Οι Ολυμπιονίκες με καταγωγή από την Αρκαδία

Οι Ολυμπιονίκες με καταγωγή από την Αρκαδία

Ιούλιος 30, 2012 - 12:07
3 σχόλια

- Βιογραφικά και διακρίσεις των Αρκάδων Ολυμπιονικών

O Δημήτριος Θανόπουλος, ολυμπιονίκης ελληνορωμαϊκής πάλης (αργυρό - 1984), με καταγωγή από την Στεμνίτσα, ο Μιχάλης Μουρούτσος, oλυμπιονίκης (Τάεκβοντο 2000,2004) από τα Λαγκάδια, ο Δημήτρης Μούγιος από τον Άγιο Πέτρο, αργυρό μετάλλιο στην κωπήλασία το 2008, ο Παναγιώτης Παρασκευόπουλος, από Παλούμπα Γορτυνίας, αργυρό στη Δισκοβολία (1896),  ο Λεωνίδας Πύργος oλυμπιονίκης στην ξιφασκία (χρυσό 1896), ο Ιωάννης Γεωργιάδης από Τρίπολη, τρεις φορές Ολυμπιονίκης στην Ξιφασκία, ο Τηλέμαχος Καράκαλος από ΔημητσάναΟλυμπιονίκης στην Ξιφασκία, ο Χαράλαμπος Ζούρας, ολυμπιονίκης (Ακοντισμός - 1908) από τα Βούρβουρα, Γιώργος Ρουμπάνης από το Στενό, χάλκινος ολυμπιονίκης το 1904 στην δισκοβολία και ο Γιώργος Ρουμπάνης, με καταγωγή από Στεμνίτσα, ολυμπιονίκης στο άλμα επί κοντό το 1956, είναι οι Ολυμπιονίκες με καταγωγή από την Αρκαδία.

Μιχάλης Μουρούτσος

Ο Μιχάλης Μουρούτσος είναι πρωταθλητής του Ταεκβοντό, που αναδείχθηκε Ολυμπιονίκης κατακτώντας χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των 58 κιλών το 2000 και επίσης το 2004 στην Αθήνα, όπου κατέλαβε την 5η θέση. Έγινε μάλιστα ο πρώτος αθλητής (χρονολογικά, καθώς η κατηγορία του διεξήχθη πρώτη στο Σίδνεϊ) που κατέκτησε το πρώτο χρυσό μετάλλιο στο άθλημα αυτό στην Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ο Μιχάλης Μουρούτσος γεννήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου του 1980 στα Λαγκάδια Αρκαδίας και είναι κάτοχος μαύρης ζώνης στο άθλημά του, όπως επίσης και έξι νταν. Ξεκίνησε να ασχολείται με το άθλημα το 1987. Ομάδα του είναι ο Α.Σ. Δάφνης. Έχει βαθμό αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού. Το όνομά του έχει δοθεί τιμητικά στο κλειστό γυμναστήριο του Δήμου Δάφνης.

Παρουσία σε Ολυμπιακούς Αγώνες

2000, Σίδνεϊ: 1ος- Χρυσό μετάλλιο
2004, Αθήνα: 5ος .

Άλλες διεθνείς διακρίσεις

2000, Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα , Πάτρα:1ος- Χρυσό μετάλλιο.
2003, 2005: Παγκόσμιο πρωτάθλημα, 5ος
2005, Πανεπιστημιάδα: 3ος (χάλκινο μετάλλιο).

 

Δημήτρης Θανόπουλος

O ΔHMHTPHΣ ΘΑNOΠOYΛOΣ κατέκτησε στους Oλυμπιακούς αγώνες του Λος αντζελες, το 1984, το αργυρό μετάλλιο στην ελληνορωμαϊκή πάλη στην κατηγορία των 82 κιλών, νικώντας, στην πορεία του προς τον τελικό, ακόμη και τον πανίσχυρο Γιουγκοσλάβο «χρυσό» Oλυμπιονίκη του Mόντρεαλ, Mόμιρ Πέτροβιτς, με 5-1 σημεία. Hταν Παρασκευή, 4 αυγούστου 1984. Στον τελικό, την επομένη, πάλεψε σκληρά για την πρωτιά, αλλά ηττήθηκε από τον Pουμάνο Nτράικα με 3-4.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ: 1984 (2η)

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ: Τρία μετάλλια σε Μεσογειακούς Αγώνες (1979: 3ος, 1983: 2ος, 1987: 3ος). Πρώτος στον στρατό 1983 παγκόσμιο πρωτάθλημα, δεύτερος στο Παγκόσμιο Κύπελλο 1983 κόσμους. Το 1982 ήταν πρώτος στο και το 1984 δεύτερος σε πρωταθλήματα ΕΟΚ. Δέκα φορές Έλληνας πρωταθλητής. Καλύτερος αθλητής της χρονιάς (1984, ελληνική Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου).

