Σαφή ήταν τα μηνύματα του τέως πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, τόσο ως προς το διακύβευμα των εκλογών όσο και ως προς τους διαφωνούντες, όπως τα ανέπτυξε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του το Σάββατο 29 Αυγούστου.

Κατ' αρχάς, υποστήριξε ότι το Όχι του δημοψηφίσματος ανήκει αποκλειστικά στον ΣΥΡΙΖΑ και στην έως χθες κυβέρνηση, που επέτρεψε στον κόσμο να εκφραστεί μέσω μιας δημοκρατικής διαδικασίας, και ότι σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει Ναι στη δραχμή, ενώ κατηγόρησε τον Παναγιώτη Λαφαζάνη για λαθροχειρία, επειδή τότε δεν τόλμησε να το πει. Ακόμη, ξεκαθάρισε ότι όποιος θέλει να πενθήσει μπορεί να πενθήσει, όπως μπορεί και να αποχωρήσει όποιος το επιθυμεί. Ως προς την επόμενη ημέρα, είπε ότι τώρα θα κριθεί αν η χώρα θα πάει μπροστά ή αν θα γυρίσει πίσω, ενώ ξεκαθάρισε ότι αριστερό εμφύλιο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνει.

Ακολουθούν μερικά από τα σημεία της ομιλίας του:

«Ο ΣΥΡΙΖΑ, όλοι εμείς, στηρίξαμε το Όχι και παλέψαμε για αυτό, όταν όλες οι δυνάμεις της αντιδραστικής παλινόρθωσης βυσσοδομούσαν και τρομοκρατούσαν, χέρι με χέρι με τους πιο σκληρούς από τους δανειστές. Αυτό το Όχι δεν θα το χαρίζουμε σε κανέναν.

»Ανήκει στον ελληνικό λαό και στην κυβέρνηση που του έδωσε την ευκαιρία να το εκφράσει. Και το στήριξε ως το τέλος. Και επιτρέψτε μου να πω, ότι αυτό το Όχι δεν τελείωσε με το τέλος της διαπραγμάτευσης. Είναι η πιο μεγάλη μέχρι σήμερα στιγμή της μεγάλης προσπάθειας που αρχίσαμε στις 25 του Γενάρη.

»Που θα εμπνέει και θα καθοδηγεί τη δράση μας για πολύ καιρό. Γιατί δεν μπήκε σε κάποια βιτρίνα, κάποιου μουσείου, να το θαυμάζουν οι επίγονοι, όπως πιστεύουν, ελπίζουν, και ισχυρίζονται ορισμένοι.

Το Όχι δεν ήταν Ναι στη δραχμή, όπως ισχυρίζονται τώρα ορισμένοι 

»πραγματοποιώντας απίστευτη λαθροχειρία, αφού κανένας τους τότε δεν τόλμησε να το ισχυριστεί.

»Αντίθετα εγώ ζήτησα το όχι για να φέρω καλύτερη συμφωνία από αυτή που μας πρότειναν.  Ήταν Όχι στο παλιό και μισητό πολιτικό σύστημα. Ήταν Όχι στη διαπλοκή, στη διαφθορά, στην αναξιοκρατία. Ήταν Όχι στην εξάρτηση, στην επιτροπεία, στον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας, στην υποτίμηση της λαϊκής κυριαρχίας. Ήταν Όχι σε όλους εκείνους, βαρόνους, εθνικούς εργολάβους, κόμματα και πολιτικούς, που μεταχειρίζονται την Ελλάδα σαν κτήμα τους και τους εργαζόμενους σαν δουλοπάροικους. 

»Ήταν όχι σε ένα καθεστώς που από τα κάτω δεν το θέλουν πια. Και από τα πάνω δεν θα μπορέσουν να το παλινορθώσουν. Ήταν Όχι σε ένα κράτος γραφειοκρατικό, αγκυλωμένο, εχθρικό για τον πολίτη και φιλικό για το ρουσφέτι, τη διαπλοκή, τον κομματισμό. Αυτό το βαθύτερο περιεχόμενο του Όχι, η πιο ειλικρινής έκφραση της αντίστασης του ελληνικού λαού, είναι ο πυρήνας του προγράμματός μας για τη νέα τετραετία. Μ' αυτό το Όχι θα βαδίσουμε συντρόφισσες και σύντροφοι.»

