Ο πιο πολυσύχναστος δρόμος της πόλης μας είναι γνωστός με δύο γράμματα: Γιώτα - Βήτα, αφού έχει επικρατήσει να αναφερόμαστε σε αυτόν με το δεύτερο μισό του ονόματός του. Πρόκειται για την πιο εμπορική οδό της πόλης. Σημείο συνάντησης για γνωστούς και φίλους, σημείο όπου σε βλέπουν και βλέπεις τους πάντες. Η οδός αυτή έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα και ξεχωριστή ιστορία.

Η οδός Ανακτόρων ή Κωνσταντίνου ΙΒ', ξεκινούσε από την Πλατεία Αγίου Βασιλείου και κατέληγε στα ερείπια του παλιού ανακτόρου, εξ ου και το πρώτο όνοµά της, οδός Ανακτόρων, στο τέλος του πάρκου, λίγο πριν από τη σηµερινή Λέσχη Αξιωµατικών.

Τα καταστήµατα που στεγάζονταν εκεί ήταν πολυάριθµα και διαφορετικού αντικειµένου. Με τις πληροφορίες που υπάρχουν να είναι περιορισµένες, προσπάθησα να αποτυπώσω όσο γίνεται καλύτερα εκείνη την εποχή. Η οδός Ανακτόρων ήταν ένας δρόµος µε πολλά καταστήµατα και αξίζει να δούµε ποια ήταν.

Αρχίζω την περιήγησή µου ξεκινώντας από την πλατεία Αγίου Βασιλείου και από τη δεξιά πλευρά του δρόµου. Στο σηµείο αυτό υπήρχε ένα ακίνητο έως την οδό Μαντινείας ή Κένεντι το εµπορικό του Μανιάτη µε  ρούχα και κοστούµια πολυτελείας. Οι Αφοί Μανιάτη µετέφεραν αργότερα την επιχείρηση στην Αθήνα και στο συγκεκριµένο µαγαζί άνοιξε το κατάστηµα µε είδη καπνιστού του Χρήστου Αναγνωστόπουλου. Στον όροφο στεγαζόταν το οδοντιατρείο του Φ. Αλιµήση. Ακολουθώντας τη συγκεκριµένη πορεία στην απέναντι γωνία συναντάµε το εµπορικό των Αφών Παγκράτη και Παναγιώτη Κωνσταντόπουλου. Συνεχίζοντας προς την ίδια κατεύθυνση συναντάµε το κατάστηµα ψιλικών Νίκου και Φώτη Αγγελίδη. Στη συνέχεια και γωνία µε την οδό Ορχοµενού, υπήρχε διώροφο  κτίριο ιδιοκτησίας του Σωτήρη Σκανδάλη όπου στεγάζονταν δύο µαγαζιά, το εµπορικό του Κάλλα το οποίο στη συνέχεια έγινε εµπορικό του  Χ. Φλόκου, Λουκά και Σκανδάλη και το  το γνωστό εµπορικό των Αφών Παπαγεωργίου και Παρασκευά Στρίγκου, το οποίο αργότερα έγινε το υποδηµατοποιείο του Γ. Λουκά. Σε αυτά τα µαγαζιά σήµερα λειτουργεί το γνωστό κατάστηµα ηλεκτρικών ειδών Σωτήρη Σκανδάλη. Στο υπόγειο των συγκεκριµένων καταστηµάτων λειτουργούσε η ταβέρνα του Γ. Σπυρόπουλου την οποία συνέχισε ο Νίκος Γιαννούλης. Απέναντι γωνία µε την οδό Ορχοµενού υπήρχε κτίριο ιδιοκτησίας του Ιωάννη Μποτόπουλου µε τρία καταστήµατα.

Το γνωστό καπελάδικο του Σταύρου και µετέπειτα του Αντώνη Λουκά, κολλητά το στιλβωτήριο του Τζιµάστορα Αναστόπουλου (έπειτα από χρόνια στο ίδιο µέρος άνοιξε ο γιος του Νίκος µεγάλος ποδοσφαιριστής και διαιτητής της ΑΕΚ), το ζαχαροπλαστείο Piccadilly το οποίο µετέφερε στην Πλατεία Αγίου Βασιλείου. Στη συνέχεια ήταν το χρυσοχοείο του Βενετσανόπουλου. Όταν γκρεµίστηκε το οίκηµα αυτό, ο Μποτόπουλος έχτισε οικοδοµή µε δυο ορόφους. Στο ισόγειο στη γωνία µε την οδό Ορχοµενού λειτούργησε κατάστηµα ηλεκτρικών ειδών και αντιπροσωπεία της ΙΖΟΛΑ του Γεώργιου Κυριακόπουλου και κολλητά ήταν χρυσοχοείο των Κολλάρα–Αραχωβίτη. Αρχές 20ού αιώνα υπήρχε το οινοπνευµατοποιείο του Όθωνα Αρχιµανδρίτη το οποίο ήρθε ιδιοκτησίας Χρήστου Νούτσου. Στο συγκεκριµένο µέρος υπήρχε το σιγαροδετήριο τσιγάρων µάρκας ΚΕΤ (Καπνοβιοµηχανία Εταιρεία Τριπόλεως) και κατασκεύαζε τα τσιγάρα Negro. Έπειτα όταν έκλεισε η εταιρεία, άνοιξε κατάστηµα Γενικού Εµπορίου το οποίο συνέχισε ο γιος του Γιάννης. Αµέσως µετά γωνία µε την οδό Μαλλιαροπούλου βρισκόταν ένα µονώροφο ακίνητο ιδιοκτησίας Περεντέ. Το κατάστηµα φιλοξενούσε το γνωστό υαλοπωλείο του Κώστα Χρυσανθόπουλου και του γιού=υ του Ηλία. Στο πρώτο όροφο είχε το µικροβιολογικό του εργαστήριο ο Πετρόπουλος. Στο υπόγειο του συγκεκριµένου ακινήτου ήταν η γνωστή ταβέρνα των Ιωάννη και Γεωργίου Περεντέ.

