Η διασκέδαση στην Τρίπολη, 1960-2000: Μια ζωντανή πόλη θυμάται (pics)

Η διασκέδαση στην Τρίπολη, 1960-2000: Μια ζωντανή πόλη θυμάται (pics)

Σεπτέμβριος 29, 2018 - 13:02
15 σχόλια

Οι κάτοικοι της Τρίπολης «το έκαιγαν», κατά το κοινώς λεγόμενο. Και, παρά τα φαινόμενα, η Τρίπολη των προηγούμενων δεκαετιών δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας μας, τηρουμένων, ασφαλώς, των αναλογιών. Σε σχέση με το μέγεθός της, η πόλη μας είχε και τις προηγούμενες δεκαετίες αρκετά μπαρ, καφετέριες και κέντρα διασκέδασης.

Και πολλή διάθεση για ζωή, για έξω, για νυχτερινή διασκέδαση.

Η διασκέδαση των νέων πριν από το 1960 ήταν πολύ πιο συντηρητική, αλλά συνάμα ρομαντική. Μετά το 1960 όλα άλλαξαν ραγδαία στον τρόπο διασκέδασης, και αυτό γιατί ο κόσμος άλλαζε διαρκώς. Πιο παλιά, στην Τρίπολη, οι νέοι αλλά και οι μεγαλύτεροι συγκεντρώνονταν σε διάφορα αξέχαστα πάρτι που γίνονταν στα σπίτια, σε κάποιες αίθουσες ωδείων, όπως στου Μαυρούκα στην οδό Δημητσάνης στην οικία του Τσουτσάνη, στο Ελληνικό Ωδείο στην οδό Δαρειώτου και Γρηγορίου Ε΄ και σε κάποιους κήπους ή αίθουσες καταστημάτων όπως του Σόσολη, στις Μηλιές, στο Μαίναλο, στα Καλάμια, έπειτα στον Διόνυσο, στην Όαση κ.α.

Όσοι έζησαν το ’50 και το ’60, θυμούνται αξέχαστα τα πάρτι και τους χορούς που διοργανώνονταν τότε σε διάφορα εξοχικά κέντρα όπως στου Πόρτα, Δαβλάντη, στο τουριστικό περίπτερο του Αγίου Γεωργίου με τις δύο αίθουσες με τζάκι κ.ά.  Μαζί με τα πάρτι, γινόταν το γνωστό νυφοπάζαρο των νέων αρχικά στην πλατεία Άρεως και έπειτα στην Κωνσταντίνου ΙΒ’. Εκεί έπεφταν οι πρώτες κλεφτές ματιές.

Μετά τη δεκαετία του ’70, άρχισε να αλλάζει ο τρόπος διασκέδασης ακόμα περισσότερο: η διασκέδαση ήταν τρόπος ζωής, ήταν πια απελευθερωμένη και οι επιλογές ήταν πολύ περισσότερες.

Άρχισαν να ανοίγουν καφετέριες, οι ντίσκο, τα Pub-Bar, τα κλαμπ, τα «ελληνάδικα» και επίσης υπήρχαν και τα καταστήματα με τα μπιλιάρδα – ποδοσφαιράκια και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Πριν, όμως, από τις ντίσκο και τα κλαμπ, υπήρχαν τα μπουζούκια, τα κέντρα διασκέδασης με λαϊκή μουσική και μεγάλη πίστα για χορό, τα οποία γνώρισαν τεράστια άνθηση τη δεκαετία του 1980-1990, αν και με διαφορετικό, πια χαρακτήρα. Ατέλειωτοι οι χοροί στην πίστα, ατελείωτες οι παραγγελιές για ζεϊμπέκικα, οι λουλουδούδες δεν σταματούσαν να ραίνουν με γαρίφαλα τις τραγουδίστριες. Πρώτα μπουζούκια στην Τρίπολη, ήταν τα Δειλινά και ο Λόφος του Ιωάννη Τερζή, στη συνέχεια το πήραν οι Κ. Κουστένης και Κ Δαγρές, έπειτα ο Δ. Μυτζήθρας και τέλος ο Γ. Μάνος στην Ε.Ο. Τρίπολης - Πύργου (το κέντρο λεγόταν «Το μυστικό του λόφου», όλοι το ήξεραν όμως ως «Λόφος» ή «Σπηλιά», επειδή ήταν σαν σπηλιά), έπειτα ήταν του Χούσου του Ανδ. Καρύδη στην οδό Καλαβρύτων, η Ωραία Σεβίλλη της Λιάνας στην οδό τέρμα Ναυπλίου, το Μον Αμούρ της Λιάνας στην παλιά Ε.Ο. Τρίπολης - Άργους, τα Αστέρια του Βρούβα στην Ε.Ο. Τρίπολης - Σπάρτης, το Bolero του Πέτρου Ρούνη με κάποια συνέταιρο στην οδό Εθνομαρτύρων (μετέπειτα Creperi), το Ραντεβού των Ντελόπουλου – Τσακίρη - Παναγόπουλου στην οδό Νικηταρά, το κέντρο Michel (παλιά ντίσκο Top, των Λουμπαρδιά, Τασουλή, Λαγού στην οδό Ναυπλίου, ο Εικοσιπένταρχος στην παλιά Ε.Ο. Τρίπολης - Καλαμάτας, το Εν Τριπόλει στην οδό Καλαβρύτων (παλιό Χούσου).  

