Είπε κι έγραψε ο συστηματικός ιστορικός Θουκυδίδης: «Ανδρών αγαθών έργω γενομένων, έργω και δηλούσθαι τας τιμάς». Δηλαδή: τους αγαθούς άνδρες πρέπει να τους τιμούμε έμπρακτα, ανάλογα με το έργο που έχουν προσφέρει. Μιλάει για άνδρες και όχι για γυναίκες, διότι πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια, υπήρχε πλήρης ανδροκρατία. Μιλάει για αγαθούς και όχι για επιφανείς, όπως εσφαλμένα συνηθίζουν πολλοί να το γράφουν. Η λέξη «αγαθός» σήμαινε, τότε, ενάρετος, δημιουργικός, χρήσιμος. Οι σοφοί μας πρόγονοι, επιδίωκαν να διαμορφώσουν «καλούς καγαθούς» πολίτες, δηλ. ψυχικά ευγενικούς, πνευματικά καλλιεργημένους, και σωματικά υγιείς. Η έκπτωση του νοήματος της λέξης «αγαθός», είναι πολύ μεταγενέστερη. Σήμερα, κάθε άνθρωπος που είναι πρόθυμος να προσφέρει στους άλλους ανιδιοτελώς κάποιο καλό, τον λένε αγαθό, αγαθούλη: αφελή, ανόητον, ευκολόπιστον. Κλείνει η ιστορικογλωσσική παρένθεση. Επισημαίνουμε την αιτία αυτής της αναδρομής: τελευταία, έχει προκύψει το πρόβλημα της ονοματοθεσίας του ιδρυθέντος Πανεπιστημίου.

Πολλοί προτείνουν να του δοθεί το όνομα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Άλλοι, του Αλέξανδρου Παπαναστασίου. Οι Αρκάδες, τείνουν να χωριστούν σε δύο παρατάξεις: Τους Κολοκοτρωνικούς και τους Παπαναστασιακούς, και ν’ αρχίσουν τους διαξιφισμούς, τις αντεγκλήσεις και τις λογομαχίες... για να διατηρηθεί η διαχρονικότητα του πατρογονικού ελαττώματος: «το ελληνικόν, αεί ερίζειν και στασιάζειν». Ως απλός Αρκάς συμπολίτης, επιχειρώ να διατυπώσω προσωπική γνώμη, στηριζόμενος σε στοιχεία αντικειμενικά, χωρίς ευνοιοκρατική αντίληψη:
Τι ήταν ο Θ. Κολοκοτρώνης, δεν χρειάζεται να σημειώσουμε. Επιγραμματικά, λέμε: Ήταν ο στρατηλάτης και ο στρατιώτης. Ο επιτελικός και ο πολεμιστής. Ο «θύνων νούς» και ο αγωνιστής. Ο πνευματώδης και ευφυολόγος εμπνευστής. Ο ενάρετος, έντιμος και ανεξίκανος άνθρωπος. Ήταν ο ελευθερωτής της Ελληνικής πατρίδας, από τον βάρβαρο τουρκικό ζυγό. Ηταν ο θρυλικός Γέρος του Μοριά! Του έχουν απονεμηθεί και θα του απονέμονται «εις αεί» εξαιρετικές τιμές, προσιδιάζουσες στη δική του, την εντελώς ξεχωριστή προσωπικότητα και εξέχουσα μοναδική φυσιογνωμία.
Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, ήταν Αρκάς. Καταγωγή από το Λεβίδι και γέννηση στην Τρίπολη. Ήταν πολιτικός. Ήταν δημοκρατικός.Ήταν οραματιστής. Ήταν κοινωνικός αναμορφωτής. Ήταν ο ιδρυτής της Νεοελληνικής Δημοκρατίας. Ήταν ο ριζοσπαστικός Παπαναστάσης.
(Ιδρυτής της αρχαίας Ελληνικής Δημοκρατίας, τον έκτον αιώνα π.χ., ήταν ο Αθηναίος πολιτικός μεταρρυθμιστής, Κλεισθένης. Καθιέρωσε την άμεση Δημοκρατία, πρώτη στον κόσμο, που αποτέλεσε το πρότυπο των παραλλαγών, σε όλες τις χώρες της υφηλίου. Η λέξη έγινε διεθνής και υιοθετήθηκε από όλα τα πολιτεύματα της ανθρωπότητας, τα οποία φιλοδοξούν να αποκαλούνται δημοκρατικά, ανεξάρτητα, αν αυτό αποτελεί ουσιαστική ανταπόκριση στην αλήθεια ή απλό ονομαστικό πρόσχημα. Η Δημοκρατία, έκτοτε, υπέστη πολλές αλλοιώσεις, μετασχηματισμούς, μεταμορφώσεις, νοθεύσεις, βελτιώσεις ή και ολοσχερείς αφανισμούς και καταργήσεις. Αυτά, σε εθνικό, ελληνικό επίπεδο, αλλα και σε παγκόσμιο. Υπήρξαν εποχές που η Δημοκρατία αποθεώθηκε, αφού θεωρήθηκε το ιδεώδες πολίτευμα που εξασφάλιζε ελευθερίες και δικαιώματα στους καταπιεζόμενους λαούς. Όπως υπήρξαν και περιστάσεις, που η λέξη Δημοκρατία προκαλούσε αλλεργία, ταραχή, και μίσος άσπονδο στους απολυταρχικούς, τους μοναρχικούς και αντιλαϊκούς κύκλους, δικούς μας και ξένους. Άκουγαν Δημοκρατία και τους έπιανε των παθών τους ο τάραχος. Στη δύσμοιρη πατρίδα μας, η Δημοκρατία έχει υποστεί απερίγραπτες περιπέτειες, ταλαιπωρίες, προσβολές και κακοποιήσεις από εσωτερικούς συμφεροντολόγους, επαγγελματίες πολιτικούς, μαζί με ξένους υποστηρικτές και δολερούς πάτρωνες).