Εδώ τελειώνει η περιήγηση στην δεξιά πλευρά του δρόµου έως την οδό Μαλλιαροπούλου και την Παλιά Αγορά. Επιστρέφουµε πάλι στην πλατεία Αγίου Βασιλείου και ξεκινάµε την περιήγηση από την αριστερή πλευρά.

Στην αριστερή πλευρά του δρόµου στη γωνία ακριβώς, συναντάµε το γνωστό καφενείο «Αι Δύο Υπερηφανοκόρυφοι Λεύκαι» του Ηλία Ελευθερίου. Έπειτα από χρόνια έγινε το γνωστό καφέ «Εθνικόν» του Κ. Ιατρού το όποιο πήραν έπειτα οι Καµαριώτη – Τσαρουχά. Ο πρώτος όροφος του οικήµατος φιλοξένησε  το ραφείο του Δάµη και για λίγα χρόνια είχε το φωτογραφείο του ο Γεώργιος Κοµποχόλης. Όταν ήρθε στα χέρια του Παπαδάκου το έχτισε οικοδοµή και στο ισόγειο εγκατέστησε το φαρµακείο του.

Το διπλανό κτίριο µε την οδό Αγίας Βαρβάρας (28ης Οκτωβρίου) ήταν το φαρµακείο του Μπακόπουλου το οποίο διαδέχτηκε το φαρµακείο του Θεόδωρου Σεχιώτη. Απέναντι γωνία ήταν το κτίριο µε τα πολύ ωραία σκαλιστά µπαλκόνια και τα µαρµάρινα φουρούσια, εκεί στεγαζόταν η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Στη συνέχεια αυτής της διαδροµής ήταν τρία µαγαζάκια διαφορετικών ιδιοκτησιών. Το πρώτο µαγαζάκι ιδιοκτησίας Καλασούντα ως το κατάστηµα ψιλικών των Αφών Αθανασόπουλου και έπειτα του Ιωάννη Καραθανάση, επίσης ψιλικά. Το δεύτερο µαγαζάκι ήταν ιδιοκτησίας Κυριάκου Ντελόπουλου που είχε ο ίδιος κατάστηµα ψιλικών. Και το τρίτο µαγαζάκι ήταν ιδιοκτησίας Παναγιώτη Αναστόπουλου, επίσης µε ψιλικά.

Ακολουθεί το µεγάλο εµπορικό του Μαµάκου. Το συγκεκριµένο κατάστηµα εφοδίαζε σχεδόν τα περισσότερα ραφεία της πόλης µε υλικά. Στο πίσω µέρος επίσης είχε µηχανές µε νέες κοπέλες που έραβαν τις παραγγελίες. Έπειτα από χρόνια άλλαξε ιδιοκτήτη και έγινε το εµπορικό «Ευρωπαία» του Πατσαβού. Δίπλα ακριβός βρισκόταν το οίκηµα ιδιοκτησίας Θάνου Μελή και µετέπειτα Χρήστου Νούτσου. Στο συγκεκριµένο κατάστηµα λειτουργούσε το καλλιτεχνικό φωτογραφικό στούντιο του Μηνά Σαλαπάτα. Όταν έφυγε ο Μηνάς Σαλαπάτας έγινε το εµπορικό του Β. Φλώκου. Στο παρελθόν αυτής της νοσταλγικής διαδροµής συναντάµε τρία καταστήµατα έως την οδό Μαλλιαροπούλου, ιδιοκτησίας Σιέτα. Το πρώτο ήταν το γνωστό υαλοπωλείο και πώλησης κορνιζών των Αφών Γιαγιάννου. Στο συγκεκριµένο κατάστηµα υπήρχε µια σούδα στο πλάι και στο µέσα µέρος είχε εγκαταστήσει ο Γεώργιος Κοµποχόλης το φωτογραφικό του στούντιο.

