Είναι δικαίωμα του ΣΥΡΙΖΑ να θεωρεί ότι κάνει «ταξικό πόλεμο» με νύφες και μ' αγγόνια. Η αυταπάτη είναι δικαίωμα κάθε ανθρώπου, πολλές φορές μάλιστα δρα και ανακουφιστικά, τι κι αν οι άλλοι τον αντιμετωπίζουν κάπως σαν «έχω φτιάξει έναν κόσμο όπως κάνουν οι τρελοί, μα χωράει μόνο έναν κι είμαστε πολλοί» (γραμμένο πάνω από γκισέ προϊσταμένου στη ΔΟΥ Αθηνών το στιχάκι πριν από πολλά χρόνια). 

Από την αρθρογραφία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και από τις δηλώσεις τους, οι οποίες έχουν πάρει πλέον τη μορφή μιας χιονοστιβάδας της παραλογιάς καθώς κάθε μέρα όλο και κάποιος από τη φωτισμένη μας κυβέρνηση θα πετάξει μια νοστιμιά με την οποία γελάνε οι τιτιβίζοντες (δεν σας εκλέξαμε για γιοκαρίνους, για κυβέρνηση σας εκλέξαμε!) προσωπικά αντιλαμβάνομαι ότι αν πιστεύουν αυτά που λένε και γράφουν, έχουν σοβαρό, σοβαρότατο πρόβλημα αντίληψης της πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας την οποία εμείς οι υπόλοιποι την νιώθουμε κάθε μέρα στο πετσί μας.

Αν δεν το έχει καταλάβει ο κ. Κυρίτσης, η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων. Δεν είναι οι «δενμενουμευρωπαίοι» οι καλοί και οι «μενουμευρωπαίοι» οι κακοί που χρειάζεται να τιμωρηθούν. Δεν ψήφισε «Ναι» στο δημοψήφισμα μόνο ο Ψυχάρης, ο Βαρδινογιάννης και οι μεγαλοδημοσιογράφοι. Που και πάλι, η κυβέρνηση δεν είναι μοναρχία για να δρα εκδικητικά απέναντι σε «υπηκόους» της εφόσον τους θεωρεί «αντικαθεστωτικούς».

Έχουμε καθεστώς και δεν το έχουμε αντιληφθεί; Μήπως να κλειστούμε στα κελάρια;

Ο κ. Κυρίτσης είναι και ο ίδιος «μενουμευρωπαίος», όπως και όλη η κυβέρνηση, η οποία έσυρε τους Έλληνες σε ένα ψευτοδιχαστικό δημοψήφισμα το οποίο τελικά πολύ θα τους βόλευε αν ήταν ένα βροντερό «ναι» από την αρχή. Διότι, όπως αποδεικνύεται, αν είχαμε ψηφίσει «ναι» θα μας θεωρούσαν όλους κακά παιδιά, και μετά με την ησυχία τους θα μας τιμωρούσαν με τη φορολογία για να σωφρονιστούμε, παρ' όλο που πολύ θα τους βόλευε, επειδή θα μας έλεγαν «εσείς το διαλέξατε, λουστείτε το τώρα!».

Υποκρισία; Μανιπουλάρισμα; Ναι, του χειρότερου είδους.

Ο κ. Κυρίτσης με ένα έωλο επιχείρημα, μην πω σάπιο από καιρό, προσπαθεί να δικαιολογήσει και να δικαιολογηθεί και μάλιστα να ντύσει με έναν ιδεολογικό μανδύα ένα κατά την πρόθεση, έστω, «πογκρόμ» εναντίον Ελλήνων πολιτών. Προσπαθεί να επιβάλει ακόμα έναν ψευτοδιχασμό σε μια ελληνική κοινωνία όπου ο «μενουμευρωπαίος» επιχειρηματίας των 40.000 ευρώ τον χρόνο θα πληρώσει το 50%-70% του εισοδήματός του σε φόρους και εισφορές και ψάχνει να βρει τρόπο να κρατήσει τον υπάλληλό του στη δούλεψή του, ενδεχομένως όχι από αλληλεγγύη, αλλά από καθαρή ανάγκη για τη δουλειά του.

Αυτή η κοινωνία που ζει και εργάζεται και προσπαθεί να επιβιώσει είναι καιρός πια να πετάξει τους Κυρίτσιδες από το ζυμάρι της. 

Την μολύνουν.

Γαλανιάδη Εύα