«Σκότωσε, σκότωσέ τον!» Πού θα ακούγατε αυτή τη φράση; Σε πόλεμο; Σε μάχη επιβίωσης σώμα με σώμα; Όχι, στο Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού, στην ουρά για τα λιφτ.

Για άλλη μία φορά, ο πολιτισμός της φυλής μας ξεδιπλώθηκε αβίαστα επειδή 4.000 εκδρομείς και λάτρεις του χιονιού αποκλείστηκαν την Κυριακή από το αγαπημένο τους σπορ και, παρά το γεγονός ότι ανέβηκαν ως το Χιονοδρομικό Κέντρο του Παρνασσού με τα σκι τους και όλα τους τα λιλιά, δεν κατόρθωσαν να κάνουν κατάβαση στις πίστες, αφού η πρωτοφανής ανοργανωσιά του Κέντρου είχε ως αποτέλεσμα να μην λειτουργούν τα λιφτ, χώρια που δεν υπήρχε κάποια ενημέρωση προς το κοινό.

Πάνω, λοιπόν, στην αναμονή στην ουρά, και όταν ένας χιονοδρόμος πήγε να «κλέψει» στη σειρά αναμονής, ακούστηκε η οργισμένη φωνή ενός χιονοδρόμου να προτρέπει τον κύριο μπροστά από τον «κλέφτη» να τον σκοτώσει... Φωνές, κακό, υστερία.

Το ερώτημα είναι απλό: Αν συμπεριφερόμαστε έτσι όταν πηγαίνουμε κάπου για να απολαύσουμε το αγαπημένο μας σπορ, αν βγάζουμε τόση οργή για μια χούφτα χιόνι, τι θα μπορούσε να συμβεί σε άλλες καταστάσεις, πιο απαιτητικές από πλευράς συγκράτησης του θυμού μας; Και πέρα από αυτό: 4.000 άνθρωποι προτιμούν να οδηγήσουν σε παγωμένους δρόμους, θέτοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο, για να ανεβούν στον Παρνασσό και να τσουλήσουν στο χιόνι και οι ίδιοι άνθρωποι δέχονται να περιμένουν επί μιάμιση ώρα σε μια ουρά φωνασκώντας και βρίζοντας, ενώ μπορούν να τιμωρήσουν το Χιονοδρομικό με το να κάνουν μεταβολή και να φύγουν. Οι ίδιοι άνθρωποι και ενώ γνωρίζουν πώς έχει η κατάσταση, επιβιβάζονται σε λιφτ που ακινητοποιούνται για ώρα στον αέρα και αγανακτούν ώσπου να φτάσουν στην κορυφή της πίστας. Οι ίδιοι άνθρωποι ανεβάζουν σωρηδόν καταγγελίες στους λογαριασμούς τους στο Facebook για την απαράδεκτη κατάσταση, αλλά δεν γυρίζουν την πλάτη ούτε στην ταλαιπωρία τους ούτε σε μια επιχείρηση που υπολειτουργεί.

Δεν είμαστε ποντίκια σε εργαστήριο. Δεν είμαστε αντικείμενα για να δεχόμαστε παθητικά τα πάντα. Δεν είμαστε αγέλη για να διαμαρτυρόμαστε με δαγκωματιές. Θεωρητικά, είμαστε δρώντα υποκείμενα και οφείλουμε να γυρίζουμε την πλάτη σε όποιον ή ό,τι μάς ταλαιπωρεί χωρίς λόγο.

Το Χιονοδρομικό θα αποζημιώσει, λέει, τους πελάτες του με έκπτωση 1 ευρώ στην επόμενη εξόρμησή τους. Σιγά τα λάχανα! Αλλά οι 4.000 θα ξαναπάνε. Όπως πολλοί περισσότεροι προτιμούν να ξεμαλλιάζονται και να διαμαρτύρονται και να τσακώνονται στις ουρές στις τράπεζες και στα καφενεία και θα ψηφίσουν βάζοντας μπροστά το συναίσθημα, το θυμικό τους, για να εκδικηθούν, όπως νομίζουν, παρά για να αλλάξει κάτι. Στην εποχή της «μετα-αλήθειας» οδηγεί το θυμικό και όχι η λογική και περιμένουμε οι ικανές κυβερνήσεις και οι ικανές υπηρεσίες, ακόμα και τα Χιονοδρομικά Κέντρα, να πέσουν ουρανοκατέβατα, όταν οι πολίτες-καταναλωτές απλώς έχουν πάψει να σκέφτονται. Ο ορθός λόγος επιβάλλει να γυρίσεις την πλάτη σου και να φύγεις, να διεκδικήσεις περισσότερα, να χρησιμοποιήσεις το νιονιό σου και να μην δεχτείς να αντιμετωπίζεσαι ως πράγμα σε καμία περίπτωση.

Αντί για όλα τα παραπάνω, 4.000 σκιέρ και πολίτες προτίμησαν να ανεβάζουν με τα i-Phone τις σκηνές χάους στους λογαριασμούς τους λες και είναι ανταποκριτές πολέμου και να περιμένουν στις ουρές μαζοχιστικά. Και όλα αυτά για κάτι που πληρώνουν, που αγοράζουν, που δεν είναι έξω από αυτούς, όπως (νομίζουν ότι είναι) η πολιτική του Σόιμπλε ή η φορολογία. Αν γίνεσαι έρμαιο κάθε επιχείρησης που υπολειτουργεί την οποία πληρώνεις εσύ, δεν έχεις καμία τύχη να μην είσαι έρμαιο της όποιας κυβέρνησης και του όποιου κόμματος. Και το χειρότερο, δέχεσαι στην ουσία να τιμωρηθείς εσύ, συμπλεγματικά σχεδόν, από εκείνους που σαδιστικά σε ταλαιπωρούν και προτιμάς να εκνευριστείς, να τσακωθείς με τους συνανθρώπους σου που επίσης δεν φταίνε και να μείνεις να υποστείς την ταλαιπωρία μέχρι τέλους.

Αποχαιρετήστε τον ορθό λόγο που χάνεται.

(Η φωτογραφία, από τη lifo.gr)

Γαλανιάδη Εύα