Έπειτα από χρόνια στο συγκεκριµένο κατάστηµα ήρθε ο Χαραλάς µε υποδήµατα. Κολλητά ήταν το στιλβωτήριο των Αφών Λουµπαρδιά το οποίο διαδέχτηκε το κατάστηµα νεωτερισµών του Ι. Καραθανάση. Συνεχίζοντας την πορεία και στην γωνία µε  την οδό Μαλλιαροπούλου συναντάµε το εµπορικό «Βιενέζικο» των Αφών Νικολόπουλου. Έπειτα από χρόνια έγινε το γνωστό υποδηµατοποιείο των Αφών Γλίνου. Στο υπόγειο του συγκεκριµένου καταστήµατος υπήρχε το γνωστό εστιατόριο του Πάνου Μητσιανά (µεγάλος φιλάνθρωπος) και µετέπειτα του Δηµήτρη Γαλιώτου επίσης εστιατόριο πολυτελείας.
  
Έτσι τελειώνει η µικρή περιήγηση έως την οδό Μαλλιαροπούλου και την πλατεία Μαλλιαροπούλου ή Παλιά Αγορά. Θα αναφέρουµε σε άλλα άρθρα και για τα δύο κτίρια.

Αρχίζουµε την περιήγηση στην δεξιά πλευρά του δρόµου.

Στην γωνία µε την οδό Σπετσεροπούλου ήταν ένα µονώροφο οίκηµα µε κατάστηµα στο ισόγειο. Ήταν το γνωστό βιβλιοπωλείο «Αθηνά» του Διονύση Αντωνόπουλου το οποίο έπειτα το γνωστό ζαχαροπλαστείο «Αστόρια» των Αφών Ασσιούρα. Μάλιστα στη συγκεκριµένη γωνία υπήρχε µια υπόγεια σκάλα που οδηγούσε στην ταβέρνα του Βασίλη Σταυρόπουλου. Όταν γκρεµίστηκε το οίκηµα αυτό κτίστηκε µια οικοδοµή µε τρία καταστήµατα και ορόφους. Στη γωνία µε την οδο Σπετσεροπούλου ήταν το κατάστηµα τσαντών του Βενετσανόπουλου και κολλητά το ραφείο του Ι. Ζούζουλα το οποίο έγινε µετά φαρµακείο της Παναγιώτας Αργυροπούλου. Το τρίτο µαγαζί ήταν αρχικά το χρυσοχοείο του Δάινερ και κατόπιν του Θ. Παπούλια τον οποίο διαδέχτηκε ο Β. Μπαντούνας.

Στη συνέχεια αυτής της διαδροµής συναντάµε οίκηµα ιδιοκτησίας του οδοντιάτρου Αποστολόπουλου. Για ένα διάστηµα εκεί στεγάστηκε το χρυσοχοείο του Γεωργίου Χατζή. Παρακάτω συναντάµε ένα οίκηµα µε δύο καταστήµατα, το µπακάλικο των Ιωάννη Σούµα και Ιωάννη Ταγκλή και το καθαριστήριο ρούχων του Δανιγγέλη. Τα δύο προηγούµενα µαγαζιά έγιναν το εµπορικό «Η Φτωχοµάνα» του Παναγόπουλου. Στη συνέχεια συναντάµε το διώροφο νεοκλασικό ιδιοκτησίας Σκουντριάνου. Στο ισόγειο υπήρχε  το κουρείο του Χ. Κωνσταντόπουλου το οποίο διαδέχτηκε το βιβλιοπωλείο του Αθανασόπουλου και στο υπόγειο η ταβέρνα του «πάρε και έλα», του Αθανάσιου Κούρου. Για ένα φεγγάρι είχε στεγαστεί ο Β. Ζούζουλας µε το κατάστηµα κορνιζών.
Όταν εκεί χτίστηκε οικοδοµή, στο ισόγειο στέγασε ο Ιωάννης Ζούζουλας το εµπορικό του κατάστηµα µε ρούχα πολυτελείας και κουστούµια.

Κολλητά ήταν το φωτογραφείο του Αναστασιάδη το οποίο διαδέχτηκαν δυο καταστήµατα. Στη  δεξιά πλευρά το κατάστηµα εσωρούχων η «Σία» και δεξιά το «Vallentino» των Παρνασά και Τσιώλη. Για λίγα χρόνια στεγάστηκε η σχολή οδηγών του Γιόβα.

Στη συνέχεια έως την οδό Δαρειώτου υπήρχαν δύο καταστήµατα. Το πρώτο ήταν το υποδηµατοποιείο των Αφών Ξύδη. Στη δεξιά πλευρά του καταστήµατος υπήρχε µια σκάλα. Η σκάλα οδηγούσε στην ταβέρνα «Τα Αηδόνια» των Βασίλη Σταυρόπουλου και Κώστα Γλίνου. Στο επόµενο κατάστηµα γωνία µε την οδό Δαρειώτου ήταν το υαλοπωλείο των Κοµποχόλη και Μουργελά. Εδώ τελειώνει και η περιήγηση στη δεξιά πλευρά του δρόµου έως την οδό Δαρειώτου και αρχίζουµε την περιήγηση στην αριστερή πλευρά.