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 αρχίζουν να εμφανίζονται οι καφετέριες, οι θαμώνες των οποίων ήταν νέοι. Στα καφενεία πήγαιναν οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι και οι πιο «παραδοσιακοί». Με την εμφάνιση των καφετεριών, ο καφές έγινε κύριο χαρακτηριστικό της ζωής στην Τρίπολη. Πρώτες καφετέριες ήταν το Πάρκο, το Τουριστικό Περίπτερο, το Πάρκο του Μαρτιώνου μετέπειτα Ασσιούρα, το Τουριστικό Περίπτερο του Αγίου Γεωργίου με τις δυο αίθουσες με τζάκι η μια δίπλα από το εστιατόριο και η άλλη στην είσοδο δίπλα, το Μαίναλον του Μπρέγιανου και ο Γαλαξίας (Ξενοδοχείο) κάτω ζαχαροπλαστείο και ανεβαίνοντας την μεγάλη σκάλα στον ημιώροφο ηταν η καφετέρια. Έπειτα βλέπουμε ανεξαρτήτως σειράς, τις καφετέριες: το Lido των αφών Σπυρόπουλων στην οδό Σοφοκλή Καρύδη και Ομήρων, τη Roma (αρχικά την είχε ο Γ. Μπουρνάς και το πήραν οι αφοί Τυροβολά}, το Park Chalet του Χ. Κανακάρη μέσα στο πάρκο, το Burger (ήταν και fast food) των Κουστένη και Ανδρουτσόπουλου στην πλατεία Άρεως,τη La frienderie στην Εθνικής Αντιστάσεως των Τζόρβα - Τεσσερομάτη στην αρχή, έπειτα μόνο του Τζόρβα, το Saint Bills  των Νίκου και Αλέκου Ρέβελα έπειτα, το πήραν οι Παυλής και Δεδούσης έπειτα ο Προκόπης Γεωργαράς κ.ά. στην πλατεία Αγίου Βασιλείου, το Petit Trianon (ήταν και εστιατόριο πολυτελείας) των αφών Τυροβολά πλατεία Άρεως, το Amore Mio του Αγγελάκου στην οδό Δεληγιάννη, το Καλλιστώ (παλιές 4 Εποχές πλάι στο Δικαστήριο) των Παρασκευουλάκου και Νικολακόπουλου, το Alea στην πλατεία Άρεως, το Κοσμικό (ήταν και χαρτοπαικτική λέσχη στο βάθος) στην οδό Μητροπολίτη Δανιήλ, το Desidero του Δ. Τυροβολά στην οδό Ερμού, το Βυζαντινό με την πρωτοποριακή διακόσμηση των Γ. Μποβέτα και Γ. Παπαναστασίου στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως, το Μικρό Καφέ του Μπατίτσα στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως, το Μαντείο (ήταν και μεζεδοπωλείο) στην οδό Δεληγιάννη και Αποστολοπούλου, ο Μύθος των Ρέκα και Σιάννα επίσης στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως, το Art cafe των Δήμου και Άρη Καρζή στην οδό Κένεντι, ο Κήπος του Παπαχριστόπουλου (καλοκαιρινή καφετέρια με πισίνα) των Παπαχριστόπουλου-Παρασκευόπουλου-Μαρούδα στην οδό Γρηγορίου Έ και Άρβαλη, ο Μαϊθανάσης στον ομώνυμο λόφο της Άννα Τυροβολά, το Planeta Tera των Γ. Μποβέτα- Γ. Παπαναστασίου-ι. Λεμπέκου στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως και Δαρειώτου, το Graffiti του Ντίνου Ζαχαρόπουλου στην οδό Δεληγιάννη, το Dolce του Τάκη Γλίνου στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως, το Donald του Καράμπελα στην πλατεία Πετρινού, το Ιnglo (ήταν και παγωτατζίδικο) των Αντωνίου - Καλογερόπουλου στην οδό Δεληγιάννη,  το Καφέ-Καφέ του Μαυρόγιαννη στην οδό Νικηταρά και 28ης Οκτωβρίου, το Theatro των Σαμπράκου και Καρατζά στην οδό Μαλλιαροπούλου (πλάι στο Μαλλιαροπούλειο Θέατρο), το Vivace στην οδό Δεληγιάννη, το Azzul στην οδό Δεληγιάννη και Εθνικής Αντιστάσεως, το Metro των Τάκη Γιαννούλη και N. Κουτσουμπού στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως, το Prince στην οδό Δεληγιάννη και Κένεντι, το Charly στην οδό Νικηταρά, το Sainté του Ντέρου στην οδό Δαρειώτου, το Faces στην οδό Δεληγιάννη και Εθνικής Αντιστάσεως, το Μέλαθρον του Κανακάρη στην E.O. Τρίπολης - Πύργου.  