Στους νεότερους χρόνους, το πρώτο γνήσιο Δημοκρατικό πολίτευμα εγκαθιδρύθηκε στην Ελλάδα, από τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου. Ο αγνός, ο ρηξικέλευθος και εύστροφος Αρκάς Δημοκράτης πολιτικός, εγκαθίδρυσε την καθαρή και ανόθευτη Δημοκρατία, στις 25 Μαρτίου του 1924. Με δραστικές και καρποφόρες ενέργειες του Παπαναστασίου που ήταν τότε, Πρωθυπουργός, η Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων ενέκρινε σχετικό ψήφισμα, από το οποίο μεταφέρουμε εδώ το κυριότερο μέρος: «Η Δ’ Συντακτική των Ελλήνων Συνέλευσις:
1. Κηρύττει οριστικώς έκπτωτον την Δυναστείαν των Γλυξβούργων, στερεί όλα τα μέλη αυτής παντός διακαιώματος διαδοχής επι του θρόνου και της ελληνικής ιθαγενείας και απαγορεύει εις αυτά την εν Ελλάδι διαμονήν.
2. Αποφασίζει να συνταχθεί η Ελλάς εις Δημοκρατίαν κοινοβουλευτικής μορφής, υπο τον όρον εγκρίσεως της αποφάσεως αυτής αμέσως υπο του Λαού, δια Δημοψιφίσματος.
3. Επιτρέπει την αναγκαστικήν απαλλοτρίωσιν εις μέλη της εκπτώτου δυναστείας. Κτήματα περιελθόντα εις μέλη της εκπτώτου δυναστείας εκ δωρεάς του Δημοσίου, Δήμων, Κοινοτήτων ή νομικών προσώπων ή αποκτηθέντα ή κατασκευασθέντα δι’ εθνικών εράνων, περιέρχονται αυτοδικαίως, ανευ ουδεμίας αποζημιώσεως, εις το Δημόσιον.
4. Ο Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης θέλει εξακολουθήσει να εκτελεί, ως μέχρι τούδε, καθήκοντα ρυθμιστού του πολιτεύματος, μέχρι συντάξεως του Δημοκρατικού Χάρτου της Ελλάδος».
Το ψήφισμα υπογράφουν: ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου ως Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου και εννέα Υπουργοί. Ο Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης Κων. Ρακτιβάν, ώρα μία και είκοσι λεπτά το μεσημέρι της 25 Μαρτίου 1924, βγήκε στο προαύλιο της Βουλής και διάβασε το κείμενο στους πολίτες, που είχαν κατακλύσει τον χώρο και τη γύρω περιοχή. Το τέλος, επισφραγίστηκε με χειροκροτήματα και ουρανομήκεις ζητωκραυγές, ενώ το πολυβολείο του Λυκαβηττού χαιρετούσε το λαοφίλητο γεγονός, με εικοσιένα κανονιοβολισμούς. Η εθνική παλιγγενεσία συνδυάστηκε περίτεχνα, με τη λαϊκή αναγέννηση.
Πολλά τα δεινά της Δημοκρατίας, από κείνη την ιστορική μέρα. Οι απειλές από τη φάρα των Γλυξβούργων, δεν έλειψαν ούτε σήμερα. Όμως, με τα μέτρα που πήρε η δημοκρατική πολιτεία, οι μοναρχικές απειλές τερματίζονται οριστικά και αμετάκλητα. Έτσι θέλει να πιστεύει ο ελληνικός λαός.
Στις 17 Δεκεμβρίου 1936, αναχώρησε «δια τας αιωνίους μονάς» στην Εκάλη της Αττικής όπου παρεπιδημούσε, ο μεγάλος Αρκάς πολιτικός, κοινωνιολόγος, νομικός ανθρωπιστή, αναμορφωτής, οραματιστής και πρωτεργάτης μιας δίκαιης κοινωνίας. Ο πατέρας της Νεοελληνικής Δημοκρατίας, Αλέξανδρος Παπαναστασίου.
