Τα πρώτα περίπτερα εμφανίστηκαν μετά την απελευθέρωση από το 1930 περίπου στις μεγάλες πόλεις και έπειτα στις κωμοπόλεις.

Αρχικά ξεκίνησαν ως καπνοπωλεία. Έπειτα από χρόνια όμως τα καπνοπωλεία ‘έγιναν καταστήματα και τα περίπτερα άρχισαν να πωλούν και άλλα είδη ( εφημερίδες, περιοδικά ).

Τα περίπτερα στην Τρίπολη εμφανιστήκαν μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σκοπός τον περιπτέρων ήταν η οικονομική ενίσχυση του αναπήρου πολέμου και της οικογένειας του. Τις άδειες τις έπαιρναν από την Νομαρχία Αρκαδίας όπου έδινε άδειες περιπτέρων σε όλη την Αρκαδία. Για να πάρει κάποιος ανάπηρος άδεια περιπτέρου έπρεπε να συσταθεί μια επιτροπή που απαρτιζόταν από έναν εκπρόσωπο από την νομαρχία, έναν εκπρόσωπο από τον σύλλογο αναπήρων, έναν εκπρόσωπο από την αστυνομία, έναν εκπρόσωπο από την εφορία και έναν εκπρόσωπο από την Δημαρχία. Όταν ο ανάπηρος έπαιρνε την άδεια του έλεγαν που θα είναι το περίπτερο και ό ίδιος με δικά του έξοδα το έφτιαχνε. Η άδεια ίσχυε ως τον θάνατο του αναπήρου και έπειτα την έπαιρνε ή σύζυγος του ή έπειτα το ανύπαντρο κορίτσι που είχε αν είχε αλλιώς η άδεια πήγαινε σε άλλον ανάπηρο.

Τα περίπτερα η αρχικής τους μορφή ήταν σε διάφορα σχέδια-κιόσκια με μικρό τρούλο. Έπειτα βγήκε νόμος να είναι ομοιόμορφα και ίδιο χρώμα. Οι διαστάσεις του ήταν 1.30Χ1.50 μ. και έκλειναν με ρολά για προστασία.

Τα περίπτερα από το 1940 και έπειτα πουλούσαν είδη πρώτης ανάγκης τσιγάρα, αναψυκτικά, φιλαράκια τσίχλες, σοκολάτες, ζαχαρώδη, καραμέλες που ήταν μέσα σε ένα βάζο και πωλούνταν με το κομμάτι και τις έβαζε ο περιπτεράς σε χάρτινο χωνάκι, καραμέλες για τον βήχα, μπισκότα Παπαδοπούλου, κορδόνια, Camelγια τα παπούτσια, ξυραφάκια, οδοντόκρεμες, παραμάνες κ.α.

 Φυσικά το περίπτερο είχε τηλέφωνο με μετρητή. Πόσες φορές βλέπαμε στις Ελληνικές ταινίες να πηγαίνει ο κόσμος να τηλεφωνεί από τα περίπτερα.

Το επάγγελμα ήταν πολύ δύσκολο ειδικά τον χειμώνα όπου με τα κρύα ο περιπτεράς για ζεσταθεί χρησιμοποιούσε το μαγκάλι που ήταν πολύ επικίνδυνο λόγο ότι όλα μέσα στο περίπτερο ήταν εύφλεκτα και είχε και πολλές αναθυμιάσεις επικίνδυνο για την υγεία του. Έπειτα από λίγα χρόνια έπαιρναν ρεύμα και ήταν λιγότερο επικίνδυνο. Πριν τον πόλεμο του 40 υπήρχαν τρία περίπτερα στην Τρίπολη και έπειτα από τον πόλεμο άρχισαν να εμφανίζονται ποιο πολλά. Τα περίπτερα ήταν εκεί που υπήρχε πολύ κίνηση και πέρασμα στις πλατείες, στον σταθμό του τρένου σε δρόμους κεντρικούς κ.α. Τα πρώτα περίπτερα ήταν οδό Ανακτόρων του Φραγκολία. Έπειτα από το 1949 οι άδειες άρχισαν να πληθαίνουν για τα περίπτερα.

