Για άλλες ζωές από τη δική τους

Για άλλες ζωές από τη δική τους

Μάιος 02, 2016 - 21:00
2 σχόλια

Πριν από δύο ημέρες, στο Χαλέπι, τη ρημαγμένη από τον πόλεμο πόλη της Συρίας, τη χώρα όπου έχουν χάσει τη ζωή τους συνολικά 270.000 άνθρωποι σε πέντε χρόνια, βομβαρδίστηκε το νοσοκομείο Αλ Κοντς. Δεκάδες άμαχοι σκοτώθηκαν. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο παιδίατρος Μοχάμαντ Ουάσιμ Μάαζ, ο οποίος την ώρα του βομβαρδισμού βρισκόταν στον θάλαμο με τις θερμοκοιτίδες. Ο Μάαζ ήταν ένας αφοσιωμένος παιδίατρος, ο οποίος επέλεξε να διακινδυνεύσει τη ζωή του και να μείνει στο δοκιμαζόμενο Χαλέπι για να σώσει όσα περισσότερα παιδιά ήταν δυνατόν. Η οικογένειά του βρίσκεται στην Τουρκία.

Τα τελευταία 5 χρόνια έχουν σκοτωθεί 730 γιατροί, ενώ, όπως αναφέρει η επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, στη Συρία «απομένουν μονάχα 70-80 γιατροί για 250.000 κατοίκους στον μη κυβερνητικό τομέα (του Χαλεπιού) διότι το 95% από αυτούς είτε έφυγαν είτε σκοτώθηκαν». 

Ο Μάαζ ήταν ο τελευταίος παιδίατρος της πόλης. Διαβάζοντας την ιστορία του, θυμήθηκα -για πολλοστή φορά αυτή την εβδομάδα- την ιστορία του Κωνσταντή Φιλάρετου από το μακρινό 1523 και τη βενετοκρατούμενη Κρήτη.

Χάνδακας (Ηράκλειο Κρήτης), 1523, Ιουλίου 8. Ο Κωνσταντής Φιλάρετος, «ιατρός την τέχνην», βρίσκεται βαριά άρρωστος στο κρεβάτι του και έχει καλέσει τον νοτάριο (συμβολαιογράφο) του Χάνδακα Μανουήλ Γρηγορόπουλο για να του υπαγορεύσει τη διαθήκη του, κατά τα ήθη της εποχής. Ο Κωνσταντής Φιλάρετος είναι νιόπαντρος και έχει φυγαδεύσει τη γυναίκα του Εργήνα μακριά από το Εξώπορτο του Χάνδακα όπου κατοικούν. Η πόλη χειμάζεται από τον «πικρότατον θάνατον του θανατικού», όπως ονόμαζαν στη βενετοκρατούμενη Κρήτη την πανώλη, και καθημερινά πεθαίνουν δεκάδες άνθρωποι. Ο Κωνσταντής Φιλάρετος έμεινε στο Εξώπορτο για να βοηθήσει τους αρρώστους, για να απαλύνει τον πόνο τους με όσα μέσα είχε πρόσφορα. Θα μπορούσε να έχει φύγει προς την ύπαιθρο, όπου τα πράγματα ήταν καλύτερα, ή και στη Βενετία ακόμα. Νέος, υγιής, νιόπαντρος, διακινδύνευσε τη ζωή του για να σώσει άλλες και βρέθηκε τελικά να υπαγορεύει λίγες ώρες μόνο πριν από τον θάνατό του τη διαθήκη του -γεμάτη αγάπη για τα οικεία του πρόσωπα. Κατέληξε από το «πικρότατον θανατικόν», σύμφωνα με την υποσημείωση του συμβολαιογράφου, την επόμενη ημέρα(1).

Αυτοθυσία το 2016, αυτοθυσία το 1523. Μισή χιλιετία ανάμεσά τους, κι όμως αυτοί οι δύο άνθρωποι, όπως και χιλιάδες άλλοι ανά τους αιώνες, πάλεψαν και παλεύουν για τον ίδιο λόγο: για τις πολλές, τις άλλες ζωές, που έκριναν ότι ήταν πιο σημαντικές από τη δική τους. Αλλά και άλλοι, πολλοί άλλοι, που πάλεψαν για μια ιδέα, για έναν σκοπό ανώτερο, για την επιστήμη τους, μήπως δεν αγωνίστηκαν και δεν αγωνίζονται για το κοινό καλό; Ο αρχαιολόγος Αλέντ αλ Ασάαντ που αποκεφάλισε ο ISIS στην Παλμύρα, που βασανίστηκε για να αποκαλύψει κρυμμένους αρχαιολογικούς θησαυρούς, αγωνίστηκε για να κληροδοτηθεί στις επόμενες γενιές η ομορφιά και ο πολιτισμός της Παλμύρας, για να σώσει ό,τι μπορούσε, για να διαφυλάξει ένα μεγάλο κομμάτι του παγκόσμιου πολιτισμού.

Στην ειδωλολατρική εποχή μας, όπου οι πολύ-πολύ πλούσιοι άνθρωποι αυτού του πλανήτη ποστάρουν φωτογραφίες στους λογαριασμούς τους με μπριός γεμάτα με χαρτονομίσματα των 100 ευρώ και από κάτω τη λεζάντα «κάτι ελαφρύ για βραδινό», υπάρχει, ζει και προβάλλεται πολύ λιγότερο ένας πανανθρώπινος και αιώνιος πλούτος ήθους. Δεν είναι αφηρημένος αυτός ο πλούτος ούτε ανήκει στη σφαίρα του ιδεατού. Έχει φορείς με σάρκα και οστά, οι οποίοι ζούσαν και ζουν ανάμεσά μας. Αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν τη ζωή και εντάσσουν τους εαυτούς τους στο σύνολο, δεν την τοποθετούν πάνω και πέρα από τους άλλους. Δεν ενδιαφέρονται για το τομάρι τους όταν κινδυνεύει το σώμα της κοινωνίας, επειδή γνωρίζουν ότι η δική τους σωτηρία από μόνη της δεν έχει νόημα όταν καταρρέουν τα πάντα.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι φώτα πορείας που δείχνουν πέρα από την κυρίαρχη πια έννοια του ατομικισμού.

(1) Από τον Κωνσταντή Φιλάρετο έχει σωθεί μόνο η διαθήκη του στο corpous των Διαθηκών, Απογραφών και Εκτιμήσεων του νοταρίου Χάνδακα Μανουήλ Γρηγορόπουλου, που περιλαμβάνει συμβολαιογραφικές πράξεις από το 1506 έως το 1532 και που εξέδωσαν το 2003 οι Στέφανος Κακλαμάνης και Στέλιος Λαμπάκης. Η διαθήκη του σώθηκε χάρις στην αυστηρή γραφειοκρατία της βενετικής διοίκησης. Μαζί με αυτήν, έφθασε ως τις μέρες μας και η αγάπη του για τους συνανθρώπους του.

Γαλανιάδη Εύα

Ειδήσεις: 
Tags: 

2 Σχόλια

Respekt σε όσους έχουν μείνει με τον Αλέκο και τους καμμένους

RESPECT!!

Προσθήκη νέου σχολίου

Το ArcadiaPortal.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά, συκοφαντικά σχόλια και διαφημίσεις. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.