Με αφορμή τα λεγόμενα της κυρίας Κωνσταντίνας Παυλοπούλου θα ήθελα να της απαντήσω για τα ακόλουθα: Το να είσαι εκτός αγοράς εργασίας είναι σίγουρα δύσκολο πράγμα και εμείς σαν σύλλογος συμβασιούχων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου το απευχόμαστε για τον καθένα, αλλά το να στρέφεσαι εναντίον ανθρώπων που έχουν δώσει και την ψυχή τους, έχουν προσφέρει τα πιο παραγωγικά τους χρόνια, στην ανάπτυξη και την λειτουργία ενός Πανεπιστημίου που με τόσους κόπους και ιδρώτα αποκτήσαμε δείχνει τουλάχιστον εμπάθεια.

Γι’αυτό λοιπόν για να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους αναφέρω τα εξής:

Οι 66 συμβασιούχοι που σήμερα είναι υπό το καθεστώς της απόλυσης προσληφθήκαν από το Πανεπιστήμιο με διαδικασίες γραπτού διαγωνισμού στα πρότυπα της εθνικής τράπεζας, επίσης με προσκλήσεις εκδήλωσης ενδιαφέροντος, δημοσιευμένες τόσο στον ηλεκτρονικό όσον και στον γραπτό τύπο, όπου κάθε φορά ζητούνταν εξειδικευμένες γνώσεις και προσόντα. Επομένως την εργασιακή εμπειρία όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η κ. Παυλοπούλου την είχαμε από πριν και δεν την αποκτήσαμε βρισκόμενοι στο Πανεπιστήμιο, το οποίο ξεκίνησε την λειτουργία του απασχολώντας κυρίως συμβασιούχους υπαλλήλους. Συνεπώς δεν φταίμε εμείς αν δεν αντιληφθήκατε αυτές τις προκηρύξεις.

Ο αριθμός των συμβασιούχων ήταν ακόμη μεγαλύτερος, αλλά κατάφεραν αρκετοί συνάδελφοι μας, στην πορεία όλων αυτών των ετών, να διοριστούν μέσω διαδικασιών ΑΣΕΠ. Επίσης θέλω να ενημερώσω την εν λόγω κυρία ότι στους διαγωνισμούς ΑΣΕΠ προσληφθήκαν και άτομα τα οποία δεν εργάζονταν, στο Πανεπιστήμιο , έτσι όπως η ίδια το εννοεί.

Όσον αφορά τον χαρακτηρισμό περί ανειδίκευτων ατόμων που κάνει την ενημερώνω, ότι θα τρόμαζε από τα βιογραφικά των συναδέλφων υπαλλήλων. Υπάλληλοι οι οποίοι διαθέτουν τίτλους σπουδών, τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, μεταπτυχιακούς τίτλους και σε πολλές περιπτώσεις και διδακτορικών. Εμείς αυτούς τους θεωρούμε άξιους συγχαρητηρίων.

Σε αυτό το σημείο επειδή διαπιστώνω ότι αναφέρεται σε αποσπάσματα της ανακοίνωσης μας και όχι στο σύνολο της, εμείς οι ίδιοι ζητάμε να προσληφθούμε με διαδικασίες ΑΣΕΠ. Επίσης θα θέλαμε να ακούσουμε και την άποψη της και για τα άλλα προβλήματα που κάνουμε λόγο, όπως είναι η καθαριότητα, η σίτιση κλπ., αλλά προφανώς δεν την ενδιαφέρει μια τέτοια τοποθέτηση, γιατί αυτό που ενδιαφέρει είναι το πως <<βολευτήκαμε εμείς>> και μείνατε απ’έξω εσείς.

Ο σύλλογος είναι αυτός που με τις δράσεις του ενημερώνει την τοπική κοινωνία για τα προβλήματα που υπάρχουν, τρέχει σε Υπουργεία σε συνεργασία με την διοίκηση και ζητάει λύσεις, έτσι ώστε τώρα να μιλάμε για ένα αυτοδιοίκητο ίδρυμα .

Επίσης η κ.Παυλοπούλου θέτει και έναν άλλον προβληματισμό και καλεί τους αναγνώστες να αναρωτηθούν γιατί απολυόμαστε. Εμείς οι ίδιοι αναρωτηθήκαμε πρώτοι γιατί απολυόμαστε. Ίσως επειδή γίναμε θύματα υποσχέσεων όλων αυτών των χρόνων, θύματα εκμετάλλευσης που ενώ το Πανεπιστήμιο ξεκίνησε χωρίς μόνιμους υπαλλήλους να λειτουργεί ,προσφερθήκαμε να βάλουμε και εμείς ένα λιθαράκι για την ανάπτυξη του, να ζούμε με το καθεστώς της εργασιακής ανασφάλειας που η κάθε πολιτική ηγεσία μας επέβαλλε. Άραγε εσείς στη θέση μας τι θα κάνετε? Μπορείτε λοιπόν να μας κατηγορήσετε και εμείς με την σειρά μας να ζητήσουμε συγνώμη που προσφέραμε τις υπηρεσίες μας έτσι ώστε το Πανεπιστήμιο να μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες όλων των φοιτητών που το επέλεξαν και πίστεψαν σε αυτό, όπως επίσης και στους γονείς τους.

Της απευθύνω πρόσκληση, να παρευρεθεί στην αίθουσα του εργατικού κέντρου, στην Τρίπολη την προσεχή Τρίτη 20-4-2010 και ώρα 7 το απόγευμα, αλλά και σε όλους όσους ενδιαφέρονται ,όπου θα υπάρξει ανοικτός διάλογος με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για τα προβλήματα μας αλλά και για το σύνολο των προβλημάτων του Πανεπιστημίου. Από αυτά που θα ακούσει τουλάχιστον θα πέσει από τα σύννεφα και μάλλον θα αναγκαστεί να ανακαλέσει τα λεγόμενα της.

****Βυσματούχοι δεν γίναμε ποτέ και ούτε υιοθετούμε τέτοιες πρακτικές. Ζητάμε τα αυτονόητα που τόσα χρόνια μας στερούν.

Ο Γραμματέας του Συλλόγου Συμβασιούχων

Του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου

Καρατζιάς Κωνσταντίνος