Προέρχεται από της οικογένεια της πάλης, δεδομένου ότι τόσο ο πατέρας του και ο αδελφός του ασχολούνται με το άθλημα. Το 1972 πήρε το φυτώριο των Εθνικός Γ.Σ. και το 1974 και το 1975 ασχολήθηκε παράλληλα με τον αθλητισμό. Πολύ λίγοι άνθρωποι πίστευαν στην επιτυχία του, αλλά είχε την αίσθηση και το μοιραζόταν λίγο νωρίτερα με τους φίλους του. Θεωρεί άτυχες στιγμές της καριέρας του αθέμιτου αποκλεισμού του από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980 και του 1988. Μαζί με τον Γιώργο Ρουμπάνη, ήταν ο άνθρωπος που σκέφτηκε και ίδρυσε τον Σύλλογο Ελλήνων Ολυμπιονικών.

Έχει δύο γιους, τον Κωνσταντίνο και ο Ιάσονας.

 

Παναγιώτης Παρασκευόπουλος

Ο Παναγιώτης Παρασκευόπουλος ( Γορτυνία 1875 - Καρουσάδες Κέρκυρας 8 Ιουλίου 1956), ήταν Έλληνας αθλητής του στίβου και της Ποδηλασίας, Πανελληνιονίκης, πρωταθλητής Γαλλίας και Ολυμπιονίκης το 1896.

Σπούδασε ιατρική στην Αθήνα και στο Παρίσι, μικροβιολόγος-επιδημιολόγος, και άσκησε το επάγγελμα του στον Βόλο. Στον Α' παγκόσμιο πόλεμο πήρε μέρος σε μάχες .

Συμμετείχε στους Α' Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 στην Αθήνα, την εποχή εκείνη μάλιστα ήταν φοιτητής της ιατρικής και ήταν δεύτερος στην δισκοβολία με επίδοση 28,95 μ. συμμετείχε και στην ποδηλασία στην κούρσα 12 ωρών όπου τερμάτισε τρίτος. Τότε ήταν αθλητής του Α.Ο. Αθηνών.

Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1900 στο Παρίσι συμμετείχε πάλι στην δισκοβολία όπου ήρθε τέταρτος με επίδοση 34,15 μ. και 5ος στη σφαιροβολία με επίδοση 11,52. Στο Παρίσι λόγω του ότι δεν υπήρχε Ελληνική Ολυμπιακή επιτροπή ακόμα ο Παρασκευόπουλος αλλά και οι υπόλοιποι Έλληνες αθλητές πήγαν με έξοδα των συλλόγων, ο Παρακευόπουλος ήταν αθλητής του Εθνικού Γ.Σ. Αθηνών. Στην Μεσολυμπιάδα του 1906 αγωνίστηκε στην ποδηλασία .

Κατά τις σπουδές του στην Γαλλία συνέχιζε να αγωνίζεται, στο Γαλλικό πρωτάθλημα στίβου κέρδισε δύο χρυσά μετάλλια το 1901 στη δισκοβολία και στην σφαιροβολία. Η ίδια επιτυχία του επαναλήφθηκε και το 1902. Το 1903 ήταν νικητής στη σφαιροβολία στο πανελλήνιο πρωτάθλημα με πανελλήνιο ρεκόρ ενώ 1ος ήταν και το 1904 πάλι στη σφαιροβολία. Απεβίωσε και κηδεύτηκε στις 8 Ιουλίου 1956, στο χωριό της συζύγου του, στους Καρουσάδες.