Όσοι αγαπούσαν τη νύχτα και τον χορό, πήγαιναν στη ντίσκο. Οι ντίσκο ήταν καταστήματα με μεγάλη πίστα που έπαιζαν ξένη μουσική. Ατέλειωτοι ήταν οι χοροί και όταν έπεφταν τα «σλόου» κομμάτια είχαν την ευκαιρία αγόρια και κορίτσια να φλερτάρουν  στο σκοτάδι, με τα πολύχρωμα φώτα που αναβόσβηναν και την ντισκομπάλα να φωτίζει τα πρώτα φιλιά. Στην Τρίπολη υπήρχαν ντίσκο, πρώτη λέγεται ότι ήταν η Eleven, που βρισκόταν στην οδό Καλαβρύτων, του Στέλιου από τη Θεσσαλονίκη, δίπλα μετά την ταβέρνα του Πιτερού, άλλη ήταν τα Καλάμια (ήταν παλιά ταβέρνα) υπόγεια στην οδό Γεωργίου Α΄, έπειτα ονομάστηκε Ηβίλη (των Μπάμπη Τσαγκαρόπουλου, Θ. Σπυρόπουλου, Γ. Καγιαννά) και μετά Μύθος του Στέφανου Τσικρικά, Steps και τέλος μάλλον Λυχνάρι. Άλλες Disco ήταν η Τορ του Τάκη Αντωνόπουλου στην οδό Ναυπλίου, η Μουσική Γωνία του Δ. Μυτζήθρα στην οδό Σοφοκλή Καρύδη, υπόγεια κάτω από το Lido, η La Nuit των Η. Χασάπη και Λάκη Γαβρήλο υπόγεια στην οδό Δημητρακοπούλου στην πλατεία Άρεως κάτω από την Roma, μετά από χρόνια στο ίδιο μέρος έγινε η  La Boheme του Ν. Λαδά, οι 4 Εποχές (ήταν καλοκαιρινή) των Π. Δάλμαρη-Ν. Δημόπουλου (Μπαλαφάρα) στην οδό Κένεντι δίπλα από το Δικαστήριο, η Disco 2000 στην οδό Ναυπλίου πριν από τον συνοικισμό, το Αέναον (καλοκαιρινή με πισίνα) στην οδό τέρμα Καραϊσκάκη προς το πίσω μέρος του άλσους Αγίου Γεωργίου.