Αρχίζοντας πάλι από την αριστερή πλευρά του δρόµου και µετά το Μαλλιαροπούλειο Θέατρο ήταν η οδός Σπετσεροπούλου. Στη συγκεκριµένη γωνία ήταν το κατάστηµα γενικού εµπορίου «Η Κυψέλη» του Μιχάλη Τσουτσάνη.

Για λίγα χρόνια στο ίδιο µέρος είχε µεταφέρει το φαρµακείο του ο Θεόδωρος Σεχιώτης πριν πάει στο γνωστό µέρος που ξέρουµε όλοι (ΙΒ και 28ης Οκτωβρίου). Κλείνοντας ο Σεχιώτης, άνοιξε ο Ιωάννης Καραθανάσης κατάστηµα νεωτερισμών.

Στη συγκεκριµένη γωνία υπήρχε υπόγεια είσοδος που οδηγούσε στη Λέσχη Χωροφυλακής.

Συνεχίζοντας την περιήγηση, στην αριστερή πλευρά του δρόµου ήταν το βιβλιοπωλείο των Αφών Νίκου και Ανδρέα Παπαναστασίου. Μετά τον χωρισµό τους µε τον Διονύση Αντωνόπουλο, άνοιξαν στην θέση όπου είναι το σηµερινό βιβλιοπωλείο (µετά την εκτέλεσή τους, στον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο συνέχισαν τα αδέρφια τους, Κώστας και Πανάγος) όπου στο τέλος έµεινε ο Κώστας. Στη συνέχεια ήταν το κατάστηµα υδραυλικών του Κώστα Κολώκα  όπου προηγουμένως στεγαζόταν το χρυσοχοείο των Αφών Βενετσνόπουλου και δίπλα το εµπορικό  των Αφών Ιωάννη και Πέτρου  Βενετσανόπουλου το οποίο µετά από χρόνια έγινε το ψητοπωλείο  του Κωτσόβελου.

Ακολουθεί το κατάστηµα υδραυλικών του Ρουµελιώτη. Δίπλα ήταν το γνωστό ζαχαροπλαστείο «Κρίνος» των Κολιόπουλου και Μιχαλόπουλου το οποίο διαδέχτηκε η Λέσχη Χωροφυλακής. Προτού γίνει  η λέσχη είχε στεγαστεί η κουβερτοποιεία των Αφών Παπανικολάου.

Κλείνοντας η λέσχη έγινε το µεγάλο εµπορικό «Όσκαρ» των Διακουµάκου - Κοττή - Θεοδωσόπουλου. Όταν το κατάστημα μετακόμισε, ο Σπύρος Μποβέτας µε το υποδηµατοποιείο / κατάστημα υποδηµάτων. Κολλητά ήταν το υποδηµατοποιείο των Τζαβάρα και Τσιώλη. Κλείνοντας άνοιξαν τα ηλεκτρικά είδη οι Μαρινόπουλος και Πετρόπουλος (µετακοµίζοντας από την Παλιά Αγορά όταν γκρεµίστηκε). Στη συµβολή του δρόµου µε την οδό Δαρειώτου βρισκόταν το φανελοποιείο του Ντελόπουλου. Όταν έκλεισε το φανελοποιείο, έπειτα από χρόνια γκρεµίστηκε το παλιό κτήριο και κτίστηκε µοντέρνα οικοδοµή µε ένα µεγάλο κατάστηµα.  Ήταν το γνωστό εµπορικό «Αθηναία» των Μαντζώρη - Καράµπελα.

Τελειώνοντας την περιήγηση στην αριστερή πλευρά του δρόµου έως την οδό Δαρειώτου ,ξεκινάµε την δεξιά πλευρά του δρόµου από την οδό Δαρειώτου ως την οδό Δεληγιάννη.

Στη γωνία ακριβώς µε την οδό Δαρειώτου συναντάµε το διώροφο νεοκλασικό του ακαδηµαϊκού Γεωργίου Βλάχου. Στον πρώτο όροφο ήταν η οικία του. Στο ισόγειο υπήρχαν δύο καταστήµατα. Το πρώτο ήταν το µπακάλικο του Παναγόπουλου ,το οποίο διαδέχτηκε στη συνέχεια ο Καγιαννάς. Ο Καγιαννάς πουλούσε ακόµα κοτόπουλα και κιµά. Το δεύτερο κατάστηµα ήταν το επιπλάδικο του Ζούζουλα, στο οποίο αργότερα άνοιξε το εµπορικό του ο Βυτηνάρος.

Όταν γκρεµίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του '70, χτίστηκε οικοδοµή µε γραφεία και τρία καταστήµατα στο ισόγειο. Στη γωνία ακριβώς άνοιξε η Ελένη Δραβίλα το φαρµακείο της. Κολλητά ήταν το ραφείο του Μπιράτση. Δίπλα ακριβώς ήταν το χρυσοχοείο των αδερφών Δουβή.

Στη συνέχεια βλέπουµε το στιλβωτήριο του Κώστα Γκρίτζαλη. Έπειτα από χρόνια στο ίδιο µέρος άνοιξε το εµπορικό του «Τίµου».