 

Λεωνίδας Πύργος

Ο Λεωνίδας Πύργος (1871, Μαντινεία) ήταν Έλληνας αθλητής ξιφασκίας. Ήταν ο πρώτος Έλληνας που έλαβε χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς αγώνες της εποχής μας. Ήταν γιος του οπλοδιδάσκαλου Νικολάου Πύργου.
Ο Πύργος κέρδισε στην ξιφασκία μεταξύ οπλοδιδασκάλων των Ολυμπιακών αγώνων του 1896 που διοργανώθηκαν στην Αθήνα. Ο αγώνας έγινε στις 7 Απριλίου στο Ζάππειο μέγαρο με μικρή συμμετοχή κοινού και για τον λόγο αυτό η νίκη του Πύργου δεν έγινε ευρύτερα γνωστή. Εκτός αυτού έλαβε μέρος ο ανταγωνιστής του, ο Γάλλος Ζαν Περονέ που τότε ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής. Ο Πύργος κέρδισε 3:1. Μετά την νίκη, οι Έλληνες θεατές τον πήραν στους ώμους και τον γύριζαν στους δρόμους της Αθήνας πανηγυρίζοντας.
Αργότερα, ο Πύργος έγραψε εγχειρίδια για το άθλημα της ξιφασκίας και υπήρξε εκπαιδευτής.

 

Ιωάννης Γεωργιάδης

Ο Ιωάννης Γεωργιάδης (Τρίπολη 29 Μαρτίου 1874 - Αθήνα 17 Μαΐου 1960) ήταν Έλληνας αθλητής, οπλομάχος, και τρεις φορές Ολυμπιονίκης στην Ξιφασκία.

Ο Γεωργιάδης σπούδασε ιατρική και αργότερα έγινε καθηγητής ιατροδικαστικής και τοξικολογίας στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, εξέδωσε πολλά βιβλία ιατρικής και επιστημονικά συγγράμματα. Ήταν αθλητής της Γυμναστικής Εταιρείας Πατρών και της Αθηναϊκής Λέσχης. Το 1933 με δική του πρωτοβουλία άνοιξε μουσείο Εγκληματολογίας. Νωρίτερα, ίδρυσε το Ανθρωπομετρικό Τμήμα της Αστυνομίας (1909) και το Νεκροτομείο Αθηνών (1912).
Στους Α' Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 στην Αθήνα κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους αγώνες σπαθασκίας φιλάθλων. Το αγώνισμα έγινε στις 8 Απριλίου στο Ζάππειο μέγαρο, συμμετείχαν πέντε αθλητές -δύο ξένοι και τρεις Έλληνες- και αγωνίστηκαν όλοι εναντίον όλων με τον Γεωργιάδη να νικά και τους τέσσερις αντιπάλους του . Συμμετείχε και στους επόμενους Ολυμπιακούς αγώνες του 1900 στο Παρίσι, αλλά αποκλείστηκε από τους κριτές για αντικανονικά χτυπήματα. Ο Γεωργιάδης και πριν τους αγώνες βρισκόταν στην γαλλική πρωτεύουσα, όπου σπούδαζε Ιατρική. Σε διεθνείς αγώνες σπάθης που έγιναν το 1900 στο Παρίσι νίκησε τον Γάλλο ολυμπιονίκη Κοστέ, όπως και το 1901.
Στην Μεσολυμπιάδα του 1906 κατέκτησε άλλα δύο μετάλλια, ένα χρυσό κι ένα αργυρό. Ήταν πρώτος στην σπάθη ενώ ήταν δεύτερος με την εθνική ομάδα οπλομαχίας στο ομαδικό της σπάθης. Ο Ιωάννης Χρυσάφης αναφέρει ότι πριν τους αγώνες το σπαθί του ήταν 10 χρόνια αήττητο , είχε να χάσει δηλαδή 10 χρόνια σε αγώνα .

