Η νύχτα πριν από το δημοψήφισμα

Η νύχτα πριν από το δημοψήφισμα

Ιούλιος 04, 2015 - 21:14
5 σχόλια

Ήταν η νύχτα πριν από το δημοψήφισμα. Όλα ήταν ήσυχα στο σπίτι. Μόνο που τα ποντίκια είχαν αρχίσει να μυρίζονται τις προμήθειες από αλεύρι, ζάχαρη και ηλιόσπορους που είχε αγοράσει με τη χρεωστική του κάρτα, και περίμεναν να σβήσει το φως της κρεβατοκάμαρας για να επιτεθούν.

Ο Ε. βούρτσισε τα δόντια του, βάζοντας λιγότερη οδοντόκρεμα στην οδοντόβουρτσα απ’ ό,τι συνήθως, και στη συνέχεια κάθησε στο κρεβάτι του, έβγαλε τις παντόφλες του, τις έβαλε τη μία δίπλα στην άλλη, και χώθηκε κάτω από την πικέ κουβέρτα. Πικέ κουβέρτα στις 5 Ιουλίου και συννεφιά. Ήταν φανερό ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. 

Κάτω από το στρώμα, είχε τα περίπου 300 ευρώ και κάτι ψιλά, και με τη σκέψη των ωρών που ξόδεψε στις ουρές για να τα πάρει, αποκοιμήθηκε, μη έχοντας αποφασίσει το μεγάλο «ναι» ή το μεγάλο «όχι».

Πρώτος στο όνειρό του, μέσα σε ένα παράξενο φως, ήρθε ένας κύριος στρογγυλοπρόσωπος με μια πουράκλα στα χείλη. Σήκωσε το χέρι και κάτι του είπε με βρετανική προφορά για την Ευρωπαϊκή Ένωση και κάτι για αλληλεγγύη ανάμεσα σε κράτη, για ειρήνη, για μια αναγκαία ένωση μέσα στην Ευρώπη που θα απέτρεπε έναν νέο μεγάλο πόλεμο. Και μετά, είπε ότι η Γερμανία θα έπρεπε να βομβαρδίζεται μία φορά στα πενήντα χρόνια χωρίς λόγο. Τον έσπρωξε πέρα εκείνος με τα πυκνά φρύδια που έβαλε την Ελλάδα στην Ένωση και υπέγραψε για την παραγραφή του χρέους της Γερμανίας. Ξαφνικά η Ένωση γίνεται πραγματικότητα στον ύπνο του, και βλέπει όλα τα κράτη-μέλη να αποφασίζουν για ένα κοινό νόμισμα. Μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, είδε ότι έπεφταν σακουλάκια με ευρώ από το ταβάνι πάνω του, ότι διάβαζε τις ισοτιμίες ευρώ – δραχμής και πάλι. Έπεσε και μια σημαία των Ολυμπιακών του 2004 πάνω στην πικέ κουβέρτα του και σκέπασε το δωμάτιο, τα σακουλάκια και τις παντόφλες. Ένιωσε μια περηφάνια.

Είδε τους διορισμούς στο Δημόσιο, τις συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα κάτω από μπλε και πράσινες σημαίες, τις επιδοτήσεις των αγροτών, το «είσαι στην ΕΟΚ, μάθε για την ΕΟΚ», Μητσοτάκη, Παπανδρέου και Καραμανλή να διαδέχονται ο ένας τον άλλον στην εξουσία, λες και ήταν τρεις διαφορετικές βασιλικές οικογένειες -ή μήπως μία μεγάλη βασιλική οικογένεια;- και να τα ταξίδια, και να τα φαγοπότια, και να οι Ευρωπαίοι, χώνουν χρήμα για να μπούμε στο κοινό νόμισμα, να τα θαλασσοδάνεια, να οι τράπεζες, να τα στεγαστικά. 

Είδε τον Σημίτη να καλεί τους πολίτες να παίξουν στο Χρηματιστήριο, την κυβέρνηση να επενδύει τα αποθεματικά των Ταμείων και να τα χάνει, τα κόμματα να χρωστάνε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. 

Όλοι γύρω από το τεράστιο τραπέζι. Και αφού δεν έμεινε κοκαλάκι, ένας κύριος με φράκο φέρνει τον λογαριασμό. Τον περνάνε από χέρι σε χέρι και φτάνει στα δικά του χέρια. Κολλάει στα δάχτυλά του.
Τον έλουσε κρύος ιδρώτας. Πάντα έρχεται ο λογαριασμός. Με φόντο το λιμάνι του Καστελόριζου, ο Γιωργάκης τού ανακοινώνει προσωπικά ότι είναι στον μηχανισμό στήριξης, του χτυπάει φιλικά τον ώμο, δεν τρέχει τίποτα. Μέτρα, μεταρρυθμίσεις, αναδιαρθρώσεις. «Είμαι πρωθυπουργός μιας διεφθαρμένης χώρας, και ο διεφθαρμένος είσαι εσύ». Ένας χοντρός φωνάζει «μαζί τα φάγαμε, αλλά εσύ θα πληρώσεις». Βλέπει την πρώτη του μείωση μισθού, την απόλυση, την επαναπρόσληψη για ψίχουλα, την απόλυση και πάλι, τη «μαύρη εργασία» που κάνει από το σπίτι.

