) να μεταβληθεί κατά 5% η ισχύς της ψήφου των αναδυόμενων οικονομιών που
διαθέτουν στο (ΔΝΤ), ώστε να αναγνωρισθεί η αυξανόμενη επιρροή όλων στην
παγκόσμια οικονομία
2) να αναληφθεί ηγετικός ρόλος ως προς τον συντονισμό της διεθνούς οικονομίας
3) να εξελιχθεί σ΄ ένα νέο συμβουλευτικό όργανο της διεθνούς οικονομικής
συνεργασίας
4) να περιορισθούν τα υπέρογκα μπόνους των Τραπεζιτών και
5) να καταλήξουν εντός του 2009 σε συμφωνία για το κλίμα του πλανήτη προφανώς
για να φανεί δήθεν η «ευαισθησία» τους στην προστασία του περιβάλλοντος.
Με τις αποφάσεις αυτές η G 20 μετασχηματίζεται σ’ έναν «ειρηνιστικό» ιμπεριαλιστικό οργανισμό που θα απομυζά μέσω των συνεταίρων της ΔΝΤ και Παγκόσμιας Τράπεζας τον εθνικό πλούτο των ασθενέστερων οικονομικά χωρών που θα καταφεύγουν για άντληση κεφαλαίων στα «σαγόνια» τους.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι απέναντι στην G 20 υπάρχει και η άτυπη G των υπόλοιπων χωρών του πλανήτη που αντιμετωπίζουν λόγω της κρίσης έντονα οικονομικά προβλήματα με οδυνηρές επιπτώσεις στις κοινωνικές τους δομές και που καλούνται χωρίς να ευθύνονται να πληρώσουν την κρίση.
Μεταξύ αυτών και η GR που η οικονομία της, με τα τεράστια ελλείμματα του προϋπολογισμού και τη θεαματική αύξηση του Δημόσιου χρέους που δημιουργήθηκαν εξαιτίας της κατακόρυφης πτώσης της παραγωγικότητας, του ελλείμματος ανταγωνιστικότητας, της διαφθοράς, της αδιαφάνειας και της κρίσης του κρατικο-διοικητικού συστήματος, κινδυνεύει (;) με κατάρρευση. Συμπληρωματικά, σύμφωνα με εκτιμήσεις οικονομολόγων που βασίζονται στα παραπάνω στοιχεία –χωρίς να σημαίνει πως τις ασπάζομαι και πως διακατέχομαι από σύνδρομο καταστροφολογίας- και σε συνδυασμό με τις πιέσεις που δέχεται η χώρα μας ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης να πειθαρχήσει σε περίοδο μάλιστα κρίσης στο σύμφωνο σταθερότητας, εκτός από την επιτήρηση της οικονομίας μας από την κομισιόν, πιθανολογείται να τεθεί και κάτω από διεθνή οικονομικό έλεγχο με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη λειτουργία του κοινωνικού κράτους.
Μπροστά σ΄ ένα τέτοιο ενδεχόμενο κίνδυνο, τίθεται το εύλογο ερώτημα στην Ε.Ε που συμμετέχει στον ηγετικό πυρήνα της G 20. Θα προστατεύσει το κράτος-μέλος της από έναν διεθνή οικονομικό έλεγχο; και με ποιο τρόπο;
Η απάντηση που περιμένουμε είναι πως υποχρεούται να το προστατεύσει ακολουθώντας στην πράξη τις ιδρυτικές διακηρύξεις της Ένωσης για συνοχή και ευημερία του Ευρωπαϊκού πληθυσμού, προσφέροντάς του μέσα και τρόπους όπως π.χ η παράταση των δυνατοτήτων ανάκαμψης και αναδιοργάνωσης της οικονομίας του.
Και η παράταση είναι εφικτή αρκεί η νέα Κυβέρνηση να τη διαπραγματευθεί σθεναρά, έτσι ώστε να της δοθεί η δυνατότητα, να μειώνει σταδιακά το δημοσιονομικό έλλειμμα και το Δημόσιο χρέος και παράλληλα να ενισχύει το κράτος πρόνοιας. Στο ερώτημα τώρα από που θα βρεθούν οι αναγκαίοι πόροι. Δεν θα απαριθμήσω τρόπους, αρκεί να αναλογιστούμε μόνο, ότι οι διεθνείς οργανισμοί εκτιμούν πως η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα αγγίζει στα 65 δις ευρώ εκ των οποίων τα 50 καλύπτουν τις ανάγκες του προϋπολογισμού και τα χρέη και τα άλλα 15 κατ’ έτος παραμένουν πλεόνασμα.( περιοδικό ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ. Εκδόσεις Λιβάνη τεύχος 81ο σελίδα 4).

Πηγή:Αρκαδικές Ειδήσεις