Το έργο του κολοσσιαίο, πρωτοποριακό, φιλολαϊκό, πατριωτικό, αναγεννητικό, γνήσιο δημοκρατικό, σε καιρούς δύστροπους, αυταρχικούς, κακότροπους και χαλεπούς.
Κορφολογούμε ελάχιστα στοιχεία, από την πολύπλευρη και ανεκτίμητη προσφορά του:
Δεν αγωνίστηκε για να στηρίξει και να αυξήσει τα προνόμια της ολιγαρχίας, αλλά για να ανακουφίσει τον δυναστευόμενο λαό, από την καταπίεση, την εκμετάλλευση, την ανεργία, τη φτώχεια, τη βία, τη δεισιδαιμονία, την αμάθεια, την ιδεοληψία και τον σκοταδισμό.
Δεν θεωρητικολογούσε, ούτε αεροβατούσε. Ήταν καλά προσγειωμένος. Γνώριζε «εξ απαλών ονύχων» την ελληνική πραγματικότητα και πρότεινε συγκεκριμένα μέτρα βελτίωσης της ζωής της αγροτιάς, της εργατιάς, και γενικά των λαϊκών στρωμάτων, που διαβιούσαν σε συνθήκες εξαθλίωσης.
Κι όλα αυτά, όχι με δημαγωγικές πομφολυγώδεις και παραπλανητικές εξαγγελίες αλλά με συγκεκριμένα μέτρα, καλομελετημένα και εφαρμόσιμα. Ως πρωθυπουργός, κήρυξε έκπτωτη την ξενοκίνητη και ξενόδουλη μοναρχία, και εγκαθίδρυσε τη δημοκρατία. Όχι “δημοκρατία” ονομαστική και φαινομενική, αλλά Δημοκρατία ουσιαστική, γνήσια φιλολαϊκή.
Ως βουλευτής και υπουργός, υλοποίησε πολλές από τις ωραίες ιδέες που είχε συμπεριλάβει στο πρόγραμμά του. Βελτίωσε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, καθώς και τις υπηρεσίες των Τ.Τ.Τ. δηλ. τις ταχυδρομικές, τηλεφωνικές και τηλεγραφικές. Ίδρυσε την Αγροτική Τράπεζα, με σκοπό να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα και να λύνονται τα προβλήματα των Αγροτώ, παρά τις λυσσώδεις αντιδράσεις των οργανωμένων κυκλωμάτων.
Βοήθησε αποφασιστικά στην ανοικοδόμηση της Θεσ/νίκης, μετά την καταστρεπτική πυρκαγιά του 1917. Ίδρυσε το εκεί Πανεπιστήμιο και το ονόμασε “Αριστοτέλειο”, για να τιμηθεί ο φιλόσοφος και πανεπιστήμονας Αριστοτέλης, που είχε γεννηθεί στα Στάγειρα της γειτονικής Χαλκιδικής. Και τούτο, παρά τις προτάσεις των Τοπικών παραγόντων να ονομαστεί «Παπαναστάσιο».
Αναδιοργάνωσε τα ΑΕΙ και ειδικότερα το Πολυτεχνείο, το οποίο ανέδειξε σε αξιόλογη, αυτοτελή, ανώτατη σχολή. Προστάτευσε τις καλές τέχνες και τα γράμματα, με συγκεκριμένα μέτρα. Αυτά και πολλά άλλα έπραξε στις περιοδικές και σύντομες κυβερνητικές του αρμοδιότητες, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου. Δεν πρόλαβε να εφαρμόσει τα ευεργετικά μέτρα για τη μητρότητα, τα εξώγαμα παιδιά, τη γυναικεία ψήφο, τις κοινωνικές ασφαλίσει, το οχτάωρο, τη συνταγματική κατοχύρωση του θεσμού της αυτοδιοίκησης, του συνδικαλισμού, των συνεταιρισμών κλπ.
Πίστευε στον εξελικτικό σοσιαλισμό και όχι στην επιβολή κάθε είδους αυταρχικής εξουσίας, που έκλεινε τον κίνδυνο της εκφύλισης.
Οραματίστηκε την παμβαλκανική ένωση και συνεργασία. Υπηρέτησε ως εθελοντής στους Α’ Βαλκανικούς πολέμους. Εργάστηκε επίμονα για την εξασφάλιση της ειρήνης.Ήταν ενάρετος, ανιδιοτελής, άσπιλο, καθαρός σαν κρύσταλλο. Αρκαδικό, πανελλήνιο και παγκόσμιο αγλάισμα .
Όσοι έκαναν τον κόπο να διαβάσουν τα παραπάνω στοιχεία, μπορούν να συμπεράνουν και να κρίνουν, ποιο όνομα ταιριάζει στο ιδρυθέν Πανεπιστήμιο. Εμείς λέμε: ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΟ!

Του Χρυσόστομου Κριμπά

Πηγή:Οδός Αρκαδίας