Και τότε, ανοίγει η πόρτα της κρεβατοκάμαρας και μπαίνει ένας άνδρας πάνω σε καροτσάκι. «Μα, γιατί τέτοια μούτρα; Βαρεθήκατε την κυβέρνησή σας; Δεν έχετε δίκιο, είναι τόσο διασκεδαστική και βολική. Εμάς μας λένε ναι σε όλα, έρχονται, τους δίνουμε τους όρους και τους κάνουν νόμους του κράτους. Μην κάνεις κανένα αστείο και ψηφίσεις άλλο κόμμα. Ο γιατρός είμαστε εμείς και το φάρμακο εκείνοι».

Πάρε το φάρμακό σου, Ε. Κάνε τη δίαιτά σου, παράφαγες.

Μια ξανθιά κυρία με αγγελικό όνομα τον πλησίασε και του εξήγησε ότι το πρόβλημα της Ελλάδας στην Ευρώπη είναι τεχνικό, όχι πολιτικό. Τα κλιμάκια, οι τεχνοκράτες, τα όργανα, η τρόικα, οι θεσμοί, όχι εμείς. Μαζί της, ένα τσούρμο Γερμανοί φορολογούμενοι τού ζήτησαν τα ευρώ κάτω από το στρώμα και τρόμαξε.

Ξαφνικά από το ταβάνι έπεσαν ένας σωρός πρωτοσέλιδα: Η χώρα στο χείλος της καταστροφής, Ναι στην Ευρώπη, Ώρα μηδέν, η Τρέμη φωνάζει, ο Μπάμπης ωρύεται, ο Μαρκουλάκης, ο Ρουβάς, η Ντενίση, Η Μπάρμπα, ναι στο ευρώ, ναι στο ευρώ.

Μα το δημοψήφισμα δεν ρωτάει αυτό.

«Όχι, αυτό ρωτάει, εμείς καθορίζουμε τι ρωτάει και τι είσαι», του λέει ο κύριος στο καρότσι.

Είσαι ο Ε. Δεν είσαι Έλληνας, δεν είσαι Ευρωπαίος. Είσαι ο Ε., είσαι ο Ευρώ και μας χρωστάς.

«Τι λες κι εσύ, Ζαν-Κλοντ;».
«Λέω oui! Πείτε non στην κυβεγνησή, να βάλουμε τεχνοκγάτες να σας κυβεγνήσουν».
Παπακωνσταντινού, Στουγναγάς, personae gratae.

Νταρντάνα με φούξια πανταλόνι και κίτρινο πανωφόρι σταυρώνει ένα ψηφοδέλτιο και του το δίνει. «Ε., κανόνισε να φας τις μπούφλες σου. Αυτό θα ρίξεις στην κάλπη, δημοκρατικά και τέλος».

Εμφανίζεται ένας άλλος, καθώς η Ζωή του τσιμπά το μάγουλο. «Γεια σου, Ε. δεν με ξέρεις, με λένε ΜπομπολΑλαφούζο, αυτό θα ρίξεις στον φάκελο, η Ζωή είναι αλλού, γιούχου, δεν ξέρει τι της γίνεται».

Καίνε τα χέρια του, δεν ξέρει τι να κάνει, ανοίγει τα μάτια.
Η από καιρό αναπαυμένη εν τόπω χλοερώ γιαγιά του έχει σκύψει πάνω από το κεφάλι του. 
Του λέει:

Έψιλον. Ελευθέριο. Έτσι σε βαφτίσαμε, παιδί μου.

 

Γαλανιάδη Εύα

Ειδήσεις: 
Tags: 

5 Σχόλια

Μπράβο μπράβο μπράβο. Η μνήμη βοηθά πάντα στο να παίρνεις σωστές αποφάσεις. Ας θυμηθούμε πως φτάσαμε ως εδώ και ας αποφασίσει ο καθένας κατά συνείδηση

Το οχι δεν ειναι λυση.να μεινουμε στην ευρωπη,να κερδισουμε κ να κανουμε τους αλλους ευρωπαιους να μας ζηλευουν...

Καλό το άρθρο, αρκεί να μην παρερμηνεύεται από ορισμένους...γιατί το συνηθίζουν....η μνήμη είναι όντως πολύ χρήσιμο εργαλείο...και χωρίζεται σε μακρά και βραχεία....

Δυστυχώς έχουμε φτάσει σε μια εποχή που πολλοί Έλληνες δεν βλέπουν όνειρα. 'Όταν πέφτουν στο κρεββάτι κοιμούνται σαν πουλάκια αγνοώντας πολλά πράγματα. Αλλά θα μου πείτε αυτό δεν είναι τίποτα. Εδώ υπάρχουν άλλοι που δεν βλέπουν ούτε όνειρα ούτε την πραγματικότητα. Βλέπουν μόνο την αδέσμευτη-αντικειμενική ιδιωτική τηλεόραση!

Προσθήκη νέου σχολίου

Το ArcadiaPortal.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά, συκοφαντικά σχόλια και διαφημίσεις. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.