Τα περίπτερα πάνω στην πλατεία Αγίου Βασιλείου στην βόρεια πλευρά μπροστά από το ξενοδοχείο Γαλαξία ήταν ο Αν. Κατσακλίδης και το πήρε έπειτα ο Χρ. Δρούζιας, μπροστά από το καφενείο του Καραβία ήταν Β. Σβόλος  και το πήρε έπειτα ο Γεώργιος Τριάντος στην νότια πλευρά μπροστά από το κτήριο Μαλλιαρόπουλου ο Αναστάσιος ή Γεώργιος Γκανάς όπου αργότερα το πήρε ο Δημήτρης Σαραντόπουλος και μπροστά από το βιβλιοπωλείο Παλλάδιο ήταν ο Τσούκας έπειτα το πήρε ο Γ. Καραλής.

Στην πλατεία Κολοκοτρώνη η πλατεία ήταν τετράγωνη και αρχικά υπήρχε ένα περίπτερο του Κ. Ασσιούρα απέναντι από το ξενοδοχείο Αρκαδία. Έπειτα δόθηκαν και άλλες άδειες και άνοιξα άλλα δύο περίπτερα το ένα στην ανατολική πλευρά μπροστά από την Ναυπλίου  που το είχε ο Γ. Μαυροειδόπουλος το άλλο στην οδό Βασιλίς Όλγας του Αθανασίου Φαμελίτη και απέναντι από το ξενοδοχείο Σεμίραμις. Υπήρχε και το καπνοπωλείο του Μπενόπουλου ένα μικρό μαγαζάκι στη νοτιοανατολική πλευρά της πλατείας κάτω από το σπίτι του Καπετάν Διαμαντόπουλου.

Έπειτα από την νέα διαμόρφωση της σε στρογγυλή τα περίπτερα πήγαν στις άκρες της πλατείας  και ήταν στην βόρεια πλευρά ήταν μπροστά από το ξενοδοχείο Αρκαδία ήταν ο Ι. Στεφανόπουλος το πήρε έπειτα ο Ν. Μπατίστας και μπροστά από το κτήριο Αφών Μήτσια ήταν ο Γ. Μαυροειδόπουλος και το πήρε μετά ο Κ. Σινάνης στην νότια πλευρά μπροστά από το μέρος που έγινε μετά το ΚΤΕΛ ήταν ο Βασιλόπουλος και έπειτα ο Μαρινόπουλος και μπροστά από το κτήριο Αθανασιάδη ήταν ο Αθ. Φαμελίτης.

Στην πλατεία Πετρινού στην βόρεια πλευρά μπροστά στο πεζοδρόμιο του θεάτρου μπροστά από το κτήριο της παλιάς αστυνομίας ήταν του Κυριάκου Κόντος και το πήρε ο Θεοχάρης Δωρής, στην νότια πλευρά αρχικά το περίπτερο ήταν δίπλα στο Μαλλιαροπούλειο θέατρο του Διονύση Αναγνωστόπουλου και έπειτα μεταφέρθηκε απέναντι πάνω στην πλατεία. Αρχικά υπήρχε ένα περίπτερο πάνω στο πεζοδρόμιο της Παλιάς Αγοράς απέναντι από το Μαλλιαροπούλειο θέατρο του Αθανασίου Καραλέκα όπου αργότερα το πήρε ο Ζευγίτης όπου το πήρε ο Χ. Κουρέτας αργότερα αλλά μετά από λίγα χρόνια μεταφέρθηκε στην γωνία με την οδό Σπετσεροπούλου ( απέναντι από τις τσάντες Βενετσανόπουλου ) γιατί έγινε η κατεδάφιση της παλιάς Αγοράς. Το περίπτερο το είχε η Σιακωτού και το πήρε ο Γ. Καλδής.

Μπροστά από το κτήριο Μαλλούχου ήταν του Αθανασίου Σιναδινού όπου το πήρε έπειτα ο Γ. Πετρόχειλος και το άλλο περίπτερο ήταν στην νότια πλευρά στο κάτω μέρος που έγινε έπειτα το 65 και ήταν του Ν. Μεγρέμη.

Στην πλατεία Άρεως στην βόρεια πλευρά ήταν ή Βασιλική Μποσινάκη ( πριν μεταφερθεί πίσω από το Δικαστήριο ) και στην νότια πλευρά δίπλα από το Δικαστήριο ήταν του Χαμπηλωμάτη που το πήρε μετά ο  Τυροβολάς. Υπήρχε και το περίπτερο πίσω από το Δικαστήριο στην νότια πλευρά επί της οδού Ανακτόρων η Βασιλική Μποσινάκη και το πήρε μετά ο Βασίλης Καμπάνης. Στην Ανατολική μεριά της Πλατείας μπροστά από το πάρκο των Φιλλοδέντρων μεταφέρθηκε το περίπτερο του Σπύρου Περδίου από του πέντε δρόμους ( Ρήγα Φεραίου και Σεραγίου ).

