Τα μάτια τους τρίβουν οι κάτοικοι της Τρίπολης κάθε που βλέπουν απορριμματοφόρο να κυκλοφορεί -τέτοια χαρά, σου λέει, ούτε να έβλεπαν ολόκληρο τον στόλο της Φεράρι να παρελαύνει στους δρόμους της πόλης. Κάποιοι ξεσπούν σε χειροκροτήματα, άλλοι σε επευφημίες, όλοι σταυροκοπιούνται και οι περισσότεροι θέλουν να το αγγίξουν μπας και πρόκειται για όραμα. Κάπου άκουσα ότι ετοιμοθάνατος παππούς είχε μόνο μία ευχή: να δει το απορριμματοφόρο του Δήμου, αφού τόσους μήνες δεν έβλεπε την αυλή του από τα σκουπίδια...

Πρώτη Απριλίου σήμερα, και, πράγματι, σε αρκετές γειτονιές έρχονται μηχανήματα και απορριμματοφόρα να παραλάβουν τους τόνους των απορριμμάτων. Κάπου-κάπου, περπατώντας στις γειτονιές, συναντά κανείς άδειους κάδους -ξέρετε, αυτά τα μεγάλα πλαστικά δοχεία που ήταν θαμμένα κάτω από τις σακούλες; Πού να θυμάστε, ε;

Και, το βράδυ, σε αυτές τις γειτονιές που είναι πια καθαρές, οποία αγαλλίαση να βλέπει κανείς και πάλι τις νοικοκυρές και τους νυκοκυραίους με την παντόφλα να κατεβαίνουν στον δρόμο και να ξεφορτώνονται τα σκουπίδια τους (σε σακουλίτσες-σακουλίτσες, μην ξεχνιόμαστε! Όλα ανάκατα! Κουτιά από γάλα, πλαστικά μπουκάλια και οι μπάμιες που περίσσεψαν μαζί!) λες και όλα ήταν ένα κακό όνειρο.

Βέβαια, σε άλλες γειτονιές, τα απορρίμματα έχουν λιώσει, έχουν πετρώσει, έχουν πατηθεί και έχουν σκορπιστεί. Έχουν σαπίσει, έχουν φτιάξει τα βουνά τους, είναι αμετακίνητα στη θέση τους. Τιτάνιο το έργο της αποκομιδής, δεν λέω, τόσο που καθυστερήσαμε, αλλά τόσος καιρός πέρασε από την «τακτοποίηση» στους μεγασάκους και ακόμα να δούμε να τακτοποιούνται τα απορρίμματα σε πολλούς δρόμους έξω από το κέντρο της πόλης.

Γι' αυτό οι κάτοικοι αυτών των γειτονιών όταν βλέπουν να μαζεύουν τα απορρίμματα αλλού, νιώθουν ότι τους κάνουν πλάκα! Ότι πρόκειται για όνειρο, δεν μπορεί! Υπάρχουν γειτονιές που δεν έχει περάσει από εκεί το «Πρόγραμμα Μεγασάκος», και το «Πρόγραμμα Απορριμματοφόρο» αργεί ακόμα.

Πάντως, αυτό που δεν είναι ψέμα, είναι η δυσωδία που έχει απλωθεί σε όλη την πόλη -και στον δρόμο για τον Άγιο Βλάση, «εκεί που μύριζε φλισκούνι και άγρια μέντα», που λέει και το τραγούδι. Μην παραπονιέστε, βρε, πώς αλλιώς θα ξέραμε πώς μύριζε το Παρίσι τον 15ο αιώνα; Γυρίζουμε πίσω τους αιώνες ως Δήμος, γυρίζουμε στον Μεσαίωνα, τότε που πετούσαν τα απομεινάρια και τις ακαθαρσίες από τα παράθυρα κι όποιον πάρει ο Χάρος. Φτιάχνουμε ατμόσφαιρα! 

Κι αν δείτε απορριμματοφόρο στη γειτονιά σας... πλάκα μας κάνουν, το σηκώνει η μέρα!

Γαλανιάδη Εύα