Παράλληλα, για όποιον ήθελε να ακούσει ξένη μουσική, νέες κυκλοφορίες και να πιει το ποτό του, υπήρχαν Pub-Bar. Τα καταστήματα αυτά άρχισαν να εμφανίζονται στην Τρίπολη στα μέσα δεκαετία του ’80 ήταν λίγο μικρότερα από τα μετέπειτα κλαμπ. Τα Pub-bar ήταν η La Boheme στην οδό Νικηταρά, το Tango του Δ. Μυτζήθρα στην οδό Νεομάρτυρα Παύλου, η Μπλε Αλεπού των Κόπητα - Παπαντώνη στην οδό Καλαβρύτων, το Λυχνάρι πρώην Μύθος, Ragtime των Ν. Κάλα-Βιβή, Καραλέκα, Σωτ. Μαλλίρη στην οδό Εθνομαρτύρων και Φωτάκου, ο Δούκας των Ι. Μπαρουξή - Ευάγγ. Μπόκα στην οδό Νικηταρά έπειτα έγινε στο ίδιο μέρος  το Φετίχ των Κ. Κοκόνη και Σούλη Λαμπρόπουλου, το Κύκλωμα στην οδό Νικηταρά, η Kreperi στην οδό Εθνομαρτύρων, το Graffiti στην οδό Δεληγιάννη, η Έδρα του Νίκου Σταυρόπουλου (Κοραή) στην οδό Τεγέας, το Mezzo των Ν. Σταυρόπουλο (Κοραή) - Δ. Σιουρούνη - Κ. Μυλωνά στην οδό Κένεντι ημιώροφο στο κτίριο Μάμαλη, το Crash των Μαλίρη-Γόντικα στην οδό Δαβιάς και Πετροπούλου, η Κάρτσοβα, to Mobile του Β. Αναστόπουλου και αφών Καραγιαννόπουλων στην οδό Δεληγιάννη, το Γκέτο στην οδό Νικηταρά.     

Υπήρχαν και τα Ελληνάδικα, δηλαδή μαγαζιά που έπαιζαν ελληνική μουσική αλλά χωρίς πίστα. Τα ελληνάδικα στην Τρίπολη ήταν το Tango του Μυτζήθρα στην οδό Νεομάρτυρα Παύλου, το Ragtime στην οδό Εθνομαρτύρων και Φωτάκου, η Kreperi στην οδό Εθνομαρτύρων, το Φετίχ στην οδό Νικηταρά, το Mezzo (ήταν πρώην μπαρ) των Ν. Σταυρόπουλου (Κοραή) - Δ. Σιουρούνη - Κ. Μυλωνά στην οδό Κένεντι στον ημιώροφο στο κτίριο Μάμαλη, το Επέστρεφε του Σιάμπου πίσω από το  Πνευματικό Κέντρο, το Βαρελάδικο πίσω από το σημερινό ΙΚΑ.

Φυσικά στην Τρίπολη για λίγα χρόνια υπήρχε και μαγαζί με πατίνια, η Β52 στην οδό Νικηταρά στο παλιό ταχυδρομείο το οποίο μετά έγινε ο Υδροχόος. Ατέλειωτες ηταν οι τούμπες που τρώγαμε με τα πατίνια.

Δεν παραλείπουμε και την Tiffani Bistro που άνοιξε στην οδό Καλαβρύτων στην παλιά ταβέρνα τα Καλάμια.

Ένας τρόπος διασκέδασης για του νέους και προ του 1960 μέχρι και τώρα ήταν τα μπιλιάρδα με τα ποδοσφαιράκια και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Εκεί δεν εμφανίζονταν κοπέλες μέχρι την δεκαετία του ‘70. Από τα μέσα τις δεκαετίας του ‘80 άρχισαν να έρχονται και κορίτσια που έπαιζαν κι αυτά ηλεκτρονικά.

