Το να είναι η χώρα μας εκτός ατζέντας Eurogroup και να ασχολείται η «αυστηρή», πέραν πάσης αμφιβολίας, ΕΕ με τα οικονομικά και τον «λαϊκισμό» της Ιταλίας, η οποία αρνείται να συμμορφωθεί με τους κανόνες των εταίρων και θέλει -όχι από αριστερά, όπως οι δικοί μας προ 2015, αλλά από πολύ-πολύ δεξιά- να μην κόψει συντάξεις και παροχές στους Ιταλούς πολίτες, είναι αφορμή για γιορτή για τον υπουργό των Οικονομικών μας Ευκλείδη Τσακαλώτο ο οποίος χθες αντέδρασε περίπου σαν μαθητής που έχει φάει την τιμωρία του από τον διευθυντή, «πήρε το φάρμακό του», και τώρα που μετάνιωσε κάθεται στη γωνιά και κοροϊδεύει τα... κορόιδα που βρίσκονται στη θέση του.

«Εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα 'ρθεις(;)»..

Χθες, λοιπόν, ο υπουργός των Οικονομικών μας, μπροστά στους δημοσιογράφους και τις κάμερες είπε για τον Ιταλό ομόλογό του: «Τhat used to be me» («σε αυτή τη θέση ήμουν συνήθως εγώ»).

Αντί, ίσως, να πει: «Μαζί σου, Ιταλέ, κι εγώ τα ίδια έλεγα πριν από τρία χρόνια, πάμε να ζητήσουμε περισσότερα, πάμε να δείξουμε στην ΕΕ τι εστί Νότος».

Αλλά, παρά το γεγονός ότι οι αριστεροί κυβερνώντες έλεγαν τα ίδια με αυτά που λένε σήμερα οι πολύ-πολύ δεξιοί Ιταλοί, μετά το «τέλος» των δικών μας μνημονίων, εμείς καθόμαστε και χαζεύουμε το ίδιο έργο, με άλλους πρωταγωνιστές και κρυφά τσιμπολογάμε πασατέμπο από τις τσέπες του σακακιού μας.

Πρώτον, επειδή οι Ιταλοί είναι δεξιοί λαϊκιστές και όχι αριστεροί. Και, δεύτερον, επειδή το δικό μας παραμύθι τελείωσε. Και, τρίτον, με την τρελή άνοδο της ακροδεξιάς στη Γαλλία, πας λαϊκιστής δεξιός πρέπει να παταχθεί.

Ο κ. Τσακαλώτος, βέβαια, θα μπορούσε, αντί να τρολάρει και να καμαρώνει που δεν είναι στη θέση του Ιταλού, να «σπρώξει» την υπόθεση που έχει κοστίσει στο Ελληνικό Δημόσιο 1,1 δισ. ευρώ τον χρόνο.

Συγκεκριμένα, οι ελληνικές τράπεζες δεν μπορούν να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα, μάλιστα ο περιορισμός αυτός θα αρθεί επίσημα το 2020. Σημειωτέον ότι οι περιορισμοί στις αγορές ομολόγων είχαν επιβληθεί στις τράπεζες από την ΕΚΤ εν μέσω της αντιπαράθεσης του 2015 ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους Ευρωπαίους δανειστές. Τότε, η ΕΚΤ είχε ζητήσει από τις τράπεζες να «παγώσουν» κάθε νέα τοποθέτηση σε ομόλογα, με αποτέλεσμα, ακόμη και σήμερα, που έχει ολοκληρωθεί και το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης, να μένουν σταθερές οι θέσεις στο επίπεδο των 8 δισ. ευρώ.

Πρόσφατα, ο Μάριο Ντράγκι συνάντησε τον Αλέξη Τσίπρα και συμφωνήθηκε η ΕΚΤ να εξετάσει την αγορά ελληνικών ομολόγων από ελληνικές τράπεζες, η οποία εμποδίζεται εδώ και τρία χρόνια από την αυστηρή ερμηνεία των κανόνων νομισματικής πολιτικής, που ορίζουν ότι οι αγορές κρατικών ομολόγων από εμπορικές τράπεζες που λαμβάνουν έκτακτη χρηματοδότηση λόγω προβλημάτων ρευστότητας έχει χροιά νομισματικής χρηματοδότησης του κράτους και πρέπει να αποφεύγεται.

Επομένως, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει πραγματάκια να ασχοληθεί.

Ή μήπως έχει αναλάβει ο «μέντορας» Αλέκος Φλαμπουράρης, αυτός ο homo universalis, στον οποίον ο Τσίπρας έδωσε και τις τράπεζες επειδή ο Αλέκος είναι σαν τη θεία Λένα: τα ξέρει όλα...

Αν οι τράπεζες διέθεταν 20 δισ. ελληνικού κρατικού χρέους σήμερα, διάρκειας από 5 χρόνια και μεγαλύτερη, θα είχαν ετησίως έσοδα από τόκους 1,1 δισ. ευρώ.

Επομένως, το «αστείο» είναι εις βάρος μας.

Πλην του κ. Τσακαλώτου.

Γαλανιάδη Εύα