Τηλέμαχος Καράκαλος

Ο Τηλέμαχος Καράκαλος (Δημητσάνα 1866 - 15 Ιουνίου 1951), ήταν Έλληνας αθλητής της Ξιφασκίας και Ολυμπιονίκης το 1896.
Ήταν αθλητής του Αθηναϊκής λέσχης και πήρε μέρος σε δύο ολυμπιακούς αγώνες. Στους Α' Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 της Αθήνας κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στους αγώνες σπαθασκίας φιλάθλων. Το αγώνισμα έγινε την τέταρτη μέρα των αγώνων στις 8 Απριλίου στο Ζάππειο μέγαρο, συμμετείχαν πέντε αθλητές δύο ξένοι και τρεις Έλληνες, αγωνίστηκαν όλοι εναντίον όλων με τον Καράκαλο να νικά τρεις αντιπάλους αντιπάλους και χάνοντας μόνο από τον Γεωργιάδη που κατέκτησε το χρυσό αήττητος. Στους επόμενους Ολυμπιακούς αγώνες του 1900 στο Παρίσι συμμετείχε πάλι στην σπάθη μαζί με τον Γεωργιάδη αλλά αποκλείστηκαν από τους κριτές για αντικανονικά χτυπήματα. Ο Καράκαλος μετά την επιστροφή του έγραψε βιβλίο Εισαγωγή της γυμναστικής στο στράτευμα, ο ίδιος ήταν αξιωματικός στον στρατό.

 

Δημήτρης Μούγιος

Ο Δημήτρης Μούγιος από τον Άγιο Πέτρο είναι πρωταθλητής της κωπηλασίας, ο οποίος αναδείχθηκε αργυρός Ολυμπιονίκης μαζί με το Βασίλη Πολύμερο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο.

 Γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου του 1981. Στις 17 Αυγούστου του 2008 κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο μαζί με τον Πολύμερο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αγωνιζόμενος στον τελικό του διπλού σκιφ ελαφρών βαρών. Το δίδυμο Πολύμερου- Μούγιου κατέκτησαν και ένα χρυσό μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο Σχινιά, το Σεπτέμβριο του 2008. Η ομάδα των δύο αθλητών (Πολύμερος- Μούγιος) ψηφίστηκε ως κορυφαία ομάδα του 2008 από τον ΠΣΑΤ, το Δεκέμβριο του 2008.

 

Χαράλαμπος Ζούρας

Ο Χαράλαμπος Δ. Ζούρας γεννήθηκε στα Βούρβουρα το έτος 1885 και πέθανε σε ηλικία 87 ετών το έτος 1972.
Το 1908 ο Χαράλαμπος Ζούρας ήταν η αιτία για να ακουστεί το όνομα των Βουρβούρων στα απέραντα της γης αφού αγωνιζόμενος με τα χρώματα του Α. Σ. Βουρβούρων στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου, κατετάγη 4ος Ολυμπιονίκης στο αγώνισμα του Ακοντισμού με βολή στα 48,61 μέτρα. Για την ιστορία, τις τρεις πρώτες θέσεις είχαν καταλάβει: ο Σουηδός Erik Lemming με βολή στα 54,44 μέτρα, ο επίσης Έλληνας Μιχάλης Δώριζας με βολή στα 51,36 μέτρα και ο Νορβηγός Αrne Halse με βολή στα 49,73 μέτρα.

Την ίδια χρονιά ο Χαράλαμπος Ζούρας κατετάγη πρώτος στους πανευρωπαϊκούς αγώνες του που διεξήχθησαν στο Παρίσι στο αγώνισμα του ακοντισμού καταρρίπτοντας μάλιστα το Ολυμπιακό του ρεκόρ.

Δυο χρόνια αργότερα το Μάρτιο του 1910 ο Χαράλαμπος Ζούρας κατέκτησε τη πρώτη θέση στον ακοντισμό και το πένταθλο στους Ελληνοαιγυπτιακούς αγώνες που έγιναν στο Ρον-πουέν της Αλεξάνδρειας. Ιδιαίτερης αναφοράς χρήζει το γεγονός πως κατά τη βράβευση του αθλητή δεν ακούστηκε το όνομα του αλλά η λέξη «Βούρβουρα» καθώς έτσι είχε υποδείξει στου φίλους και συναθλητές του να κάνουν σε περίπτωση που έβγαινε πρώτος.

Στους ίδιους αγώνες το 1912 ο Χαράλαμπος Ζούρας κατέκτησε τη πρώτη θέση στη δισκοβολία και το πένταθλο ενώ κατετάγη δεύτερος στον ακοντισμό και στο λιθάρι.