Γνωστά μπιλιάρδα, ποδοσφαιράκια και μαγαζιά με ηλεκτρονικά παιχνίδια ήταν στο ξενοδοχείο Μαίναλο στο υπόγειο, του Καπερώνη το οποίο πήρε μετά ο Χάρμπας στην οδό Κωνσταντίνου ΙΒ’ (απέναντι Ξεν. Ανακτορικό), του Στράτου στην οδό Αποστολοπούλου, του Μπουρτζουκλή στην οδό Κωνσταντίνου ΙΒ’ κάτω από το ξενοδοχείο Ανακτορικόν, του Αμερικάνου στην οδό Δημητρακοπούλου, το Replay του Τάκη Αρμόνη πίσω από το Δικαστήριο Κωνσταντίνου ΙΒ’ και Οικονομίδου, όπου γίνονταν και πελοποννησιακά τουρνουά μπιλιάρδου με κύπελλα, του Γεωργαλή στην οδό Δημητρακοπούλου (πήρε του Στράτου), του Γ. Μπακατσέλου στην οδό Κωνσταντίνου ΙΒ’ (πήρε του Μπουρτζουκλή), η Υπόγα στην οδό Κένεντι και πλατεία Άρεως, το Pac Man του N. Κουτσουμπού (αρχικά με τον Σωτήρη Ντάντουλη και μετά μόνος) στην οδό Δεληγιάννη, και το Cinema των αφών Καστρίτη στην οδό Δεληγιάννη και το Replay του Αρμόνη το οποίο υπάρχει ως σήμερα παρόλη την κρίση των καιρών.

Για το τέλος, αφήσαμε τα κλαμπ. Αυτά, άρχισαν να εμφανίζονται από την δεκαετία του ‘90. Ήταν μεγάλα μαγαζιά με ένα ή δυο ή και τρία μπαρ με σκαμπό, ενώ γύρω από τα μπαρ πολλές φορές είχαν τραπέζια και καναπέδες. Τα κλαμπ ήταν η μετεξέλιξη της ντίσκο. Τα γνωστά κλαμπ που έγραψαν ιστορία στην πόλη μας ήταν το Summertime (καλοκαιρινό) του Ν. Κάλα, το City Club με το ωραίο μπαρ στο κέντρο των Μποτόπουλου-Λούζου-Παγκράτη στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως, το Bolero, το Vertigo με ελληνική μουσική πάντα την Τετάρτη των Δημόπουλου-Κυριαζάκου-Τσόπελα, το Avalon επίσης με την ωραία ελληνική βραδιά κάθε Τετάρτη των Χ. Σιάνα - Δ. Τρυφωνόπουλου - Χαρ. Ξύδη - Ματθ. Δημόπουλο, το Ιδιωτικόν με τη μαγική διακόσμηση των Β. Αγγελίδη – Γ. Μαρούδα – Γ. Παπαναστασίου - Π. Σαββάκη στην πλατεία Πετρινού. Έπειτα το 1998 το πήρε μόνος του ο Β. Αγγελίδης και το συνέχισε με μεγάλη επιτυχία έως το 2005. Επίσης υπήρχαν το Volcano (1994) το διώροφο κλαμπ των Καρζή-Μακρή-Χριστόπουλου στην οδό Οικονομίδου, το Vae Victis (η βίλα του Τουρκοβασίλη με τη μυσταγωγική διακόσμηση) των Κ. Μπερδούση - Σάκη Δέδε - Κ. Τουρούτσικα στην οδό Καλαμών, το Mondo των Παπαναστασίου - Σούπου.

Πριν από το 1980 γινόταν έλεγχος για την μη είσοδο των νέων κάτω των 18,  αλλά αργότερα έγιναν πιο ελαστικά τα πράγματα.

Αυτή ήταν η νυχτερινή μας βόλτα στις αναμνήσεις της Τρίπολης που διασκέδαζε τα βράδια από το 1960 έως το 2000. Ελπίζω να μην ξέχασα κάποιο μαγαζί, και αν ξέχασα, αυτό δεν ήταν ηθελημένα. Αν έχει γίνει κάποιο λάθος, παρακαλώ να μου στείλετε στο email μου για να γίνει διόρθωση.