Στην Πάνω Αγορά αρχικά ήταν ένα περίπτερο ως το 1965 του Ευάγγελου Βλάχου στην δεξιά μεριά όπου ήταν πεζόδρομος ανάμεσα τώρα εκεί που είναι ο δρόμος Πελοπίδα ανάμεσα στα κτήρια της αγοράς. Έπειτα το περίπτερο μεταφέρθηκε στα αριστερά του δρόμου κάτω μέρος την πλατείας το πήρε ο Αναστάσιος Τράμπας και έπειτα το πήρε ο Κ. Τσαντίλας και δημιουργήθηκε ένα άλλο ένα στο πάνω μέρος της πλατείας της Θεοδώρας Πανοπούλου που το πήρε έπειτα ο Χρήστος Δημητρακόπουλος.

Στην πλατεία Ανεξαρτησίας υπήρχε ένα περίπτερο του Δ. Σαραντόπουλου στην βόρεια πλευρά κοντά στο παλιό ΚΤΕΛ γωνία με την οδό Θεοκλήτου ( κτήριο Βράτιμου ). Στην νότια πλευρά της πλατείας μπροστά από το κτήριο της ΕΡΑ ήταν του Β. Ζωγόγιαννη και απέναντι από την Νομαρχία του Ν. Αποστολόπουλου.

Στην πλατεία Αγίας Βαρβάρας ήταν του Αποστόλη Ζαραβίνου, το δούλεψε με την γυναίκα του Σοφία και τον γιό της Ευάγγελο.

Όπως είπαμε υπήρχαν και τα περίπτερα εκτός πλατειών όπου υπήρχε κίνηση από κόσμο όπως στην Μεταμόρφωση του Κάβουρα ( στη συνέχεια το πήρε ο Φούφας ) στην οδό Βασιλίς Όλγας ( Σπάρτης ) γωνία με την Μεταμορφώσεως ήταν το περίπτερο του Ζαχ. Σκαλτσά, με γωνία τις οδού Κονδάκη και Σοφίας του Τάσου Κατσούρη και έπειτα ο Β. Δημήτρουλας, στην οδό Ανακτόρων και οδό Δεληγιάννη του Κ. Φραγγολιά πίσω από το πάρκο Φιλοδένδρων απέναντι από στρατόπεδο Χατζηχρήστου ήταν του Σπύρου Περδίου όπου έπειτα το 1960 μεταφέρθηκε επί της πλατεία Άρεως δίπλα από το Τουριστικό Περίπτερο, πίσω από το πάρκο και μπροστά από το Πνευματικό Κέντρο επί της οδού Ανακτόρων και Οικονομίδου του Χρήστου Ζαχαρόπουλου.

Στην οδό Γορτυνίας ( Εθνομαρτύρων ) με γωνία με την Νικηταρά απέναντι από το παλιό ταχυδρομεί ήταν του Χρήστου Λαμπρόπουλου και έπειτα το πήρε ο Κ. Σινάνης μέχρι που το γκρέμισαν.

Στην Ερυθρού Σταυρού και γωνία Καλλιστούς ήταν το περίπτερο του Ηλία Ραδαίου.

Στο 11^ο Σύνταγμα απέναντι ήταν του Θεοχάρη Δωρή στη θέση που είναι η εκκλησία Κοσμάς ο Αιτωλός και απέναντι η άλλη γωνία ήταν του Αργύρη Καρδαρά.

Στην οδό 25^ης Μαρτίου και Ταξιαρχών ( Καταβρεχτήρα ) ήταν του Νίκου Φλώρου, αρχικά το περίπτερο ήταν στην απέναντι μεριά δυτικά του δρόμου αλλά επειδή είχαν γίνει πολλά ατυχήματα και είχαν πέσει πολλά αυτοκίνητα πάνω στο περίπτερο το μετέφερε στην θέση που είναι.

Στην Πλατεία Φιλικών στον Συνοικισμό του Χασάπη.

Στο Σταθμό του Τρένου ήταν του Αναστάσης Αρσένης.

Έπειτα από χρόνια τα περίπτερα άρχισαν να αλλάζουν χέρια λόγο θανάτου του αναπήρου και των συγγενών του ή ότι ο ανάπηρος δεν είχε κληρονόμους.

ΧΡΗΣΤΟΣ Η. ΜΗΤΣΙΑΣ