«Ποιον αλήθεια θα εμπιστευτεί ο ελληνικός λαός να διαπραγματευτεί αυτά τα μεγάλα ζητήματα; Εκείνους που θεωρούσαν τα μνημόνια κτήμα και προνόμιό τους και υποστήριζαν ότι αν δεν τα επέβαλαν οι δανειστές έπρεπε να τα επιβάλουμε μόνοι μας; Εκείνους που δέσμευσαν τη χώρα, συνυπέγραψαν την ερήμωση της αγοράς και την καθίζηση της οικονομίας, οδήγησαν σε αδιέξοδο τη μεσαία τάξη, πολλαπλασίασαν το χρέος υποστηρίζοντας ότι είναι βιώσιμο, και τελικώς μας κληροδότησαν μια Ελλάδα γονατισμένη κάτω από το βάρος του χρέους και των δεσμεύσεων που ανέλαβαν για λογαριασμό όλων μας;

»Ή εκείνους που έδωσαν σκληρή μάχη, πήραν ρίσκα, οδήγησαν τη διαπραγμάτευση στα όριά της, έβγαλαν το λαό στο προσκήνιο με το δημοψήφισμα και απέδειξαν, αν μη τι άλλο, ότι διαθέτουν τη θέληση και το θάρρος να σταθούν όρθιοι στα δύσκολα; Γιατί αυτό είναι το δίλημμα της κάλπης στις 20 του Σεπτέμβρη. Αυτός είναι ο στόχος της ΝΔ, του Μεϊμαράκη και του παλιού προσωπικού. Να γίνει η αριστερή παρένθεση, και μετά να απελευθερώσουν τις απολύσεις του ιδιωτικού τομέα, να κάνουν κι άλλες στο δημόσιο, να θάψουν το θέμα του χρέους, να δώσουν βορά την πρώτη κατοικία στα κερδοσκοπικά κεφάλαια. Να εφαρμόσουν όσα δεν μπόρεσαν οι δανειστές να περάσουν στη διαπραγμάτευση.

Αλλά αριστερό εμείς εμφύλιο δεν πρόκειται να ανοίξουμε. 

»Γιατί ο αντίπαλος ήταν και παραμένει το παλιό καθεστώς και το παλιό σύστημα εξουσίας που σηκώνουν κεφάλι. Θα επαναλάβω λοιπόν ότι τώρα είναι ώρα να βγούμε στους δρόμους, στις πλατείες, στα καφενεία, στα χωριά και στις πόλεις, για να μεταφέρουμε ένα και μόνο μήνυμα. Ένα μόνο: Είμαστε παρόντες, όρθιοι, συνεχίζουμε αυτό που μόλις αρχίσαμε. Ζητάμε ισχυρή εντολή να συνεχίσουμε αυτό που μόλις αρχίσαμε. Και σαν μέλη του κόμματος ζητάμε ο ένας από τον άλλο το αυτονόητο: Να μείνουμε στη θέση που μας έταξε η περίσταση με γνώση και επίγνωση, με σταθερότητα και αποφασιστικότητα, με τόλμη και αρετή απέναντι σε όσους θέλουν να μας σπρώξουν στην ήττα, ή στο βάλτο.

»Και να ανοιχτούμε χωρίς κανένα φόβο και κανένα δισταγμό στην κοινωνία που μας περιμένει. Γιατί εκεί σύντροφοι, στην κοινωνία που αγωνιά, αμφιβάλλει, αναρωτιέται, περιμένει, ελπίζει, θα κριθούμε όλοι κατά τα λόγια και κυρίως κατά τα έργα μας. Θα νικήσουμε. Όχι για να επιβιώσει το κόμμα μας. Για να ζήσει ο λαός. Να είστε σίγουροι για αυτό».

(Φωτογραφία: Eurokinissi)