Τα φωτογραφικά αρχεία είναι ευγενική προσφορά πολλών συμπολιτών μας. Ευχαριστώ τον Bασίλη Αγγελίδη για το κλαμπ Ιδιωτικό, τον Δημήτρη Τρυφωνόπουλο για το κλαμπ Avalon, τη Χριστίνα Αντωνοπούλου για την Disco Top, τους Αφούς Μποβέτα για το Café Bυζαντινό, τον Τάκη Γκλίνο για το Café Dolce, τον Τάκη Αρμόνη για το ηλεκτρονικά παιχνίδια και μπιλιάρδα Replay, το Ντίνο Ζαχαρόπουλο για το Café Bar Graffiti. Επίσης, για τα City, Vertigo και Pacman, φωτογραφίες από τα αφιερώματα του Arcadia Portal.

ΧΡΗΣΤΟΣ Η. ΜΗΤΣΙΑΣ

Για να επικοινωνήσετε με τον κ. Μήτσια στείλτε του email στο xristoshmitsias@hotmail.com


15 Σχόλια

Στο μπιλιαρδάδικο του Μπακατσέλου, έμπαινες από την κύρια πόρτα του μαγαζιού και αφού διέσχιζες έναν μικρό διάδρομο με μπάρ από την μία πλευρά κατέληγες στην αίθουσα με τα μπιλιάρδα. 3 γαλλικά και 1 αμερικάνικο (ιδιοκατασκευή από γαλλικό με κομμένες γωνίες και πλευρές για τρύπες και τενεκεδάκι κονσέρβας από κάτω να κρατάει τις μπάλες). Στον τοίχο δύο πινακίδες: "Μην πτύετε επι του εδάφους" και "Μην βλασφημείτε τα Θεία". Αλίμονο σε όποιον έριχνε μπάλα από "τσαφ" έξω από το τραπέζι και κάτω στο πάτωμα. Έμπαινε αμέσως μέσα ο Μπακατσέλος και ξεκίναγε Χριστούληδες και Παναγίτσες.

Ο Ζυγός θεωρήθηκε ανάξιος λόγου ή θα ακολουθήσει ιδιαίτερο αφιέρωμα στους χώρους της ουσιαστικής βραδυνής εξόδου;

ΤΟ SAINT BILL'S KAI TO DOLCE , ΓΙΩΡΓΟ, ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ...

Mondo vertigo και Ιδιωτικό άφησαν εποχή στη νύχτα. Όμορφα χρόνια που δεν γυρίζουν πίσω. Αν γύριζαν κουκλίτσα μου θα είμαστε μαζί από τοτε. Σε λατρεύω!

Θυμάται κανείς εκείνη την καφετέρια το AZUL που βάραγε τέρμα στο πεζόδρομο και έτριζαν τα τζαμια ... ωραία απογεύματα σαν φαντάρος στην τρίπολη...

Θα θέλαμε να ανεβάσετε κι άλλες φωτογραφίες απο το 1990 και μετά! Συγχαρητήρια πολύ καλή δουλειά!!!

Φίλε Χρήστο στο πολύ ωραίο άρθρο σου παρέλειψες να αναφέρεις το θρυλικό ΚΥΚΛΩΜΑ που ήταν ο προπομπός όλων σχεδόν των υπολοίπων και το οποίο άφησε ιστορία τόσο από πλευράς μουσικής όσο και από όλες τις απόψεις.....

Το άρθρο μου αναφέρεται έως το 2000. Το Μουσικό Σκηνικό άνοιξε το 2001. Το ξέρω καλά γιατί πήγαινα από οταν άνοιξε έως την τελευταία μέρα.

Φίλε Τομ δεν ξέχασα το Κύκλωμα. Το έχω γράψει στα pub bar.

Δεν ανέβασες εκείνο, ξέχασες το άλλο, ειρωνεία... Έλεος πια... Ο άνθρωπος έφτιαξε ένα ωραίο άρθρο. Αλλά η διασκέδαση του 2020 είναι να κράζω τα οαντ. Μιζέρια

@21:32 Είναι η ιδέα μου ή μήπως τη μιζέρια και την ξινίλα τη βγάζεις εσύ; Γιατί δεν βλέπω κανέναν άλλο να σχολιάζει αυτά που γράφουν οι προηγούμενοι. Αλλά είπες κι εσύ να ξεχωρίσεις γράφοντας την π@π@ριά σου

Προσθήκη νέου σχολίου

Το ArcadiaPortal.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά, συκοφαντικά σχόλια και διαφημίσεις. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.