Ο Χαράλαμπος Ζούρας είχε ακόμα στο ενεργητικό του τρεις πρώτες θέσεις σε πανελλαδικό αυτή τη φορά επίπεδο. Συγκεκριμένα κατετάγη 1ος στους Πανελλήνιους αγώνες του 1908 στο Πένταθλο και στον ακοντισμό και του 1909 επίσης στον ακοντισμό.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο Χαράλαμπος Ζούρας είχε σπουδάσει γιατρός ενώ παντρεύτηκε τη Θωμαή Μετριτίκα από τον Άγιο Ανδρέα Κυνουρίας όπου και απέκτησε μαζί της τέσσερα παιδιά.

 

Νίκος Γεωργαντάς

Ο Νικόλαος Π. Γεωργαντάς (12 Μαρτίου 1878 – 23 Νοεμβρίου 1958) ήταν Έλληνας αθλητής στίβου, ολυμπιονίκης στα αγωνίσματα της λιθοβολίας και της δισκοβολίας. Διακρινόταν και σε άλλα αγωνίσματα ρίψεων, όπως η σφαιροβολία, ο ακοντισμός και η ελληνική δισκοβολία, ενώ συμμετείχε και σε αγώνες διελκυστίνδας. Είχε εντυπωσιακό παράστημα με ύψος 1,85 μ. και βάρος 81 κ.

Ο Γεωργαντάς γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1878[1] στο Στενό Αρκαδίας, που σήμερα είναι πρωτεύουσα του Δήμου Κορυθίου. Αποφοίτησε από το Διδασκαλείο Τριπόλεως και εργάστηκε ως δάσκαλος στο Βόλο[1]. Έλαβε για πρώτη φορά μέρος σε αγώνες στίβου το 1901 με τον Γ. Σ. Βόλου και πρώτευσε στη λιθοβολία, τη δισκοβολία και τη σφαιροβολία. Εν συνεχεία έγινε αθλητής του Πανελληνίου Γ.Σ. Το 1904 είχε καταρρίψει τα πανελλήνια ρεκόρ στη δισκοβολία, λιθοβολία και σφαιροβολία και προκρίθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σεντ Λούις στην πολιτεία Μιζούρι των ΗΠΑ. Εκεί κατάφερε να πάρει το χάλκινο μετάλλιο στη δισκοβολία με 37,68 μ., που αποτελούσε ατομικό του ρεκόρ. Συμμετείχε σε άλλα δύο αγωνίσματα, στη σφαίρα όπου ακυρώθηκε και στη διελκυστίνδα με την εθνική ομάδα, την οποία ουσιαστικά αποτελούσαν αθλητές του Πανελληνίου, η οποία κατετάγη 5η. Ωστόσο, μιας και τότε ήταν ο πιο γνωστός αθλητής στην Ελλάδα, κατηγορήθηκε από μερίδα του τύπου πως επέδειξε αδιαφορία και ότι μπορούσε να πάρει καλύτερη θέση στο δίσκο και μετάλλιο στη σφαίρα. Όμως, ο Πανελλήνιος τον κάλυψε με επίσημη ανακοίνωση.
Το επόμενο έτος εντυπωσίασε στους Θ΄ Πανιώνιους Αγώνες της Σμύρνης, όπου κατέκτησε τρεις πρωτιές στα αγωνίσματα ρίψεων και τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό, την ανώτατη διάκριση του Πανιωνίου Γ.Σ.
Το 1906, στους μεσοολυμπιακούς αγώνες που διεξήχθησαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας, ο Γεωργαντάς κατέκτησε τρία μετάλλια: ένα χρυσό στη λιθοβολία και δυο ασημένια στη δισκοβολία και στην ελληνική δισκοβολία. Σε ηλικία 26 ετών βρισκόταν πλέον στο απόγειο της ακμής του.
Το 1907 στους ΙΑ΄ Πανιώνιους Αγώνες της Σμύρνης κατακτά άλλες δυο πρωτιές σε σφαιροβολία και λιθοβολία. Επίσης, ήρθε δεύτερος στα δύο αγωνίσματα της δισκοβολίας (ελληνική και ελεύθερη), πίσω από το Μιχαήλ Δώριζα. Για τις επιτυχίες του, του απονέμεται το «μετάλλιο του πρωταθλητή».
Το 1908, στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου, παρέλασαν για πρώτη φορά οι σημαίες των χωρών που μετείχαν στους Αγώνες. Στο Νίκο Γεωργαντά έλαχε η τιμή να είναι ο πρώτος Έλληνας σημαιοφόρος των Ολυμπιακών Αγώνων ως χάλκινος Ολυμπιονίκης του 1904. Στον αγωνιστικό τομέα αυτή τη φορά δεν κατάφερε να φέρει μετάλλιο. Μετείχε σε τέσσερα αγωνίσματα ρίψεων: σφαιροβολία, δισκοβολία, ακοντισμό και ελληνική δισκοβολία. Στα τρία πρώτα έμεινε εκτός τελικού, ενώ στην ελληνική δισκοβολία τα πήγε καλύτερα, αφού τερμάτισε 6ος με 33,21 μ.
Το 1909 στους ΙΓ΄ Πανιώνιους Αγώνες παίρνει άλλες δυο πρωτιές στη λιθοβολία και στη δισκοβολία. Ήδη είναι 29 ετών και αυτοί οι αγώνες αποτέλεσαν την τελευταία διάκρισή του.