Κολλητά ήταν το εµπορικό του Τουρνά (πατέρας του γνωστού τραγουδιστή). Για ένα φεγγάρι στο ίδιο µέρος άνοιξε ο Πάτσιος κατάστηµα µε λευκά είδη. Όταν έκλεισε το κατάστηµα άνοιξε ο Κώστας Ταλούµης κατάστηµα δίσκων και το πρώτο video club στην πόλη µε το όνοµα «Τέχνη». Σε αυτό συµµετείχε και ο Θοδωρής Ταλούµης. Ήταν η εποχή των κασετών 8-track, των µποµπίνων, των µποµπινοφώνων, της κασέτας και του βινυλίου.

Ακολούθως συναντάµε το φερετροποιείο του Τσακαλέκα, το οποίο διαδέχτηκε το χρυσοχοείο του Στέλιου Παρασκευόπουλου.

Κολλητά ήταν ένας κήπος µε ένα σπίτι,στη γωνία µε την οδό Δεληγιάννη. Ανήκε  στις αδερφές Μεταξά, ράφτρες το επάγγελµα. Στο ισόγειο ήταν για λίγα χρόνια το ραφείο του Ρουµελιώτη. Όταν το πήρε ο Σταθάκης το 1955 το οικοδόµησε. Στους ορόφους είχε γραφεία και στο ισόγειο είχε καταστήµατα. Η σειρά των καταστηµάτων ήταν η παρακάτω. Στην αρχή το επιπλάδικο του Ζούζουλα (µεταφέρθηκε από το προηγούµενο µέρος) το οποίο όταν έκλεισε  ήρθε ο Πασχαλίδης και άνοιξε το φωτογραφικό του στούντιο. Ακολουθεί το τσαγκάρικο του Γ. Ροϊνιώτη το οποίο διαδέχτηκε το γνωστό ζαχαροπλαστείο «Παράδεισος» του Μανωλόπουλου, µε ειδικότητα τις νόστιµες «πουτίγκες». Μάλιστα είχε και λίγα τραπεζάκια στο πεζοδρόµιο το καλοκαίρι. Στη συνέχεια ήταν το ηλεκτρολογείο του Δ. Γεωργίου. Όταν έκλεισε το  συγκεκριµένο κατάστηµα, ήρθε και άνοιξε πάλι ηλεκτρολογείο ο Ευάγγελος Λύγκρης. Στη γωνία ακριβώς µε την οδό Δεληγιάννη ήταν το κουρείο του Σαράντου Κυρήµη.

Εδώ τελειώνει η δεξιά πλευρά του δρόµου έως την οδό Δεληγιάννη και αρχίζουµε την αριστερή πλευρά του δρόµου από τη Δαρειώτου έως την οδό Δεληγιάννη. Ξεκινώντας από την αριστερή πλευρά του δρόµου µε την οδό Δαρειώτου συναντάµε το επιβλητικό κτήριο του Παλαιού ∆ηµαρχείου της πόλης µας.

Στη συνέχεια είναι το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Αυτό  ήταν αρχικά χάνι του πασά όπου εκεί βρέθηκε η εικόνα της .
Ακολουθεί ένα κτίριο µε τρία µαγαζιά ιδιοκτησίας του μαθηµατικού Λεβέντη. Το πρώτο κολλητά στην εκκλησία ήταν το ζαχαροπλαστείο Αδερφών Κατσίγιαννη, το οποίο πήρε στη συνέχεια ο Τακουνάκος και άνοιξε ραφείο, τον οποίο διαδέχτηκε ο Κούνας  και τέλος έγινε το κατάστηµα νυφικών Γ. Μπουρλόκα.

Δίπλα βρισκόταν το ραφείο του Παναγόπουλου. Όταν έκλεισε, άνοιξε για κάποια χρόνια ραφείο ο Μαµάκος (ανιψιός των Αδερφών Μαµάκου, µεγάλο εµπορικό και ραφείο). Στο ίδιο µέρος άνοιξε έπειτα το στραγαλάδικό του ο Ματοσιάν. Στη γωνία µε την οδό Δεληγιάννη ήταν στιλβωτήριο και στη συνέχεια το διαδέχτηκε το χρυσοχοείο του Σταµατόπουλου.

Στη συγκεκριµένη γωνία ακριβώς υπήρχε ένα περίπτερο το οποίο είχε ο Κώστας Φραγκολιάς (πατέρας του Λάκη – Ο Λάκης ήταν µεγάλος ποδοσφαιριστής στον Αστέρα Τρίπολης). 
   
Εδώ τελειώνει η περιήγηση και της αριστερής πλευράς του δρόµου έως την οδό Δεληγιάννη.
Ξεκινάµε την περιήγηση στην δεξιά πλευρά του δρόµου από την οδό Δεληγιάννη έως την οδό Δηµητρακοπούλου.

