Τα αριστερά καρπούζια: Μια ιστορία αγροτικής εκδίκησης
Αύγουστος αισίως, αριστερή κυβέρνηση που θα μας φέρει μνημόνιο εντός 15 ημερών, και ο Γαλανιάδης θυμήθηκε μια ιστορία αγνής αριστερής εκδίκησης από το 1946 ή 1948, ή κάπου εκεί. Μια ιστορία για έναν ιδιοκτήτη γης και τον φτωχό και κακοταϊσμένο εργάτη του κτήματός του.
Τω καιρώ εκείνω, λοιπόν, τω καιρώ που το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος ήταν παράνομο, το αντάρτικο φούντωνε στα βουνά και ο κόσμος χωριζόταν σε κτηματίες και μη, στην Τρίπολη υπήρχε ένας ιδιοκτήτης γης -ας μην βιαστούμε να τον πούμε τσιφλικά ή μεγάλο γαιοκτήμονα- ο οποίος πρόσμενε να μοσχοπουλήσει τη σοδειά του, που αποτελείτο από καρπούζια, πεπόνια, κολοκύθια και αγγούρια. Όπως οι περισσότεροι μικροκαλλιεργητές ή μεγαλοκαλλιεργητές στην Τρίπολη εκείνα τα χρόνια, διέθετε τα προϊόντα του κυρίως στην αγορά της Τρίπολης, στην Απάνω Αγορά.
Ο άνθρωπος αυτός, λοιπόν, το κτήμα του οποίου υπήρχε κοντά στο Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο και συνόρευε με του παππού μου, είχε προσλάβει έναν εργάτη εκείνο το ανυπόφορα ζεστό καλοκαίρι, τον οποίον τάιζε μόνο πατάτες βραστές. Ύστερα από πολλή και σκληρή δουλειά στο χωράφι, ο έρμος αυτός άνδρας προσπαθούσε να χορτάσει με ένα ξεροκόμματο που του πρόσφερε ο εργοδότης του και μια σούπα από νερόβραστες πατάτες. Για να καταλάβουμε τι περιελάμβανε η δουλειά αυτή και πόσο σκληρή ήταν, αρκεί να αναφέρουμε ότι ο εργάτης σε ένα χωράφι ήταν υπεύθυνος για το σκάλισμα, το πότισμα, το ξεβοτάνισμα, ενώ συνήθως κοιμόταν σε μια καλιατζούκα, δηλαδή μια ξύλινη ψηλή κατασκευή με μια υποτυπώδη σκεπή, προκειμένου να παραφυλάει για επίδοξους πεινασμένους κλέφτες που συνήθιζαν να κάνουν επιδρομές στα χωράφια το βράδυ.
Ο συγκεκριμένος εργοδότης είχε τη συνήθεια, λοιπόν, να προσφέρει... λουκούλλεια γεύματα στους εργάτες του, που για αυτόν τον λόγο δεν πήγαιναν δεύτερη φορά να δουλέψουν στο χτήμα του. Κάθε φορά που πήγαινε στο καφενείο του Αποστόλη Παρασκευόπουλου για να ζητήσει να βρει κανέναν εργάτη, του έλεγε ο Αποστόλης περιπαικτικά: «Εμ, κάνε, ρε Λια, και καμιά πατάτα γιαχνί, όλο νερόβραστες τους ταΐζεις».
Βραστή πατάτα στη βραστή πατάτα και νεροζούμι στο νεροζούμι, είδε απόειδε ο εργάτης και αποφάσισε να πάρει εκδίκηση από το άσπλαχνο αφεντικό του: πήρε κόκκινη μπογιά, και έγραψε «ΚΚΕ» στα καρπούζια και στα πεπόνια, στο κάτω μέρος τους, που ακουμπούσε στο χώμα. Τα καρπούζια και τα πεπόνια μεγάλωσαν και το «ΚΚΕ» στην κοιλιά τους γραμμένο με κόκκινη λαμπερή μπογιά έγινε να! με το συμπάθιο. Πού να τα πουλήσει ο Λιας στην Απάνω Αγορά! Ο πατέρας μου λέει ότι ο εργάτης αυτός, ονόματι Γιώργης, παράτησε το μποστάνι και τον εκμεταλλευτή μποστανούχο και έφυγε στο βουνό, μπήκε στο αντάρτικο.
Μια μικρή ιστορία αριστερής εκδίκησης και αντίστασης, μια μικρή ιστορία για το πώς φαγώνεται το σύστημα από μέσα με λίγη κόκκινη μπογιά. Θα χρειαστούν σίγουρα πολλά περισσότερα, προκειμένου να φαγωθεί το σύστημα -μεγάλο, μικρό, παγκόσμιο, εγχώριο, παλιό και νεοσύστατο- στα χρόνια που ζούμε. Αν και για ένα πράγμα πρέπει να είμαστε σίγουροι: το σύστημα φαγώνεται από μέσα μόνο αν μπεις, πετάξεις τη βόμβα σου και φύγεις, όπως ο εργάτης της ιστορίας που κατέστρεψε μια σοδειά και μετά πήγε στο βουνό. Αν έχεις την ψευδαίσθηση ότι ως μέρος του συστήματος θα το φας από μέσα παραμένοντας εντός της αγκάλης του, πλανάσαι πλάνην οικτράν, όπως έδειξαν και πρόσφατα πειράματα.
Γαλανιάδη Εύα
10 Σχόλια
Είναι γλυκιά η εξουσία. Πιο
Τέτοιες λογικές έχουν φέρει
Εσύ Παύλο έχεις ιδίαν
Ο τσιπρας μονο ψεμματα
Το χειροτερο μνημονιο θα
Ευτυχώς Παύλο που δεν έχουμε
Η αρθρογράφος εννοεί πώς
Ποιο κομμουνισμο ρε παιδιά?
Οι αγροτες να μαυρισουν τον
Όποιος κορόϊδεψε το λαό για
Προσθήκη νέου σχολίου
Το ArcadiaPortal.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά, συκοφαντικά σχόλια και διαφημίσεις. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.