Το 1921 ο Γεωργαντάς έφυγε στις ΗΠΑ και επέστρεψε στην Ελλάδα πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Ολυμπιονίκης συνέχισε την προσφορά του στον αθλητισμό και μετά την αποχώρησή του από τους στίβους. Από το 1955 ως το 1957 διετέλεσε πρόεδρος του Πανελληνίου Γ. Σ.[1] Ήταν επίσης επίτιμο μέλος του ΣΕΓΑΣ.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Γεωργαντάς τα έζησε στην Αθήνα, όπου πέθανε στις 23 Νοεμβρίου του 1958 σε ηλικία 80 ετών. Η κηδεία του έγινε στο Πρώτο Νεκροταφείο[2].

 

Γιώργος Ρουμπάνης

Γεννήθηκε το 31/07/1929 στην Θεσσαλονίκη και κατάγεται από την Στεμνίτσα Αρκαδίας.

Γιώργος Ρουμπάνης, ένας νεαρός άνδρας σχεδόν 2 μέτρα ψηλός, ήταν ο αθλητής που έληξε τα "πέτρινα χρόνια", και μετά από 44 χρόνια κέρδισε και πάλι ένα μετάλλιο για την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το 1956, έκανε ένα διάλειμα από τις σπουδές του στις ΗΠΑ και πήγε στη Μελβούρνη για να ανταγωνιστεί στο άλμα επί κοντώ. Ένα πραγματικό ταλέντο, με μεγάλη ικανότητα για τον αθλητισμό, έπρεπε να «πολεμά» σκληρά για 8 ώρες στον τελικό της διοργάνωσης που ξεκίνησε στις 11 το πρωί. Έχοντας ατομικό ρεκόρ 4,37, ξεπέρασε τον εαυτό του και με ένα άλμα 4,50 κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο.
Διετέλεσε πρόεδρος του Πανελληνίου Ομίλου. Μαζί με τον Δημήτρη Θανόπουλο ίδρυσε το Σύλλογο Ελλήνων Ολυμπιονικών.
Έχει δύο γιους, τον Βασίλη και Δημήτρη, και μια κόρη, Rosana.

 

Με πληροφορίες από το wikipedia.org, olympionikes.gr, vourvoura.gr


3 Σχόλια

Συγχαρητήρια για την προσπάθεια σας, προκειμένου να ενημερωθούν οι Αρκάδες για την προιστορία τους στον αθλητισμό και μάλιστα σε Ολυμπιακούς Αγώνες, που είναι η σημαντικότερη διοργάνωση στον κόσμο. Νομίζω πώς έχετε λησμονήσει να αναφέρετε τον Νίκο Γεωργαντά από το Στενό Αρκαδίας και τον Γιώργο Ρουμπάνη που κέρδισαν μετάλλια το 1904 και το 1956 αντίστοιχα. Μετά τιμής Σταύρος Κουκάκης

<p> κ. Κουκάκη θα προστεθούν άμεσα και οι 2 ολυμπιονίκες που αναφέρατε. Ευχαριστούμε για την συμμετοχή σας.</p> <p> <strong>ArcadiaPortal.gr</strong></p>

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΕΡΔΟΥΣΗ 4η 3000μ. 9'37"56 (Πανελλήνιο Ρεκόρ) ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΕΩΝ - ΣΙΓΚΑΠΟΥΡΗ 2010