Στη γωνία µε την οδό Δεληγιάννη συναντάµε το ξενοδοχείο Ανακτορικόν του Ροϊνιώτη. Το ξενοδοχείο κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1930. Ήταν πολυτελείας ξενοδοχείο και στο ισόγειο υπήρχαν καταστήµατα.

Στη γωνία µε την οδό Δεληγιάννη αρχικά ήταν το καφενείο «Το Μέγα Αµερικάνικον» του Κ. Ιατρού. Στο πίσω µέρος του καφενείου υπήρχε µια µικρή αίθουσα που παιζόταν κινηµατογράφος.
 
Έπειτα από χρόνια στο ίδιο µέρος άνοιξε η κινηµατογραφική αίθουσα «Αύρα» των Αδερφών Μαυρόγιαννη και Αδερφών Χωµατά, το οποίο µετά κατά σειρά ανέλαβαν οι Βασίλης Μπινιάρης και Κώστας Αγγελόπουλος.. Όταν έκλεισε η «Αύρα» άνοιξε το κατάστηµα υποδηµάτων ο Ζωγράφος, το οποίο συνέχισε ο Χαράλαµπος (Μπάµπης) Βλάσης. Κολλητά υπήρχε ένα µαγαζί που ήταν χωρισµένο στα δύο. Το µισό ήταν η συνέχεια του προθάλαµου του σινέ «Αύρα» και το υπόλοιπο είχε ο ∆ηµοσθένης Ροϊνιώτης αντιπροσωπεία όπλων κυνηγιού Beretta. Έπειτα από χρόνια άνοιξε εκεί το γνωστό κατάστηµα νυφικών «Μπαµπίνα» του Κώστα Καρώνη.

Επόµενο µαγαζί ήταν το ζαχαροπλαστείο των αδερφών Κατσίγιαννη. Όταν αυτοί  το έκλεισαν, άνοιξε πάλι  ζαχαροπλαστείο ο Κολλιόπουλος και µετά από αυτόν οι αδερφοί Σωτηρόπουλοι, επίσης ζαχαροπλαστείο.

Στη συνέχεια ήταν το φωτογραφείο του Παυλή, το οποίο διαδέχτηκε το ραφείο του Γλίνου, µε τελευταίο το καλλιτεχνικό φωτογραφείο του Σαλαπάτα. Στο υπόγειο αυτού του καταστήµατος  ήταν το κατάστηµα υδραυλικών των αδερφών Π. και Δ. Βερβερνιώτη. Δίπλα ακριβώς ήταν η είσοδος του ξενοδοχείου Ανακτορικόν.

Έπειτα από την είσοδο ήταν ένα ποδηλατάδικο, το οποίο διαδέχτηκε το ζαχαροπλαστείο του Δηµητρακά. Επόµενο µαγαζί ήταν το επιπλάδικο των Χρήστο και Κυριάκου Θανούκου. Στο ίδιο µαγαζί έπειτα από χρόνια είχε ανοίξει την αντιπροσωπεία αυτοκινήτων Audi – Nsu ο Οικονοµόπουλος και αργότερα κατάστηµα είδη κυνηγίου των Σόσολη και Ροϊνιώτη.

Κολλητά ήταν το χρυσοχοείο των αδελφών Πολυχρόνη, Βασίλη και Στέλιου Παρασκευόπουλου. Στο ίδιο µέρος έπειτα άνοιξε ο Αθ. Ζούζουλας κατάστηµα επίπλων. Για ένα φεγγάρι εκεί είχε στεγαστεί και το ηλεκτρολογείο του Νεοκλή Φιλιππόπουλου.

Στη συνέχεια της διαδροµής συναντάµε το στραγαλάδικο του Σταυρόπουλου. Κολλητά ήταν το επιπλάδικο του Ζούζουλα και έπειτα το στραγαλάδικο του Καραµπετιάν. Όταν έκλεισε το στραγαλάδικο άνοιξε κατάστηµα µε µπιλιάρδα αρχικά µε  ιδιοκτήτη το Μπουρτζουκλή και έπειτα το Γιώργο Μπακατσέλο.

Στη συνέχεια υπήρχε ένα νεοκλασικό διώροφο ιδιοκτησία Χωµατά. Υπήρχαν τρία καταστήµατα στο ισόγειο. Το πρώτο, τα νυφικά του Κώστα Καρώνη η «Μπαµπίνα». Κολλητά ήταν το κατάστηµα δίσκων η «Τέχνη» των Ταλούµη και Τσαµπλάκου. Γωνία ήταν το ποδηλατάδικο του Φαρφαρά. Στον πρώτο όροφο για κάποια χρόνια είχαν στεγαστεί τα τρία Τ (ΤΤΤ).

