Στον σιδηροδρομικό σταθμό Παρθενίου...

Σε έναν από τους γραφικότερους σταθμούς του τρένου στην Αρκαδία.

Ένας σταθμός που σίγουρα έχει να διηγηθεί πικρές αλλά και χαρούμενες ιστορίες…

Ένας σταθμός που γέμισε στις μέρες της δόξας του, δάκρυα αποχωρισμού, λόγω της αθρόας εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης, αλλά και χαμόγελα επανασύνδεσης.

Ένας σταθμός που σε γεμίζει με νοσταλγία αλλά και ρομαντισμό, έτσι όπως βλέπεις τα πεσμένα φύλλα των δέντρων καταγής, έτσι όπως αντικρύζεις τα φθινοπωρινά- χειμερινά χρώματα στο γύρω τοπίο.

Ένας σταθμός που σου γεμίζει την ψυχή με χαρά λόγω της γραφικότητάς του αλλά ταυτόχρονα και με πόνο λόγω της εγκατάλειψης που βιώνει…

Η προσπάθειά μας για επαναλειτουργία του τρένου έστω και ως εκδρομικού στην Αρκαδία δεν έχει σταματήσει και η ευχή μας είναι κάποια στιγμή και τούτος ο σταθμός και τόσοι άλλοι στην Περιφέρεια Πελοποννήσου να αποκτήσουν και πάλι ζωή..

Και θέλουμε αυτό να μην είναι πολύ αργά..

Είναι κρίμα τόσο ωραία κτίρια, σε τόσο όμορφες τοποθεσίες να μένουν έρημα και να μην τα απολαμβάνουν και οι κάτοικοι της περιοχής μας και οι επισκέπτες.

Αντιπεριφερειάρχης Αρκαδίας Βαγγέλης Γιαννακούρας