Όταν το πήρε προίκα ο Οικονοµόπουλος ,το έκτισε πολυκατοικία µε καταστήµατα στο ισόγειο ,τα οποία ήταν η αντιπροσωπία αυτοκινήτων «Ρενό» του Τρύφωνα Θεοφιλόπουλου, στη συνέχεια  ένα µαγαζί µε κλωστές και µαλλιά και στη γωνία το βιβλιοπωλείο «Λαϊκό». Απέναντι γωνία, στην ίδια πλευρά, είναι ο κήπος του Δικαστικού Μεγάρου. Προς το τέλος του κήπου στη γωνία µε την οδό Δηµητρακοπούλου υπήρχαν δύο οικήµατα. Το πρώτο ήταν ένα µονώροφο κτίριο, όπου στο ισόγειο ήταν το παντοπωλείο και τυροκοµικά προϊόντα του Β. Παπαντωνίου και στον όροφο στεγαζόταν η οικία του. Στη γωνία µε την οδό Οικονοµίδου ήταν ένα οίκηµα όπου στεγαζόταν το καροποιείο του Γιάννη Καγιαννά.

Εδώ τελειώνει η περιήγηση της δεξιά πλευρά του δρόµου έως την οδό Οικονοµίδου. Αρχίζοντας από την αριστερή πλευρά του δρόµου της οδού Ανακτόρων – Κωνσταντίνου ΙΒ' µε την οδό Δεληγιάννη βλέπουµε ένα διώροφο κτίριο ιδιοκτησίας Μπακόπουλου (φαρµακοποιού). 

Στο ισόγειο υπήρχαν τρία  καταστήµατα. Στη γωνία ακριβώς ήταν το κουρείο του Σαράντου Παπαδόπουλου. Κολλητά ήταν το τσαγκάρικο του Νάτση. Μετά από χρόνια εκεί στεγάστηκε ο κυνηγετικός σύλλογος µε πρόεδρο τον Δηµοσθένη Ροινιώτη. Δίπλα ήταν το ηλεκτρολογείο του Γιαννόπουλου. Για λίγα χρόνια στο συγκεκριµένο κατάστηµα ήταν µια µανταρίστρα και καλτσοπλέκτρα, η Δήµητρα.

Έπειτα ήταν ένα οίκηµα ιδιοκτησίας Κατσουλάτου. Στο µέρος αυτό στις αρχές του 20ού αιώνα λειτουργούσε χάνι. Έπειτα όταν έκλεισε το χάνι άνοιξαν καταστήµατα. Το ποδηλατάδικο του Γεωργαλή το οποίο όταν έκλεισε έγινε το ψητοπωλείο η «Τέρψη» του Κοττή, το οποίο ανέλαβε έπειτα ο Πέτρος Καλογερόπουλος. Κολλητά ήταν το µπακάλικο και οπωροπωλείο του Μπουντρούκα. Έπειτα ήταν το ραφείο του Κοράκη.

Επόµενο οίκηµα ήταν ιδιοκτησίας Αναγνωστόπουλου. Στο ισόγειο υπήρχαν τρία καταστήµατα και στον πρώτο όροφο στεγαζόταν η οικία του. Στα µαγαζιά κατά σειρά ήταν το λουλουδάδικο του Θάνου Αντωνόπουλου. Στο υπόγειο ήταν το ξυλουργείο του Μποσινάκη. Κολλητά ήταν το παπλωµατάδικο του Χάρη Αναγνωστόπουλου. Όταν έκλεισε το παπλωµατάδικο άνοιξαν οι αφοί Κουµούτσου αντιπροσωπεία ,τα γάλατα Νουνού. Μετά από χρόνια στο ίδιο µέρος οι ίδιοι  άνοιξαν το κατάστηµα «Costa Boda». Στη συνέχεια ήταν η είσοδος της οικίας. Κολλητά ήταν το µπιλιαρδάδικο του Καπερώνη και έπειτα του Χάρµπα. Στο ίδιο µέρος άνοιξαν έπειτα το µοντέρνο κατάστηµα ρούχων «Salon Elise» οι Γ. Κουµούτσος, Γιάννης Οικονοµόπουλος και Β. Σιναδινός.

Έπειτα υπήρχε ένα οίκηµα έως τη γωνία µε την οδό Δηµητρακοπούλου ιδιοκτησίας Γεωργίου Κ. Τούντα και µετέπειτα Καρούτζου. Στο συγκεκριµένο κατάστηµα είχε ο Τούντας το εργαστήριο ζαχαρωδών και κουφέτων και στον πάνω όροφο ήταν η οικία του . Έπειτα από χρόνια στο ίδιο µέρος άνοιξε το µπακάλικο του Παπαδόγιαννη.

Εδώ τελειώνει η περιήγηση της αριστερής πλευράς του δρόµου έως την οδό Δηµητρακοπούλου. Αρχίζουµε από τη ίδια πλευρά την περιήγηση έως την οδό Οικονοµίδου.

Στη γωνία µε την οδό Δηµητρακοπούλου ήταν ένα οίκηµα ιδιοκτησίας Β. Περδίου. Στον όροφο στεγαζόταν η οικία του και στο ισόγειο ήταν το κατάστηµα ηλεκτρικών ειδών και αντιπροσωπεία «ΙΖΟΛΑ» των αδερφών  Κυριακόπουλου. Στο ίδιο µέρος άνοιξε το γνωστό ανθοπωλείο «Μιμόζα» του Μοσχόπουλου. Στη συνέχεα ήταν τα δικηγορικά γραφεία του Σχίζα και Ταγκλή. Στο ίδιο µέρος άνοιξε ο Παναγιώτης (Τάκης) Παπαντωνίου την αντιπροσωπεία αυτοκινήτων OPEL –VALBURG-FIAT MORRIS MARINA και πωλήσεις Τρακτέρ (ο Τάκης Παπαντωνίου είχε και δεύτερο κατάστηµα µε αυτοκίνητα 28ης Οκτωβρίου 10) και κολλητά το  δικηγορικό γραφείο του Αναστάσιου Σεχιώτη. Στη συνέχεια στο µπροστινό µέρος βλέπουµε ένα οίκηµα µε κήπο, ιδιοκτησίας Αναστασίου και Θεόδωρου Σεχιώτη. Το συγκεκριµένο οικόπεδο στο πίσω µέρος έκανε Γ και έβγαινε στην οδό Οικονοµίδου όπου είναι και η οικία Σεχιώτη. Στο διώροφο αυτό κτήριο που προαναφέραµε, ήταν το Γυµνάσιο Θηλέων. Όταν κρίθηκε ακατάλληλο από τον σεισµό διότι είχε πάθει πολλές ζηµιές, το γκρέµισαν και στο ίδιο µέρος κτίστηκε ένα µοντέρνο κτίριο όπου στεγάστηκε η Αγροτική Τράπεζα. Στη συνέχεια της διαδροµής βλέπουµε ένα µονώροφο κτήριο ιδιοκτησίας Τσουτσάνη (κατάστηµα γενικού εµπορίου) όπου και εκεί διέµενε. Κολλητά έως την οδό Οικονοµίδου ήταν ένα οίκηµα µε δυο καταστήµατα ιδιοκτησίας αδελφών Παναγιώταρου.

Το πρώτο κατάστηµα ήταν κινηµατογραφική αίθουσα αρχικά ως «ΑΛΙΣΣΙΟΝ» του Γ. Χριστόπουλου, έπειτα ως «ΑΕΛΛΩ» πάλι του Γ. Χριστόπουλου και µετέπειτα του Σπύρου Τζήλιου. Στη γωνία ακριβώς µε την οδό Οικονοµίδου ήταν η αντιπροσωπεία Τρακτέρ Fiat. Για ένα διάστηµα ήταν τα γραφεία του ΚΤΕΛ Αρκαδίας και η αφετηρία για Αθήνα. Εδώ τελειώνει η περιήγηση της αριστερής πλευράς του δρόµου έως την οδό Οικονοµίδου. Από την απέναντι γωνία αρχίζει το πάρκο και στην γωνία ήταν το περίπτερο του Χ. Ζαχαρόπουλου (Μαραφούλα). 
 
Εδώ τελειώνει η µεγάλη περιήγηση της οδού Ανακτόρων ή Κωνσταντίνου ΙΒ µε τα πάρα πολλά καταστήµατα.  

ΥΓ.: Κατά την έρευνα, τις πληροφορίες για τα καταστήµατα των δρόµων πλατειών η επαγγελµάτων τις πήρα από ανθρώπους που ζούσαν εκεί ή είχαν καταστήµατα ή αθλούνταν και τους ευχαριστώ πολύ. Άθελά µου σίγουρα θα έχουν γίνει κάποια λάθη χωρίς κάποιο κακό σκοπό και δόλο. Όµως οι πληροφορίες για εκείνη τη εποχή είναι λίγες και για αυτό τον λόγο είναι δεκτές οι διορθώσεις για τυχόν παραλήψεις που θα γράψετε στα σχόλιά σας ή στο Email µου. Οπωσδήποτε τα ονόματα και τα καταστήματα είναι πολλά, και ίσως μοιάζει βαρετό να διαβάζει κάποιος έναν ατελείωτο κατάλογο. Αλλά δεν µπορώ να κάνω αλλιώς γιατί δεν θα ήθελα να ξεχάσω κανέναν, γι' αυτό παραθέτω όλα τα ονόματα που µου έχουν πει ή έχω βρει από διάφορους εµπορικούς καταλόγους της εποχής εκείνης.

Οι φωτογραφίες είναι ευγενική προσφορά των Χρήστου Νούτσου, Φώτη Παπούλια, οικογένειας Γαλιώτου, Αντ. Λουκά, Κυριάκου Ξύδη, Αντώνη Πετρόπουλου, Βασιλείου Μπαντούνα, οικογένειας Αντωνίου, Δημοσθένη Ροϊνιώτη, Χάρη Ταλούμη, Τριαντάφυλλου Γεωργακόπουλου, Βασιλείου Παρασκευόπουλου, οικογένειας Μανωλόπουλου, Ιωάννη Γκρίτζαλη και Γεωργίου Μπίρη, Ιωάννη Καραθανάση.

ΧΡΗΣΤΟΣ Η. ΜΗΤΣΙΑΣ

Για να επικοινωνήσετε με τον κ. Μήτσια στείλτε του email στο xristoshmitsias@hotmail.com